Εκστρατεία υπονόμευσης Μιχαλολιάκου με οσμή Κασιδιάρη – Για “πέμπτη φάλαγγα ψιθυριστών” μιλάει ο Ν.Μ.

mixaloliakos_kasidiarisΗ επιστροφή του Αρχηγού στη Βουλή από τη φυλακή – η γλώσσα του σώματος τα λεει όλα.

Ενόσω η δίκη προχωράει και η δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτεται, ένας σκληρός υπόγειος πόλεμος διεξάγεται στους υπονόμους της ναζιστικής συμμορίας: ο “Αρχηγός” βρίσκεται αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κύμα αμφισβήτησης που έχει δεχτεί ποτέ. Τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η ηγεσία της Χρυσής Αυγής αποκάλυψε ο Κουκούτσης με την ομιλία του στη Σπάρτη, περιγράφοντας την εικόνα στριμώγματος (πρώτα και κύρια εξαιτίας της δίκης), φόβου και αποστράτευσης στις τάξεις της ΧΑ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Μιχαλολιάκος αντιμετωπίζει μια εκστρατεία υπονόμευσης, τέτοια που τον ανάγκασε στο τελευταίο άρθρο του να μιλήσει για “πέμπτη φάλαγγα ψιθυριστών”.

Ποιοί αποτελούν όμως αυτή την “πέμπτη φάλαγγα”; Και τι “ψιθυρίζουν”;

Η “εσωκομματική αντιπολίτευση” καταλογίζει στον Μιχαλολιάκο ένα σωρό κατηγορίες. Το εκλογικό αποτέλεσμα κρίνεται αποτυχημένο γιατί σε μια ευνοϊκή συγκυρία για τη Χρυσή Αυγή, υπήρξε μείωση σε ψήφους, με ποσοστό κάτω από το “ταβάνι” του 7%. Ο Μιχαλολιάκος κατηγορείται για τη δήλωση ανάληψης πολιτικής ευθύνης για την ανθρωποκτονία Φύσσα, λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, που οι “αντιπολιτευόμενοι” θεωρούν ότι κόστισε ψήφους στη Χρυσή Αυγή. Ο “Αρχηγός” μπαίνει ακόμα στο στόχαστρο για τη συνεχιζόμενη οικογενειοκρατία, που επισφραγίστηκε για άλλη μια φορά με την απόδοση της έδρας στη σύζυγό του Ζαρούλια, στερώντας έτσι τη βουλευτική έδρα από τη δικηγόρο (και δημοτική σύμβουλο της ΧΑ στην Αθήνα) Βελέντζα. Κάποιοι φτάνουν να αποδίδουν ακόμα και καθαρά οικονομικό κίνητρο σ’ αυτή την επιλογή, αφού έτσι στο σπίτι του Μιχαλολιάκου μπαίνουν 15.000 ευρώ κάθε μήνα… Απο κεί και πέρα, οι διαφωνούντες αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο όλους τους χειρισμούς και τις αποφάσεις του Αρχηγού, από την απουσία του από το Συμβούλιο Αρχηγών (“θα έπρεπε να πάει”) μέχρι τις δηλώσεις του υπέρ του ευρώ και του ΝΑΤΟ.

Ο Μιχαλολιάκος είναι μια από τις παλιές αλεπούδες της ελληνικής ακροδεξιάς. Πολλά μπορεί κανείς να του καταλογίσει, αλλά δεν είναι αφελής. Οι “ψίθυροι”, στους οποίους αναφερθήκαμε, δεν είναι τυχαίοι, εξού και η γραμμή της “πέμπτης φάλαγγας”. Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια σύντομη βόλτα στη μπλογκόσφαιρα της ελληνικής ακροδεξιάς, οι “ψίθυροι” κατά του Μιχαλολιάκου συνδυάζονται σχεδόν πάντα με την εξύμνηση των ικανοτήτων του Κασιδιάρη και την ελπίδα να αναλάβει αυτός τα ηνία. Και αν ξέρουν κάτι τα επιτελεία της ναζιστικής ακροδεξιάς είναι πώς οργανώνεται η εμφάνιση τέτοιων “αυθόρμητων” σχολίων κάτω από τις σχετικές αναρτήσεις…

Οι ηγετικές φιλοδοξίες Κασιδιάρη δεν ξεκίνησαν χτες. Την περίοδο που ο “Αρχηγος” ήταν φυλακή, ο Κασιδιάρης βρέθηκε ουσιαστικά επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν αυτό δεν άρεσε στην οικογένεια Μιχαλολιάκου. Η Χρυσή Αυγή πήγε στις εκλογές του Μαϊου του 2014 (δημοτικές-περιφερειακές και ευρωεκλογές) με τη γραμμή “ανοίγματος” που προωθούσε ο Κασιδιάρης. Δικιά του στρατηγική ήταν το άνοιγμα στην εθνικιστική ακροδεξιά, από τους στρατηγούς Επιτήδειο και Συναδινό μέχρι τις προσωπικότητες του “χώρου” τύπου Γούδη. Μπορεί ο ίδιος ο Κασιδιάρης να ηττήθηκε στο στόχο να βρεθεί στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα, αλλά οι υποστηρικτές του μπορούν να ισχυρίζονται ότι τα ποσοστά της ΧΑ ήταν ανοδικά, έστω και μετά την έναρξη της ποινικής δίωξης.

Ήταν τέτοια η δυσαρέσκεια του (φυλακισμένου) Μιχαλολιάκου απέναντι στον (ελεύθερο) Κασιδιάρη, που στο μετεκλογικό φύλλο του “Εμπρος” (31/05/2014) ο “Αρχηγός” μίλησε για “παλαιοκομματισμό” στις τάξεις της Χρυσής Αυγής: “Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, σίγουρα επιτύχαμε μία Νίκη, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έλειψαν τα φαινόμενα παλαιοκομματισμού, πολιτικαντισμού, φαινόμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ένα αστικό και όχι επαναστατικό κόμμα. Αυτό θέλετε για την Χρυσή Αυγή; Εγώ ΟΧΙ! Και να ξέρετε πως ο μεγαλύτερος εχθρός του Κινήματός μας είναι όλοι αυτοί που λένε «ν’ αλλάξουμε»”. Ήταν τότε ουσιαστικά που κρίθηκε και η προφυλάκιση Κασιδιάρη, η οποία στην ουσία έγινε με… κομματική εντολή. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, μετά από παρέμβαση του Τάκη Μιχαλόλια, αδελφού του Αρχηγού, ο Σαράκης έπαψε να είναι δικηγόρος του Κασιδιάρη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να οδηγηθεί στη φυλακή και η ταξη στο εσωτερικό της ναζιστικής συμμορίας να αποκατασταθεί

Την εικόνα αυτή είχε ήδη αποκαλύψει ο εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα Χρίστος Γούδης, αναφερόμενος σε “Ντον Κορλεόνε” του εθνικοσοσιαλισμού, ενώ λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015 την επανέλαβε σε άρθρο του στο περιοδικό Patria (“Το έθνος εν κινδύνω – Αλήθειες που θα πικράνουν όλους μας”, 18/3/2015), του οποίου αξίζει να διαβάσουμε εδώ ένα απόσπασμα (από τον ιστότοπο της αείμνηστης και στη συνέχεια εξαφανισμένης από τη Χρυσή Αυγή ΠΑ.ΛΑΙ.ΘΕΛ.):

“Η μόνη άλλη υπάρχουσα «έξοδος κινδύνου» από τους καπνούς και την αιθαλομίχλη που θολώνουν το ιδεολογικό στίγμα τους, η οποία φάνηκε προς στιγμήν ότι θα μπορούσε εν δυνάμει να μετεξελιχθεί σε πόλο έλξεως και των καταξιωμένων εθνικιστών, που  προσέτρεξαν –  παρά τους όποιους ενδοιασμούς τους – στην στήριξή της στις πρόσφατες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές, λόγω κυρίως της άνευ πειστικών αποδείξεων πρωτοφανών διώξεών της ως «εγκληματικής οργάνωσης», ήταν η «Χρυσή Αυγή». Η συμπαράταξη πάντως σημαντικών και κοινωνικά καταξιωμένων πολιτών στα ψηφοδέλτιά της έγινε με την ελπίδα από μέρους τους, ότι θα βοηθούσαν με την παρουσία τους να αποβάλει τα καρναβαλικά ιδεοληπτικά σημάδια των παιδικών της ασθενειών (της φασίζουσας οστρακιάς και του χιτλερικού κοκκύτη).

Όμως, η αδυναμία της να τους απορροφήσει οργανικά, ώστε να αναδιαμορφώσουν ποιοτικά τους πολιτικούς της ορίζοντες  αντί να τους χρησιμοποιεί ως πρόσωπα προεκλογικής βιτρίνας της τελευταίας στιγμής, επιδιώκοντας έτσι να καλύπτει με την αίγλη τους την έλλειψη ενός πραγματιστικού σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης, και η εμμονή της να εκπροσωπείται από ήσσονα στελέχη (ελλείψει της φυσικής ηγεσίας της η οποία σε περίοδο εθνικών εκλογών συνεχίζει να παραμένει έγκλειστη στις φυλακές ή σε κατ’ οίκον περιορισμό, άνευ δίκης), δεν της επιτρέπει πλέον να αναπτύξει μία ευρύτερη εθνικιστική δυναμική η οποία θα έπαιρνε την μορφή πολιτικής χιονοστιβάδας. Αντίθετα, και ενδεχομένως κάτω από την νευρική κόπωση που επέφερε ο βίαιος εγκλεισμός και η μακρόχρονη απομόνωση της φυλακής, άρχισε να καθιστά ορατή μίαν – στιγμιαία θα ήθελε να ελπίζει κανείς –  «διαμαρτία περί την διάπλασιν της κεφαλής» της, η οποία επεδόθη εντός του κοινοβουλίου, κατά την τελευταία άκαρπη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της νοσούσης Ελληνικής Δημοκρατίας, σε εκδηλώσεις αλάνας του χωριού της, λες και η επίλυση των προβλημάτων της πατρίδας είναι δυνατή με προ-γλωσσικούς, για να μην πω προ-οντολογικούς, όρους, εκφραζόμενους με άναρθρες κραυγές και άσεμνες και αστείες χειρονομίες, ίδιες χιμπατζήδων, μπαμπουΐνων, λεμούριων και ουρακοτάγκων…

Και κάτι τελευταίο και φαρμακερό. Ας γνωρίζουν οι απανταχού μικρόνοες πατριδέμποροι και εθνομπακάληδες ότι: ο υγιής εθνικισμός στην Ελλάδα δεν εκφράσθηκε ποτέ μέσα από ενστικτώδεις ιαχές αγροτοποιμένων, απόβλητα κοινωνικά λούμπεν (κατακάθια) της νύχτας, ή παλιάτσους  ενδεδυμένους την στολή του Ζορό, του Ζίγκφριντ, των Βαλ-κυριών, των χηνόφτερων Ιταλών κολονέλων και των τουρκογενών Βόσνιων της μεραρχίας «Χατζάρι» των SS. Ο ελληνικός εθνικισμός εκφράσθηκε πάντοτε μέσα από ηγετικές φυσιογνωμίες του πνεύματος, της επιστήμης, της επιχειρηματικότητας και της τέχνης, πολεμικής και καλλιτεχνικής.  Άνευ αυτών ουδέν εστί γενέσθαι. Γενόσημα, υποκατάστατα, υπόθετα και απομιμήσεις έχουν, όλα τους, ημερομηνία λήξεως. Και «οι καιροί ου μενετοί εν πολέμω».”

Ο Μιχαλολιάκος κατόρθωσε να αντιμετωπίσει εκείνη την “ανταρσία” αφενός με τη φυλάκιση Κασιδιάρη, αφετέρου με τη δική του αποφυλάκιση και την επανάκτηση του ελέγχου της οργάνωσης με τη φυσική του παρουσία. Αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα του Σεπτεμβρίου του 2015 αναζωπύρωσαν την αμφισβήτηση της κυριαρχίας του, τόσο στον ευρύτερο “εθνικιστικό χώρο” (ενδεικτικό εδώ είναι το σπάσιμο του “Στόχου”) όσο και στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής. Τι σημασία έχει όμως η “εσωκομματική” γκρίνια σε έναν χώρο στον οποίο είναι γνωστό πως ο εκάστοτε “Νούμερο 2” έχει διαχρονικά φαγωθεί από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο; Όπως θα έλεγε και ένας παλιός γνώριμος του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού, “η Χρυσή Αυγή είναι ένα παιγνίδι που κατά καιρούς παίζεται από διάφορους, αλλά στο τέλος κερδίζει πάντα ο Δραβίδας”. Κι όμως σήμερα, ισχυρίζονται πολλοί, τα πράγματα έχουν αλλάξει…

Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει πολύ μικρή οργανωτική σχέση με τους ψηφοφόρους της, ακόμα και με τον στενότερο κύκλο των πλέον ιδεολογικά πεισμένων. Η σχέση της με αυτούς διαμεσολαβείται πλέον από “ανεπίσημα” κανάλια (οι περί του αντιθέτου προσπάθειες που έκανε η ηγεσία, πχ με την κυκλοφορία του Εμπρός, κατέληξαν σε φιάσκο). Και ναι μεν ο Αρχηγός μπορεί να μειώσει ή ακόμα και να κλείσει τις εμφανίσεις του Κασιδιάρη στις διαδικτυακές εκπομπές της Χρυσής Αυγής. Δεν μπορεί όμως, για παράδειγμα, να βάλει φίμωτρο στον Χίο που μέσω του “Μακελειού” αντιπολιτεύεται πλέον ανοιχτά τον Μιχαλολιάκο, αφού πρώτα προσεταιρίστηκε την “αγνή βάση” της Χρυσής Αυγής. Και ποιό είναι το σενάριο που διακινούν αυτά τα ανεπίσημα – και γι’ αυτό ανεξέλεγκτα – κανάλια στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους;

Η Χρυσή Αυγή, λένε, με αρχηγό τον Μιχαλολιάκο έχει τελειώσει. Αν ο ίδιος είχε δεχτεί να κάνει τις απαραίτητες, ρεαλιστικές, υποχωρήσεις, το παλιό μαγαζί θα είχε ήδη κατεδαφιστεί και το καινούργιο θα απογειωνόταν χωρίς τα “βαρίδια” (ιδεολογικά και ποινικά) του παρελθόντος. Το ότι δεν τις έκανε, μπορεί να έχει συντριπτικές συνέπειες. Είναι κοινό μυστικό ότι στο τέλος της δίκης ο Λαγός θα βρεθεί ένοχος. Ο εναγκαλισμός του Μιχαλολιάκου με το Λαγό και η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, σε συνδυασμό με μια απόφαση που θα ρίχνει τον Κασιδιάρη “στα μαλακά”, μπορεί να ανοίξει δρόμο για γρήγορες εξελίξεις. Η δήλωση Κασιδιάρη ότι “ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνει η Χρυσή Αυγή” για τη δολοφονία Φύσσα είναι μια καλά υπολογισμένη ενέργεια, με ξεκάθαρο σκοπό τη διαφορετική ποινική του μεταχείριση στο δικαστήριο. Ένα νέο μόρφωμα με τον Κασιδιάρη στο τιμόνι και με αξιοποίηση παραγόντων (εκδοτικών και πολιτικών) του εθνικιστικού χώρου θα αναδυθεί (οι δίαυλοι ήδη υπάρχουν), με τον Μιχαλολιάκο να καταλήγει διακοσμητική, παροπλισμένη φιγούρα της ελληνικής ακροδεξιάς στις φυλακές του Κορυδαλλού.

Μέχρι οι εξελίξεις να επιταχυνθούν, ο “Αρχηγός” της Χρυσής Αυγής θα εξακολουθήσει να υφίσταται την υπονόμευση, χωρίς να μπορεί να κάνει κάποια ριζική ενέργεια για να τη σταματήσει. Ο Κασιδιάρης, του οποίου η δημόσια παρουσία στα μέσα έχει ήδη ψαλιδιστεί σημαντικά, θα συνεχίσει να κάνει αντιπολιτευτικές ζαβολιές σαν τη χθεσινή σπόντα για την “Ελλάδα που δεν κερδίζει τίποτα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ”. Και ο Μιχαλολιάκος θα συνεχίσει να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα, άλλοτε καταγγέλλοντας την “πέμπτη φάλαγγα”, άλλοτε οχυρωνόμενος πίσω από το περίφημο “Συνέδριο” της Χρυσής Αυγής, το οποίο δυομισυ χρόνια τώρα αναγγέλλεται, αλλά ποτέ δεν διεξάγεται. Και ο χρόνος θα μετράει αντιστροφα…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.