Τον Ιούνιο του 2013, ο Μιχαλολιάκος πήρε την απόφαση να διαθέσει ένα κομμάτι των πόρων της Χρυσής Αυγής για να φτιάξει μια νέα “μετωπική” εφημερίδα. Η προσπάθεια ήταν να εγκολπωθεί η Χρυσή Αυγή ένα κομμάτι του “εθνικιστικού χωρου” που δυσκολεύεται να χωνέψει τον ξετσίπωτο ναζισμό και τα στιλέτα της συμμορίας. Όσο πούρος και αν το παίζει ο Μιχαλολιάκος, θέλει λυσσασμένα να ηγεμονεύσει στον χώρο της άκρας δεξιάς, με τον ίδιο όμως ως αδιαμφισβήτητο “Αρχηγό”.

Δύο χρόνια μετά, το σχέδιο των μετωπικών ανοιγμάτων και της “πλατιάς” εφημερίδας έχει καταρρεύσει. Ένα σαββατιάτικο έντυπο που ξεκίνησε πουλώντας 7.500 κομμάτια στο πρώτο του φύλλο και που σχεδιαζόταν να πουλάει τουλάχιστον 5.000 φύλλα τη βδομάδα, έχει φτάσει τον Ιούλιο του 2015 να πουλάει λιγότερα από 1.900 κομμάτια, με εμφανή πτωτική πορεία.

Πηγή: Πρακτορείο Τύπου “Ευρώπη”

Η πορεία της κυκλοφορίας του Εμπρός μας δίνει μια εικόνα της επιρροής της Χρυσής Αυγής στο στενότερο δεξιό ακροατήριο το οποίο κατόρθωσε να προσεγγίσει: όχι δηλαδή της επιρροής της στη μαζική δεξαμενή ψηφοφόρων που την ψήφισαν με σκοπό την “τιμωρία” του πολιτικού συστήματος (με τη δεξαμενή αυτή η Χρυσή Αυγή δεν έχει κατορθώσει να οικοδομήσει οργανωτικές και ιδεολογικές σχέσεις), αλλά ούτε και στον στενό ναζιστικό πυρήνα που αριθμεί κάποιες εκατοντάδες (δεν θα ήταν ψέμα να πούμε ότι το κομμάτι αυτό ουδέποτε κατάλαβε γιατί χρειαζόταν η έκδοση μιας άλλης εφημερίδας διαφορετικής από το παραδοσιακό έντυπο “Χρυσή Αυγη”). Οι αναγνώστες του Εμπρός είναι οι παραδοσιακοί ακροδεξιοί ψηφοφόροι που στο παρελθόν ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και στη συνέχεια ΛΑΟΣ, φτάνοντας τελικά στη στήριξη της ίδιας της Χρυσής Αυγής, την οποία αντίκρυζαν πάντα ως μια “ακτιβίστικη” – ή ίσως και “ακραία” – εκδοχή της δικής τους πολιτικής τοποθέτησης.

Τι μας λέει λοιπόν η πορεία της κυκλοφορίας του Εμπρός για αυτό το ακροατήριο; Υπάρχουν τρεις διακριτές περίοδοι που σχετιζονται άμεσα με την εξέλιξη της ποινικής δίωξης σε βάρος της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης:

Η πρώτη είναι από τον Ιούνιο του 2013 μέχρι τον Νοέμβριο του 2013. Η δολοφονία Φύσσα δεν προκαλεί κάποια κάθετη πτώση στο αναγνωστικό κοινό του Εμπρός, έστω και αν η εφημερίδα ταυτίζεται απόλυτα με τη Χρυσή Αυγή. Η κυκλοφορία της εφημερίδας είναι σταθερά πάνω από 4.000 φύλλα. Ο στενότερος, σκληρός δεξιός, κύκλος γύρω από τον ναζιστικό πυρήνα της Χρυσης Αυγής ούτε εκπλήσσεται ούτε αποθαρρύνεται από το γεγονός της δολοφονίας. Όσοι περίμεναν κάτι τέτοιο, υποτίμησαν το βάθος της πολιτικής συγκρότησης του συγκεκριμένου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που πηγαίνει δεκαετίες πίσω και σίγουρα – τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία – έχει διανύσει μια πορεία δεξιάς ριζοσπαστικοποίησης από τη Νέα Δημοκρατία στο ΛΑΟΣ και στη συνέχεια στη Χρυσή Αυγή.

Η δεύτερη περίοδος είναι από τον Νοέμβριο του 2013 μέχρι τον Ιούλιο του 2014. Εδώ η κυκλοφορία πέφτει κάτω από τα 4.000 φύλλα, ποτέ όμως κάτω από τα 3.000. Είναι πλέον ορατή η επίπτωση που έχει στην επιρροή της οργάνωσης η ποινική δίωξη σε βάρος των ηγετών της και η πολιτική και κοινωνική της απομόνωση. Η ποινική δίωξη δεν ηρωοποιεί την οργάνωση, όπως επαναλάμβαναν κάποιοι δημόσιοι αναλυτές (ανάμεσά τους και της Αριστεράς). Κι αυτό γιατί ο ακροδεξιός κύκλος γύρω από τη Χρυσή Αυγή δεν έλκεται από τη σταθερότητα των απόψεων ή την αντίσταση στην καταστολή, αλλά από την ισχύ που απέπνεε η οργάνωση και τις σχέσεις της με τον κρατικό μηχανισμό πριν τον Σεπτέμβρη του 2013.

Η τρίτη περίοδος είναι τέλος από τον Ιούλιο του 2014 μέχρι σήμερα. Η κυκλοφορία πέφτει πλέον κάτω από τα 3.000 φύλλα με σταθερή καθοδική πορεία. Το καλοκαίρι του 2014 είναι η στιγμή της απαγγελίας νέων διώξεων κατά των βουλευτών και των νέων προφυλακίσεων στελεχών όπως ο Κασιδιάρης. Η αφήγηση της Χρυσής Αυγής, ότι δηλαδή οι διώξεις είναι μια απλή επικοινωνιακή εκστρατεία (μια “Χρυσαυγιάδα”) που σύντομα θα λήξει, καταρρέει. Και φυσικά η αντίδραση των αναγνωστών του Εμπρός δεν είναι η ταύτιση με την οργάνωση που κατοικοεδρεύει πλέον “στα κελιά της τιμής”, αλλά η αποστοίχιση και η εγκατάλειψη του συγκεκριμένου χώρου. Κανείς εξάλλου δεν προσέγγισε τη Χρυσή Αυγή για λόγους “τιμής” (αν βέβαια με τη λέξη “τιμή” εννοούμε την αξιοπρέπεια…). Η πτώση της κυκλοφορίας συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι και σήμερα που το Εμπρός πουλάει πλέον λιγότερα από 1.900 φύλλα τη βδομάδα.

Το αν θα κατορθώσει το Εμπρός να επανακτήσει το αναγνωστικό του κοινό είναι ένα ζήτημα άμεσα σχετιζόμενο με το πόσο θα κατορθώσει η Χρυσή Αυγή να επανακτήσει την πολιτική της επιρροή, εκμεταλλευόμενη την υπογραφή της συμφωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σε αντίθεση όμως με τις δημοσιογραφικές αναλύσεις, δεν υπάρχει κανένας αυτοματισμός που να οδηγεί σε μια τέτοια πολιτική εξέλιξη. Η πορεία της Χρυσής Αυγής μετά τον Σεπτέμβρη του 2013, με την καταλυτική συμβολή του αντιφασιστικού κινήματος, είναι καθοδική. Η απονομιμοποίησή της στην κοινωνία και η καταδίκη της στις δικαστικές αίθουσες μπορεί να της αφαιρέσει κάθε πολιτικό ρόλο στην περίοδο που έρχεται.

Μέχρι τότε, ο “Αρχηγός” της Χρυσής Αυγής θα έχει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να επενδύει σε ένα αποτυχημένο εκδοτικό εγχείρημα όπως αυτό του Εμπρός. Είναι δε γνωστό ότι τέτοιες αποφάσεις, σε μια οικογενειακή επιχείρηση σαν τη Χρυσή Αυγή, δημιουργούν οικογενειακούς καβγάδες: ποιός άραγε θα τολμήσει να πει στη νονά της Ουρανίας, Ειρήνη Δημοπούλου (σύζυγο του Παππά και γνωστή ως “Οχιά”) ότι θα πάψει να είναι διευθύντρια εφημερίδας;