Ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νικόλαος Μιχαλολιάκος.
Η Χρυσή Αυγή ανήγγειλε – επιτέλους! – χτες το βράδυ τον τόπο διεξαγωγής του “συνεδρίου” της, το ξενοδοχείο Novotel. Τις προηγούμενες ημέρες, το “συνέδριο” αναγγελλόταν χωρίς τόπο διεξαγωγής, για τις 27 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, η μεταμφιεσμένη σε κόμμα ναζιστική συμμορία είναι ειδικευμένη στην ψευδολογία και τον γκαιμπελισμό. Όμως, ακόμα και για όσους είμαστε συνηθισμένοι στα ψέματα του ναζιστικού βόθρου, αυτή η αφίσα της Χρυσής Αυγής που διαφημίζει το “συνέδριο” πραγματικά το τερματίζει:
Έχουμε εδώ ένα “συνέδριο” (λέξη που από τη δική μας πλευρά θα τη βάζουμε πάντοτε μέσα σε εισαγωγικά και θα εξηγηθούμε αναλυτικά γι’ αυτό) που ξεκινάει στις 18:00 της Κυριακής 27/3, προφανώς για να λήξει εντός 3-4 ωρών! Υπάρχει βέβαια πάντα το σενάριο οι “σύνεδροι” να ξενυχτήσουν στις “δημοκρατικές διαδικασίες” (ξέρετε τώρα: νομιμοποίηση των συνέδρων, χαιρετισμοί, ομιλίες, ψηφοφορίες, πολιτικές αποφάσεις και ούτω καθεξής), είναι όμως μάλλον απίθανο: οι “σύνεδροι” έχουνε και δουλειές. Και οι νύχτες είναι βιοποριστικά πολύτιμες…
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η Χρυσή Αυγή δεν φημίζεται για τις δημοκρατικές της διαδικασίες, οπότε θα πει κανείς: “που είναι το ψέμα;”. Θα συμφωνήσουμε ότι το “συνέδριο” της Χρυσής Αυγής δεν χρειάζεται να διαρκέσει πάνω από λίγες (ελάχιστες!) ώρες. Ωστόσο, το ψέμα ξεπροβάλλει μέσα από τη φράση “Είσοδος ελεύθερη”. Θυμίζουμε ότι ο Κασιδιάρης ήθελε το “συνέδριο” της Χρυσής Αυγής να είναι ανοιχτό. Ο Μιχαλολιάκος έσπευσε βέβαια να βάλει πάγο σ’ αυτά τα σχέδια. Η αλήθεια είναι αυτή: το “συνέδριο” θα έχει ήδη ολοκληρωθεί στις 18:00 της Κυριακής 27/3. Αυτό που διαφημίζει η αφίσα δεν είναι παρά η πανηγυρική ομιλία και ομόφωνη επανεκλογή του Μιχαλολιάκου στη θέση του γενικού γραμματέα της οργάνωσης. Το πραγματικό “συνέδριο” θα διεξαχθεί εν κλειστώ…
Ίδια ήταν εξάλλου η μέθοδος που ακολουθήθηκε για να “εκλεγούν” οι “σύνεδροι” κατά τις “προσυνεδριακές” διαδικασίες. Η Χρυσή Αυγή ανακοίνωνε τα κατά τόπους “προσυνέδρια”, ως δήθεν ανοιχτές συγκεντρώσεις των μελών και υποστηρικτών της. Όμως στην πραγματικότητα, οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν απλά κατάληξη κλειστών διαδικασιών που είχαν ολοκληρωθεί προηγουμένως. Μάλιστα ο Ματθαιόπουλος έδωσε σε μια τέτοια εκδήλωση και την εικόνα του ποιοί συμμετείχαν στις κλειστές διαδικασίες (00:00-00:40): “οι γραμματείς των τοπικών οργανώσεων και τα πενταμελή συμβούλια”, αυτοί που στα υπόλοιπα (τα πραγματικά δηλαδή) κόμματα αποκαλούνται “στελέχη”.
Είναι χρήσιμο να θυμίσουμε εδώ δύο πράγματα. Αφενός, την επεξήγηση της διαφοροποίησης ανάμεσα σε υποστηρικτές, δόκιμα και πλήρη μέλη όπως την ξεκαθαρίζει ο πρώην υπεύθυνος Τοπικής Οργάνωσης Νοτίων Προαστίων της Χρυσής Αυγής Γεώργιος Παπαγεωργίου στην από 11/10/2013 κατάθεσή του: “Πρέπει να διευκρινίσω ότι υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ υποστηρικτή, δόκιμου μέλους και μέλους. Είναι πολύ εύκολο να γίνει κάποιος απλός υποστηρικτής της ΧΑ. Απλώς πληρώνει ετήσια συνδρομή 20 ευρώ και παίρνει κάρτα υποστηρικτή που δεν γράφει το όνομά του, μόνον έναν απλό αριθμητικό κωδικό. Δόκιμα μέλη θεωρούνται τα μέλη των 5μελών συμβουλίων διοίκησης των τοπικών οργανώσεων όπως ήμουν κι εγώ. Δόκιμο μέλος γίνεται κανείς μετά από δύο χρόνια παρουσίας ως υποστηρικτής και υπό την προϋπόθεση ότι σε γνωρίζουν καλά και σε εμπιστεύονται. Στην πράξη για να γίνει κάποιος δόκιμο μέλος πρέπει να έχει συμμετάσχει σε δράσεις. Για να γίνει κάποιος από δόκιμο τακτικό μέλος της ΧΑ πρέπει να περάσει στα κεντρικά γραφεία του κόμματος από ένα σεμινάριο ιδεολογικής διαφώτισης, “σχολείο ή μάθημα”, όπως το έλεγαν”.
Αφετέρου, το ξεκαθάρισμα ότι τα δόκιμα μέλη που αναλαμβάνουν τις θέσεις των πενταμελών επιτροπών διορίζονται από την Κεντρική Διοίκηση. Όπως αναφέρει το Υπόμνημα της Πολιτικής Αγωγής: “τα μέλη των πενταμελών επιτροπών των τοπικών οργανώσεων… ήταν διορισμένα από την Κεντρική Διοίκηση που είχε τον τελικό λόγο της επιλογής τους, βλ. σχετικά κείμενο Χρ. Παππά με τίτλο “Ιεραρχία – Δομή ΧΑ”, σελ. 10 (αρχείο 4032): “6. Ο Γραμματέας της Τ.Ο. εισηγείται τον διορισμό ή την αντικατάσταση μέλους της επιτροπής της Τ.Ο. στην Κεντρική Διοίκηση. Την ευθύνη όμως του διορισμού τους φέρει η Κ.Δ. η οποία και καθιστά γνωστη την κρίση της διά εγκυκλίου προς την Τ.Ο”.”
Συνδυάζοντας όλες αυτές τις πληροφορίες καταλήγουμε στο συμπερασμα ότι οι “προσυνεδριακές” διαδικασίες της Χρυσής Αυγής αποτελούνται μονάχα από στελέχη διορισμένα από την Κεντρική Διοίκηση, καθώς και από μέλη της ηγεσίας (Κεντρική Επιτροπή).
Με ένα τόσο ελεγχόμενο σώμα, θα έλεγε κανείς ότι δεν χρειάζεται καμία παραπάνω εγγύηση για το αποτέλεσμα ενός τέτοιου “συνεδρίου”. Κι όμως! Ο Μιχαλολιάκος έχει προνοήσει ώστε, ακόμα και σε ένα τέτοιο “συνέδριο”, να μην διεξάγεται ψηφοφορία για την εκλογή του νέου “γενικού γραμματέα” της οργάνωσης! Το Καταστατικό της Χρυσής Αυγής (αυτό που κατέθεσε ο Μπούκουρας στον Άρειο Πάγο μετά τις εκλογές του Ιούνη του 2012, και όχι το πρωτότυπο και αρχικό Καταστατικό που έχει αποκτήσει – άγνωστο πώς – και έχει φέρει στη δημοσιότητα ο Δημήτρης Ψαρράς) έχει την εξής απίθανη πρόβλεψη (άρθρο 16 παρ. 2):
“Διαδικασία εκλογής νέου Γενικού Γραμματέα ανακύπτει στο Συνέδριο μόνο εφόσον το ζητήσει εγγράφως η απόλυτη πλειοψηφία των συνέδρων… Εφόσον δεν τεθεί θέμα ηγεσίας στο Συνέδριο, ανανεώνεται αυτομάτως η θητεία του Γενικού Γραμματέα μέχρι το επόμενο Συνέδριο”.
Για να διεξαχθεί δηλαδή ψηφοφορία για τη θέση του “Αρχηγού”, ο επίδοξος ανθυποψήφιος του Μιχαλολιάκου (ο Κασιδιάρης, για να φέρουμε ένα τυχαίο παράδειγμα) θα πρέπει να μαζέψει υπογραφές από το 51% των εκλεγμένων συνέδρων! Πράγμα που σημαίνει ότι στην ιστορία της Χρυσής Αυγής, δεν έχει υπάρξει ποτέ όχι αμφισβήτηση, αλλά ούτε καν ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ για την εκλογή άλλου γενικού γραμματέα…
Για να εξηγήσει μάλιστα αυτή την “πηγαία αγάπη” του λαού της Χρυσής Αυγής προς το πρόσωπό του, ο Μιχαλολιάκος έχει ο ίδιος γράψει σε υπόμνημά του προς τις δικαστικές αρχές σε πρώτο ενικό ότι:
“Θεωρώ περιττό να υπενθυμίσω το σε όλους γνωστό, ότι κατά τα διδάγματα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, μόνο το βιολογικό τέλος πολλών ηγετών σημαίνει και το τέλος της κομματικής τους ηγεσίας. Είναι απολύτως λογικό και θεμιτό, άνθρωποι που εμφορούνται από τις ίδιες αρχές και αξίες με εμένα και επικοινωνούν τις ίδιες πολιτικές απόψεις να τρέφουν εκτίμηση και σεβασμό στο πρόσωπο του επικεφαλής του σχηματισμού, όταν μάλιστα αυτός είναι και ο ιδρυτής του”.
Ελπίζουμε να έχει γίνει τώρα αντιληπτό για ποιό λόγο από την πλευρά μας βάζουμε πάντα σε εισαγωγικά τη λέξη “συνέδριο” όταν αναφερόμαστε στη Χρυσή Αυγή και γιατί θεωρούμε τραγελαφική την απόπειρα κάποιων ΜΜΕ να υποδύονται ότι η ναζιστική οργάνωση είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, όπως όλα τα υπόλοιπα. Η “Χρυση Αυγή ΑΕ” είναι μια οικογενειακή επιχείρηση της φαμίλιας Μιχαλολιάκου και το να θεωρεί κανείς ότι ο Μιχαλολιάκος μπορεί να αλλάξει από “Αρχηγός” διά “συνεδρίου” είναι παρόμοιο με το να πιστεύει ότι ο Αλ Καπόνε θα μπορούσε να πάψει να είναι “Νονός” διά ψηφοφορίας. Αστεία πράγματα δηλαδή…
Ποιό είναι λοιπόν το “διακύβευμα” του “8ου συνεδρίου” της Χρυσής Αυγής; Πάντως όχι η εκλογή νέου “Αρχηγού” ή η δημιουργία νέων οργάνων (σαν το Εθνικό Συμβούλιο που προανήγγειλε ο Μιχαλολιάκος για να διασκεδάσει τις κριτικές ότι η Χρυσή Αυγή είναι κλειστή και αντιδημοκρατική). Οργανωτικά η Χρυσή Αυγή είναι εξαιρετικά αδυνατισμένη, με μια σειρά κρίσεις σε πλήθος από τοπικές οργανώσεις της και με το ηθικό των μελών της στα τάρταρα, όπως έχει ομολογήσει ο Κουκούτσης. Παρ’ όλα αυτά καμία “εσωκομματική” αμφισβήτηση (η περίφημη “πέμπτη φάλαγγα των ψιθυριστών”) δεν έχει τύχη εντός της ΧΑ. Ο Μιχαλολιάκος θα πεθάνει στο τιμόνι της Χρυσής Αυγής και οι στοιχειωδώς ψυλλιασμένοι ξέρουν ποιός είναι ο επόμενος που θα την αναλάβει.
Το πραγματικό ζήτημα που αντιμετωπίζει ο Μιχαλολιάκος είναι οι πολιτικές του επιλογές μετά τη δολοφονία Φύσσα και την εκκίνηση της ποινικής δίωξης για την εγκληματική οργάνωση. Η χρήση του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα αμφισβήτησε το σημαντικότερο κεκτημένο της ναζιστικής οργάνωσης, τη νομιμοποίησή της ως “πολιτικού κόμματος”. Η προφυλάκιση της ηγεσίας κλόνισε πολιτικά και βιολογικά τον “Αρχηγό”, που για πρώτη φορά έχασε τον έλεγχο της οργάνωσης από τον προσωρινά ελεύθερο Κασιδιάρη, την ίδια στιγμή που η κύρια ανάκριση ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Σε κείνο το σημείο ο Μιχαλολιάκος έκανε μια πολιτικά κρίσιμη (αλλά ποινικά αμφιλεγόμενη) επιλογή: ακούμπησε στον Λαγό για να σταθεροποιήσει τον σκληρό πυρήνα της οργάνωσης, που καλούταν πλέον να αποσυρθεί από το δρόμο εν όψει της ποινικής δίωξης. Ο Λαγός ήταν το μοναδικό αντίβαρο απέναντι στον Κασιδιάρη στα μάτια του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης (η προσπάθεια να αξιοποιηθεί η Ουρανία ή ο Ματθαιόπουλος αποδείχτηκε αστεία). Αν και η Χρυσή Αυγή δεν απέφυγε τις απώλειες, ο Μιχαλολιάκος τελικά κράτησε τον πολιτικό έλεγχο. Όμως, το αντίτιμο αυτής της επιλογής είναι ποινικά τοξικό: ο Λαγός ειναι ο αποδεδειγμένος οργανωτής και των τριών συνεκδικαζόμενων δολοφονικών επιθέσεων της Χρυσής Αυγής, της δολοφονίας Φύσσα, της απόπειρας δολοφονίας των μελών του ΠΑΜΕ, αλλά και των Αιγύπτιων αλιεργατών. Τα στοιχεία για αυτό είναι αδιάσειστα. Προκειμένου να κρατήσει τον έλεγχο της οικογενειακής του επιχείρησης, ο Μιχαλολιάκος δέχτηκε την τοποθέτηση – στα θεμέλιά της – μιας βραδυφλεγούς βόμβας, που πλέον δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί.
Αυτό είναι το αδιέξοδο του Μιχαλολιάκου. Αν είχε απαλλαγεί από το ποινικά εκτεθειμένο κομμάτι της οργάνωσής του, θα μπορούσε τώρα να αξιοποιήσει τις πολιτικές ευκαιρίες που δημιουργούνται από την κρίση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το νέο προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα. Δεν το έπραξε για καθαρά εσωτερικούς λόγους. Και είναι σήμερα αντιμέτωπος με τις συνέπειες αυτής της στρατηγικής, τη στιγμή που οι αντίπαλοί του στον ακροδεξιό χώρο ανασυντάσσονται. Καμία “συνεδριακή” φιέστα δεν μπορεί να αλλάξει αυτή τη σκληρή πραγματικότητα.
Διαβάστε ακόμα: