(Κείμενο: Δημήτρης Ψαρράς, ΕφΣυν, 11/07/2014)
Η προφυλάκιση του Ηλία Κασιδιάρη προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής. Οσο ο άτυπος υπαρχηγός της οργάνωσης ήταν ελεύθερος, είχε αναλάβει την καθοδήγησή της, φροντίζοντας να αποστασιοποιείται με κάθε ευκαιρία από τους έγκλειστους συναγωνιστές του και ειδικά τον αρχηγό Μιχαλολιάκο.
Χαρακτηριστική ήταν η αντίδρασή του μετά τη δημοσίευση στην «Εφ.Συν.» πολλών φωτογραφιών που αποδείκνυαν τα βαθιά ναζιστικά πιστεύω των στελεχών της οργάνωσης. Ο Κασιδιάρης αγνόησε επιδεικτικά τις φωτογραφίες που αφορούσαν τον Μιχαλολιάκο, τον Παππά και άλλα στελέχη και περιορίστηκε να διαψεύσει μία μόνο φωτογραφία, εκείνη στην οποία εικονιζόταν ο ίδιος.
Η αποστασιοποίηση
Φυσικά το επιχείρημα περί «πλαστότητας» κατέρρευσε μέσα σε λίγες ώρες, εφόσον επιβεβαίωσαν τη γνησιότητά της οι δικηγόροι που έχουν αναλάβει την πολιτική αγωγή κατά της Χρυσής Αυγής (Θανάσης Καμπαγιάννης, Τάκης Ζώτος, Κώστας Σκαρμέας), αλλά αυτό που επισημάνθηκε είναι η προκλητική αποστασιοποίηση του Κασιδιάρη από τον αρχηγό.
Οι εσωτερικές αυτές αντιθέσεις της οργάνωσης γίνονται ορατές και από τα έντυπα της Χρυσής Αυγής, αλλά και στην οξεία κριτική που άσκησε ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος στον τρόπο που πολιτεύθηκε η οργάνωση κατά τις ευρωεκλογές, κατηγορώντας τους «έξω», δηλαδή τον Κασιδιάρη και τους συναγωνιστές του για «φαινόμενα παλαιοκομματισμού και πολιτικαντισμού», διατυπώσεις οι οποίες στην αργκό της ναζιστικής οργάνωσης αποτελούν την ύψιστη ύβρη.
Αποκλίσεις ήταν ορατές και μεταξύ της διαδικτυακής εκπομπής της οργάνωσης, την οποία έλεγχε ο Κασιδιάρης (με τη διατεταγμένη «βοήθεια» των Ματθαιόπουλου, Ζαρούλια και Ουρανίας Μιχαλολιάκου) και των εντύπων της Χρυσής Αυγής, κυρίως της εφημερίδας «Εμπρός», η οποία διευθύνεται από την Ειρήνη Δημοπούλου, σύζυγο του προφυλακισμένου Χρήστου Παππά.
Οι διαφοροποιήσεις σχετίζονται βέβαια και με την προσπάθεια των κατηγορούμενων στελεχών της οργάνωσης να μην προφυλακιστούν. Δεν είναι δηλαδή μόνο οι Μπούκουρας και Αλεξόπουλος εκείνοι που αποτάσσονται μετά βδελυγμίας τη δράση της οργάνωσης. Ακόμα και ο πολλά βαρύς Μπαρμπαρούσης φρόντισε με την απολογία του να πείσει ανακρίτριες και εισαγγελέα ότι «δεν θα το ξανακάνει», ώστε να πέσει στα μαλακά.
Εκεί που γίνεται ορατή η προσωπική στρατηγική των στελεχών της Χρυσής Αυγής, που θυμίζει την κλασική μεθοδολογία κατηγορουμένων για εγκληματικές οργανώσεις και συνοψίζεται στο «ο σώζων εαυτόν σωθείτω», είναι η δημόσια σύγκρουση μεταξύ Μιχαλολιάκου και Ζαρούλια, μέσω των δικηγόρων τους.
Μόλις αποφασίστηκε από το δικαστικό συμβούλιο η μη προφυλάκιση της Ζαρούλια, μετά την αρχική διαφωνία ανακριτριών και εισαγγελέα, ο δικηγόρος της έσπευσε να πλέξει το εγκώμιο της δικαιοσύνης και ειδικά των ανακριτριών: «Η απόφαση του Συμβουλίου, αλλά και η προηγηθείσα διαφωνία των κ.κ. ανακριτριών μας αποδεικνύουν ότι η δικαιοσύνη στέκεται στο ύψος της, σε μια χώρα που κατά τα λοιπά καταρρέει».
Εκθετη η οργάνωση
Η δήλωση αυτή του κ. Αγγελου Αγγελέτου –ο οποίος σε άλλη ευκαιρία είχε προβάλει και τη σχέση του με την Αριστερά– αφήνει έκθετη την οργάνωση, η οποία είχε στηρίξει μέχρι τώρα την υπεράσπισή της στην κατασυκοφάντηση της ηγεσίας του Αρείου Πάγου και κυρίως των ανακριτριών Κλάπα και Δημητροπούλου.
Τον πανικό στην ηγεσία της οργάνωσης υποδηλώνει το γεγονός ότι δυο μέρες νωρίτερα είχε ζητήσει την εξαίρεση των δύο ανακριτριών ο σύζυγος της κυρίας Ζαρούλια, ζητώντας μάλιστα να διωχθούν και ποινικά! Ο δικηγόρος που κατέθεσε αυτή την αίτηση εξαίρεσης εκ μέρους του Μιχαλολιάκου ήταν ο Νίκος Αντωνιάδης, ο ίδιος που συνόδευσε χθες τον Ηλία Κασιδιάρη, στη θέση του μέχρι χθες συνηγόρου του Παύλου Σαράκη.
Διαβάστε ακόμα: “Προφυλάκιση Κασιδιάρη: η αποκατάσταση της τάξης στο εσωτερικό της συμμορίας”
Ο Καιάδας λέει “δεν τους είδα, δεν τους ξέρω, δεν τους μίλησα ποτέ” για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους
κι αυτό είναι καλό σημάδι, όπως είναι καλό κάθε συμβάν που δείχνει ότι χάνεται η ενότητα μεταξύ τους και ότι ο καθένας σκέφτεται πως θα σώσει τον δικό του τον πωπό.
Και να εξηγήσω γιατί είναι σημαντικό.
Διότι, και ιστορικά να το πάρουμε αυτού του είδους οι οργανώσεις με αυτό τον τρόπο εξαρθρώνονται, δηλαδή μέσα από τον διαχωρισμό της θέσης κάποιων μελών και τις αποκαλύψεις που έρχονται από μέσα.
Ετσι δεν είχε συμβεί και με τις τρομοκρατικές βομβιστικές οργανώσεις της δεκαετίας του ’70;;;
Βέβαια, ο Μιχ, επειδή έχει την πείρα (άσχετα αν ήταν αυτός ο μεγάλος ο ρουφ τότε) το ξέρει αυτό και προσπαθεί να πάρει τα μέτρα του και να τους μαρκάρει όλους, μην την πάθει όπως με Αλεξόπουλο, Μπούκουρο, Σταύρου.
Είναι γεγονός, σε όλες τις περίπτωσεις, μαφίες, καμόρες, κάτι ψευτοτρομοκράτες κ.λπ., ότι όπου τα κίνητρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αμιγώς ιδεολογικά, όλο και κάποιοι βρίσκονται που λένε το ποίημα
Κι επειδή ο ναζισμός *δεν είναι* ιδεολογία αλλά του κοινού ποινικού εγκλήματος, υπάρχουν περισσότερες ελπίδες, όσο πλησιάζουμε στη δίκη και αρχίσουν να συνειδητοποιούν οι παλικαράδες ότι θα μετράνε τα χρόνια με τις μούτζες (πέντε-πέντε), να δούμε πολλούς να φυσάνε τη φλογέρα για να σώσουν τον εαυτούλη τους, όπως μπορούμε να διαβάσουμε ανάμεσα στις γραμμές του Γερμενή, που λέει:
– Εξετάσθηκαν το δικό μου τηλέφωνο, όσο και των λοιπών μελών της οικογενείας μου και από τις καταγραφείσες κλήσεις, τα γραπτά μηνύματα, τον καταχωρημένο τηλεφωνικό κατάλογο, διαπιστώθηκε ότι δεν είχα επικοινωνία με άτομα που εμπλέκονται στις συσχετισθείσες δικογραφίες σχετικά με διαπραχθέντα εγκλήματα.
Δεν διέθετα τον αριθμό τηλεφώνου κανενός κατηγορούμενου, δεν γνώριζα καν τα άτομα αυτά, όπως και στην προηγηθείσα απολογία μου τόνισα και επιβεβαιώνεται ήδη και από το παραπάνω υλικό. Οι μόνες επαφές που είχα ήταν με τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του κόμματος που εκπροσωπώ στο Κοινοβούλιο.
h**p://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/aperrifthh-h-aithsh-apofulakishs-tou-sunagwnisth-gewrgiou-germenh
Εχει μεγάλη σημασία το κίνητρο. Επί Μεταξά, ο Μανιαδάκης είχε βάλει το ΚΚΕ στην πρέσα, αλλά δεν κατάφερε να το διαλύσει, και το είδαμε αυτό μόλις λίγους μήνες, πως μεγαλούργησε στην Κατοχή.
Ο Μανιαδάκης, μόνο κάποιες λίγες εκατοντάδες κομμουνιστών είχε αφήσει εκτός φυλακών και εξοριών. Αφού πήρε τεχνογνωσία από τον Χίμλερ τον ίδιο, στις τακτικές “αντιμετώπισης κομμουνισμού” και τεχνογνωσία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και αναμόρφωσης (ετοιμάζουμε ανάρτηση γι’ αυτό), κι αφού απέσπασε 45.000, λένε, δηλώσεις μετανοίας (κάποιοι συγγραφείς τις ανεβάζουν στο διπλάσιο, 90.000), αφού είχε συλλήψει όλη την ηγεσία κι έφτασε να τους έχει όλους του χεριού του, με τη διπλή ΚΕ και τους δυο Ριζοσπάστες, τελικά δεν κατάφερε να το διαλύσει και το ΚΚΕ επέζησε.
Οι κουκουέδες, όμως, είχαν ιδεολογικά κίνητρα.
Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τη συμμορία, ασχέτως τον φανατισμό τους.
Οι λόγοι που κάποιος γίνεται χρυσαβγίτης είναι πολλοί και ποικίλοι.
Αντίστοιχα, πάρτε τον IRA, τη RAF, τους Βάσκους.
Πόση διάρκεια είχαν στον χρόνο.
Και απέναντι τη γιακούζα ή κάποιες από τις ιταλικές μαφιόζικες φαμίλιες των ΗΠΑ.
Αυτές εξαρθρώθηκαν καθώς δεν υπήρχαν ιδεολογικά κίνητρα, ενώ οι πρώτοι βάστηξαν.
Από τις ελάχιστες φορές που έχω διαβάσει ένα αξιοπρεπέστατο και κατατοπιστικό , με επιχειρήματα, σχόλιο, άνευ βωμολοχιών και άτοπων συγκρίσεων, σε διαδικτυακή σελίδα ενημέρωσης…
Pingback: Ασκήσεις απειθαρχίας Κασιδιάρη στον Μιχαλολιάκο, μέσω Σαράκη και Γούδη | JailGoldenDawn