Στοιχεία από τη δικογραφία της υπόθεσης Σαχζάτ Λουκμάν

LuqmanΓύρω στις τις 3 τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα επί της οδού Τριών Ιεραρχών, o 29χρονος πυροσβέστης Χρήστος Στεργιόπουλος και ο 25χρονος Διονύσης Λιακόπουλος επιβαίνοντας σε μηχανάκι-σκούτερ και οπλισμένοι με πτυσσόμενα μαχαίρια «πεταλούδα», επιτέθηκαν στον 27χρονο Σαχζάτ Λουκμάν και τον δολοφόνησαν ενώ εκείνος πήγαινε με το ποδήλατό του στη δουλειά του στη Λαϊκή. Τον μαχαίρωσαν και οι δύο σε αρκετά σημεία (7 συνολικά μαχαιριές), ο Λιακόπουλος στην καρδιά και ο Στεργιόπουλος στην πλάτη και τα χέρια, και τον παράτησαν αιμόφυρτο στην άσφαλτο όπου άφησε την τελευταία του πνοή.

Οι δύο δράστες έχουν προφυλακιστεί και τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή, χωρίς όμως στο κατηγορητήριο να συμπεριληφθούν τα ρατσιστικά κίνητρα. Μάλιστα μέσα στο βούλευμα συμπεριλαμβάνεται ο ισχυρισμός τους ότι επιτέθηκαν στο Λουκμάν, «δια ασήμαντον αφορμήν», γιατί “τους έκοψε το δρόμο με το ποδήλατο”.

Όπως προκύπτει από τα γεγονότα και από την ίδια την δικογραφία οι δύο δράστες δεν ήταν παρά ένα από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. που είχε βγει παγανιά.

Καταρχήν, ο ισχυρισμός ότι τρεις τη νύχτα σε ένα άδειο δρόμο, ένας ποδηλάτης εμποδίζει συστηματικά ένα μηχανάκι να τον προσπεράσει, μόνο σε ηλίθιους μπορεί να απευθύνεται. Ένα ποδήλατο σε ένα στενό δρόμο θα μπορούσε ίσως να εμποδίσει ένα αυτοκίνητο. Oχι όμως ένα μηχανάκι που και μεγαλύτερη επιτάχυνση έχει και σαφώς στενότερο από αυτοκίνητο είναι.

Κατά δεύτερον, ο άτυχος Σαχζάτ Λουκμάν την ώρα που δέχθηκε την δολοφονική επίθεση μόνο όρεξη για παιχνίδια δεν είχε. Πήγαινε όπως κάθε πρωί να βγάλει το μεροκάματο στη λαϊκή – σε αντίθεση με τους δύο δράστες, που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα από το σπίτι του Στεργιόπουλου, με τι στόχο άραγε, τρεις τη νύχτα, αν όχι προς εύρεση ανυποψίαστων θυμάτων;

Τάγμα εφόδου

Η επίθεση είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας επίθεσης ενός μικρού ευέλικτου τάγματος εφόδου. Οι δράστες που εξηγούν το γεγονός ότι μαχαίρωσαν -και μάλιστα διαδοχικά- τον Λουκμάν, επειδή υποτίθεται θόλωσαν και φοβήθηκαν ότι θα τους επιτεθεί, κουβάλαγαν όλως τυχαίως και οι δύο τους μαχαίρια, τα οποία χρησιμοποίησαν με επαγγελματικό τρόπο. Όλως τυχαίως, επέβαιναν σε μηχανάκι από το οποίο είχαν αφαιρεθεί οι πινακίδες για να μην αναγνωρίζεται.

Όλως τυχαίως, αφού μαχαίρωσαν τον Λουκμάν, τον εγκατέλειψαν αιμόφυρτο, να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία και το έσκασαν από το σημείο του εγκλήματος (για να συλληφθούν λίγο αργότερα στο Σύνταγμα ο ένας με το ματωμένο μαχαίρι ακόμα στα χέρια και ο άλλος έχοντάς το κρυμμένο στο παπούτσι).

Όλως τυχαίως, στην έρευνα που ακολούθησε, στο σπίτι του Λιακόπουλου βρέθηκε το κλασικό χρυσαυγίτικο οπλοστάσιο: τρία ακόμα στιλέτα πεταλούδα, μια σιδηρογροθιά, ένας σουγιάς, ένα ξύλινο ρόπαλο, μια κυνηγετική σφεντόνα, φυσίγγια, 117 προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, αυτοκόλλητα και άλλα υλικά της οργάνωσης, ενώ στο σπίτι του Στεργιόπουλου βρέθηκαν ένα ξύλινο ρόπαλο, κάλυκες και μια μαύρη λεπίδα.

Στο σπίτι του Λιακόπουλου βρέθηκαν επίσης κάρτες παραμονής μεταναστών, γεγονός που μας οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που είχαν επιτεθεί σε μετανάστη. Ενώ τη διάρθρωση των ταγμάτων της Χ.Α. με εγκληματικά κυκλώματα επιβεβαιώνει το γεγονός ότι σπίτι του Στεργιόπουλου, βρέθηκε η ταυτότητα ενός Έλληνα υπηκόου που είχε δηλωθεί ως κλεμμένη στην αστυνομία ύστερα από κλοπή μοτοσυκλέτας.

Η επίθεση στον Σαχζάτ Λουκμάν έχει προφανή πολιτική σκοπιμότητα και κίνητρο: Γίνεται, επίσης όλως τυχαίως, στις 17 Γενάρη, δηλαδή δύο μέρες πριν το μεγάλο αντιρατσιστικό- αντιφασιστικό συλλαλητήριο και συναυλία στο Σύνταγμα στα πλαίσια της καμπάνιας «19 Γενάρη, Αθήνα πόλη Αντιφασιστική».

Με βάση τα παραπάνω και με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν ακολουθήσει τη δολοφονία του Φύσσα, όχι μόνο οι δύο δράστες θα πρέπει να καταδικαστούν σαν αυτό που είναι, δηλαδή δύο ψυχροί εκτελεστές της Χρυσής Αυγής, (όπως ο Ρουπακιάς που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα μερικούς μήνες αργότερα), αλλά θα πρέπει να εξεταστεί η συνολικότερη εμπλοκή της οργάνωσης στη συγκεκριμένη δολοφονία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση απόρριψης αποφυλάκισης της αίτησης Μιχαλολιάκου:

Το “επιχειρησιακό τμήμα της Χ.Α. έχει την ίδια όπως και το πολιτικό τμήμα αυτής ηγεσία και την υπό αυτήν κατά τόπους διοίκηση (βουλευτές, περιφερειάρχες, πυρηνάρχες) και στρατιωτική δομή, ενώ τις σχέσεις των μελών διέπει η απόλυτη πειθαρχία στις εντολές των ιεραρχικά ανωτέρων. Η επιχειρησιακή δράση της υλοποιείται εκτός των γραφείων αυτής, πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στελέχους, ενίοτε δε και βουλευτών με βάση καλά εκπονημένο σχέδιο και προκαθορισμένους κανόνες δράσης από επίλεκτες ομάδες μελών της (τάγματα εφόδου) …”

Ερωτήματα

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: Γιατί ένα ολόκληρο χρόνο μετά τη δολοφονία δεν δόθηκαν από την αστυνομία ποτέ στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες των δύο δραστών; Μήπως επειδή υπάρχει κίνδυνος να αναγνωριστούν, (όπως συνέβη με τον Ρουπακιά), σαν συμμετέχοντες σε κάποιες από τις εξορμήσεις και επιθέσεις της Χρυσής Αυγής – στη Νέα Σμύρνη, όπου και οι δύο διέμεναν – ή οπουδήποτε αλλού;

Δεν θα πρέπει να δοθεί, όπως στην περίπτωση Ρουπακιά για τη δολοφονία του Φύσσα, η άδεια να αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των δραστών; Να διερευνηθεί ο ρόλος του Παναγιώταρου, που κατά την κατάθεση ενός από τους προστατευόμενους μάρτυρες της Χ.Α, ήταν ο υπεύθυνος βουλευτής για τα Νότια Προάστια; Να διερευνηθεί ο ρόλος του Κασιδιάρη; Και σαν υπαρχηγού, ένα σκαλοπάτι μετά τον Μιχαλολιάκο, αλλά και σαν εκπαιδευτή συνολικά των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α, όπως προκύπτει πλέον και με φωτογραφίες που έχουν φτάσει στις δύο ανακρίτριες;

Οπως χαρακτηριστικά έχει γραφτεί στις εφημερίδες, σύμφωνα με την κατάθεση του προστατευόμενου «μάρτυρα Γ» για την δίκη της Χ.Α, “οι βουλευτές ήταν υπεύθυνοι για τους πυρήνες και τα τάγματα εφόδου”, “ο Λαγός είχε αναλάβει τον Πειραιά και τις γύρω περιοχές. Ο Παναγιώταρος με τον κατονομαζόμενο βουλευτή τη Β’ Αθήνας. Ο Παναγιώταρος είχε τα Νότια προάστια. Όλοι ήταν υπό την αρχηγία του Κασιδιάρη”.

Πως είναι δυνατόν, εν τέλει, σε αυτήν την ιεραρχική αλυσίδα των ναζιστικών εγκλημάτων, ο αρχηγός Μιχαλολιάκος και οι φυσικοί δράστες να είναι στην φυλακή, αλλά οι ενδιάμεσοι κρίκοι να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι με το σαθρό αιτιολογικό ότι δεν κρίθηκαν ύποπτοι φυγής, ούτε ύποπτοι διάπραξης νέων αδικημάτων;

Κείμενο: Γιώργος Πίττας

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.