Στις 26 Σεπτεμβρίου 2009, στις 1:30 π.μ., 15 αστυνομικοί εισβάλλουν σε σπίτι Πακιστανών εργατών, στην οδό Ηλιουπόλεως, στη Νίκαια. Ο 25χρονος Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του και οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 9 Οκτωβρίου, έχασε τη ζωή του μετά από την κακοποίηση και τα βασανιστήρια που υπέστη στο Α.Τ. Νίκαιας.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του αδερφού του, Ναβίντ Σαχίντ Ιμράν:
«Εκεί, κοντά στη μία και μισή, ενώ είχαμε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη για να φύγει ο καπνός, σταμάτησαν με θόρυβο αυτοκίνητα. Με κουκούλες και κράνη μπήκαν μέσα αρκετοί άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνω ελληνικά για να ξέρω τι είπαν. Μετά έμαθα πως ζητούσαν εκείνον. Χωρίς να μιλήσουν, έσβησαν το φως μας και άρχισαν να μας χτυπούν αδιάκριτα. Με κλωτσιές και μπουνιές. Ο αδελφός μου ξύπνησε μέσα σε εφιάλτη. Κανένας μας δεν ήξερε τι είχε γίνει.
Αφού άναψαν το φως, ρώτησαν ποιος από μας έχει ένα κομμένο δάχτυλο. Δάχτυλο κομμένο είχε ο αδελφός μου, που είχε ένα ατύχημα στη δουλειά του. Αφού τους είπε πως είναι εκείνος, τον έριξαν κάτω με κλωτσιές και μπουνιές, τον γύρισαν μπρούμυτα και του έβαλαν χειροπέδες. Από το πόδι τον τράβηξαν μέχρι έξω στο αυτοκίνητο. Το κεφάλι του χτύπησε αρκετές φορές στο τσιμέντο και στις σκάλες. Ένας από αυτούς γύρισε, μας διέταξε να κατεβάσουμε τα κεφάλια μας και μας είπε να μην βλέπουμε, αλλά και να μην πούμε τίποτα.
Τον κράτησαν τέσσερις μέρες στο κρατητήριο κι εκεί τον βασάνισαν φρικτά. Ο ίδιος μάς είπε ότι τον κρατούσαν δεμένο πισθάγκωνα όλες τις ημέρες. Τον κρατούσαν κρεμασμένο με τα χέρια πίσω. Του έκαναν ηλεκτροσόκ και αυτό εύκολα μπορούσε να το δει ο καθένας. Τα χέρια του και τα πόδια του είχαν όλα τα σημάδια της φρίκης των βασανιστηρίων. Τον είδε κι ένας συμπατριώτης μας με τα μάτια του».
Ο Μακμπούλ Χουσείν, που ήταν κρατούμενος την βραδιά που συνελήφθη ο Μοχάμεντ Καμράν, δήλωσε:
«Έφεραν τον Μοχάμεντ Καμράν στο Τμήμα και δεν μιλούσε. Οι αστυνομικοί μου ζήτησαν να κάνω μετάφραση. Τα ρούχα του ήταν σκισμένα, το παντελόνι και η μπλούζα και δεν φορούσε παπούτσια. Δεν είχε επικοινωνία με το περιβάλλον, δεν καταλάβαινε, πόναγε, ήταν σχεδόν λιπόθυμος. Επειδή δεν απαντούσε, τον χτύπησαν μπροστά μου με γκλόμπ και κλωτσιές για τρία με πέντε λεπτά. Στο κρατητήριο τον χτύπαγαν ξανά, πολλές φορές και άκουγα κραυγές. Όταν προσπάθησαν να τον μεταφέρουν αλλού δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί και αυτοί τον έσερναν για να το βγάλουν έξω από το κρατητήριο του πρώτου και να τον πάνε σε ένα γραφείο στο τρίτο όροφο. Δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια, ήταν παράλυτα. Τον είχαν δέσει και τον σήκωναν ψηλά».
Ένας άλλος μετανάστης δήλωσε ότι ο 3ος όροφος του ΑΤ Νίκαιας είναι γνωστός ως χώρος απομόνωσης και ανάκρισης πριν σε κατεβάσουν για να υπογράψεις κατάθεση.
Ο Ουαχέντ, συμπατριώτης του Καμράν, δήλωσε:
“Ο Μοχάμεντ μου διηγήθηκε κλαίγοντας ότι τον χτύπαγαν πριν πάει να παρουσιαστεί στο δικαστήριο την Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη. Του έδωσαν να φορέσει καλά ρούχα και ένας αστυνομικός τον ρωτούσε «Θα πεις ότι σε χτυπήσαμε;». Ο Μοχάμεντ απάντησε δύο φορές ναι κι ο αστυνομικός του έλεγε «θα πεις όχι, εντάξει;». Την τρίτη φορά ο Μοχάμεντ είπε τελικά «ναι» κι ο αστυνομικός του είπε γελώντας «Μπράβο, αυτό θα πεις!».
Όταν βγήκε η απόφαση για απελευθέρωση του Καμράν με περιοριστικούς όρους, μετά από την κατάθεση του μηνυτή συμπατριώτη του ότι το έκανε γιατί θύμωσε μαζί του γιατί δεν έδινε λεφτά για τα έξοδα του σπιτιού, οι αστυνομικοί που τον είχαν συλλάβει τον ξαναχτύπησαν άσχημα μέσα στο Τμήμα και του είπαν απειλητικά «άμα βγεις μην πεις τίποτα, γιατί εμείς εδώ είμαστε!»”.
Σύμφωνα με τη συγκλονιστική μαρτυρία του αδερφού του:
“Στο δικαστήριο που τον πήγαν μετά από τέσσερις ημέρες, ο συμπατριώτης μας, που υποτίθεται ότι τον είχε κατηγορήσει, αναίρεσε. Δεν γνώρισε στο πρόσωπό του αυτόν που κατηγορούσε. Και τότε τον άφησαν ελεύθερο. Του έδωσαν ένα χαρτί που έγραφε ότι σε ένα μήνα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Γύρισε στο σπίτι, αλλά δεν ήταν πια ο ίδιος. Ένα παιδί εικοσιπέντε ετών που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Δεν πήγε στη δουλειά του πια… Φοβηθήκαμε πολύ, αλλά μας έδινε κουράγιο. Θα φύγει, έλεγε, ο πόνος από το ηλεκτροσόκ και θα γίνω καλά. Με αυτή την ελπίδα μέναμε κι εμείς. Μα βλέπαμε ότι δεν γινόταν καλά. Στο νοσοκομείο δεν μπορούσαμε να τον πάμε, από φόβο. Δεν είχε κανένας μας χαρτιά. Μετά δεν ξέραμε αν θα τον έπιαναν και εκεί. Και έτσι, μέρα με τη μέρα, χειροτέρευε η κατάστασή του. Μέχρι που, μια μέρα, κοιμήθηκε το βράδυ αργά και όταν πήγαμε να τον ξυπνήσουμε είχε παγώσει… Ήταν νεκρός.”.
Η ΓΑΔΑ σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι:
«Στις 02.00 της 28/09/09 συνελήφθη από αστυνομικούς του Α.Τ. Νίκαιας 27χρονος, υπήκοος Πακιστάν, για απειλή και σωματική βλάβη σε βάρος 15χρονου ομοεθνούς του», επισημαίνοντας και μάλιστα ως δεδομένο ότι «τα αδικήματα διέπραξε με τον αδελφό του στις 19.00 της 27/09 στη Νίκαια». Επίσης, αναφέρει, ότι: «Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά μετέτρεψε το κατηγορητήριο σε απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος ανηλίκου και παραπέμφθηκε στον ανακριτή. Την 1/10, μετά την απολογία του, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Την 9/10 και ώρα 17.00 βρέθηκε νεκρός εντός της οικίας του, από τον αδελφό του. Στο σημείο κλήθηκε ιατροδικαστής και ακολούθως παραγγέλθηκε νεκροψία-νεκροτομή, η οποία έγινε την 10/10 από δύο ιατροδικαστές, ενώ ενημερώθηκε ο αρμόδιος εισαγγελέας. Από τον προϊστάμενο της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Πειραιά έγινε γνωστό ότι ο θάνατός του δεν οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια, αλλά σε ενδογενή αίτια (πνευμονικό οίδημα). Προανάκριση ενεργεί η υποδιεύθυνση Ασφαλείας Πειραιά».
Η προσπάθεια των αρμόδιων του Α.Τ. Νίκαιας να συγκαλύψουν αυτή τη δολοφονία είναι ενδεικτική. Πίεζαν τον αδελφό του που προσήχθη για να υπογράψει καταθέσεις του στυλ «δεν έφερε μώλωπες όταν έφυγε από το Α.Τ.», την στιγμή που ο μεταφραστής του αγνοούσε το νόημα της λέξης «μώλωπες». Και επιπλέον βεβαίωναν ότι η ιατροδικαστική έρευνα δεν θα βγάλει «τίποτα προβληματικό για την Αστυνομία».
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Όπως σημειώνει η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης(CPT), «η ατιμωρησία ενθαρρύνει την κακοποίηση μεταναστών και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων από τις αστυνομικές και άλλες Αρχές».
Επιπλέον ίδια ήταν και η αντιμετώπιση απέναντι στους μάρτυρες που προσήλθαν στο αστυνομικό τμήμα για να μπορέσουν να καταθέσουν για να διαλευκανθεί ένα έγκλημα. Ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ προσήλθε στο αστυνομικό τμήμα μετά από πρόσκληση συνοδεύοντας τους μάρτυρες και η απάντηση από τη μεριά των αστυνομικών αρχών ήταν ότι εφόσον οι μετανάστες-μάρτυρες δεν έχουν χαρτιά δεν μπορούν να καταθέσουν. Ζητήθηκε επίσης να φύγει ο Τζαβέντ Ασλάμ διότι δεν παρείχε τα εχέγγυα ενός αμερόληπτου διερμηνέα και κλήθηκε άλλος διερμηνέας. Η αντίδραση από τη μεριά του δικηγόρου της Πακιστανικής κοινότητας Φραγκίσκου Ραγκούση υπήρξε έντονη και απεστάλη εξώδικο τόσο στην εποπτεύουσα Εισαγγελέα όσο και στην Α’ Αστυνομική Διεύθυνση Ασφαλείας Πειραιώς προκειμένου να εξεταστούν οι εν λόγω μάρτυρες. Παράλληλα το ίδιο εξώδικο κοινοποιήθηκε και στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για άμεση επέμβαση. Το γεγονός ωστόσο ότι για να καταθέσει ένας μάρτυρας μετανάστης χρειάζεται παρουσία του δικηγόρου και η εγγύηση της εισαγγελέως Πειραιά ότι δεν θα συλληφθεί σκιαγραφεί την αντιμετώπιση των αστυνομικών αρχών στην εν λόγω υπόθεση.
Τις αμέσως επόμενες ημέρες διοχετεύονται στα ΜΜΕ κατευθυνόμενες «πληροφορίες αγνώστων πηγών» για τις αιτίες θανάτου του Μοχάμεντ Καμράν, του Πακιστανού μετανάστη που έχασε τη ζωή του στις 9 Οκτώβρη μετά από άγριο ξυλοδαρμό στο Α.Τ. Νίκαιας, χωρίς να έχει καν ολοκληρωθεί η ιατροδικαστική έρευνα και τα πορίσματα της τοξικολογικής και ιστολογικής εξέτασης. Πριν καν βγει το πόρισμα της τοξικολογικής και ιστολογικής εξέτασης διάφοροι «καλοθελητές» των ΜΜΕ έτρεξαν να αποδώσουν το θάνατο του Μοχαμέντ Καμράν στη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
Ενδεικτική για την κατευθυνόμενη τροπή στην έρευνα που διεξήχθη άνωθεν για την υπόθεση του θανάτου του Μοχάμεντ Καμράν, αποτελούσε και η «προφητική» ερώτηση, στο ALTER, του τότε γραμματέα του ΛΑΟΣ, Άδωνη Γεωργιάδη προς τον δικηγόρο της υπόθεσης Φραγκίσκο Ραγκούση: «τι θα λέγατε αν η τοξικολογική έβγαζε ότι ήταν γεμάτος ναρκωτικά;»…
Ο δικηγόρος της Πακιστανικής Κοινότητας καταθέτει αίτηση επανάληψης της νεκροψίας με παρουσία τεχνικού συμβούλου. Στο πόρισμα της δεύτερης τοξικολογικής και ιστολογικής εξέτασης αναφέρεται ότι στο αίμα του Mοχαμέντ Καμράν ανιχνεύθηκαν φάρμακα-ναρκωτικά και πιστοποιήθηκε η ύπαρξη αιθανόλης, μορφίνης και κωδείνης. Αυτό έδωσε τροφή εκ νέου στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να λένε ότι ο Μοχαμέντ Καμράν είχε κάνει χρήση οπιούχων πριν πεθάνει και άρα πέθανε από χρήση ναρκωτικών. Μόνο που πρέπει να επισημανθεί ότι οπιούχα περιέχονται και σε παυσίπονα ευρείας κατανάλωσης (κωδεΐνες κλπ) τα οποία χρησιμοποιούνται ως αναλγητικά. Ως εκ τούτου ένα πράγμα διαφαίνεται σε κάθε περίπωση: ότι ο Μοχαμέντ Καμράν πριν το θάνατο του υπέφερε από φριχτούς πόνους εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη στο ΑΤ Νίκαιας.
Είναι επίσης αξιοσημείωτη η συγκροτημένη προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να κλείσει γρήγορα η υπόθεση όσον αφορά τις πειθαρχικές ευθύνες των αστυνομικών. Με την από 3-11-2009 αναφορά του δικηγόρου της Πακιστανικής Κοινότητας υπεβλήθη αίτημα διενέργειας Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης για την εξακρίβωση τυχόν πειθαρχικής ευθύνης Αστυνομικών. Επί του αιτήματος αυτού απεστάλη στις 15-01-2010 απαντητικό έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας βάσει του οποίου από τη διενέργεια της Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης δεν προέκυψε ποινική ή πειθαρχική ευθύνη των Αστυνομικών του Α.Τ. Νίκαιας, καθώς από τα στοιχεία της σχηματισθείσας διοικητικής δικογραφίας δεν προέκυψε αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του θανάτου του Μοχαμέντ Καμράν και των συνθηκών κράτησης του στο Α.Τ. Νίκαιας και ως εκ τούτου η εν λόγω υπόθεση από πειθαρχικής πλευράς τέθηκε στο αρχείο.
Προκύπτει με εμφανή τρόπο το γεγονός ότι καταβλήθηκε η μέγιστη προσπάθεια με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών της αστυνομίας, ενώ παράλληλα επεδείχθη αξιοσημείωτος ζήλος ώστε να κλείσει η αστυνομική έρευνα. Στο απαντητικό έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. γίνεται απαράδεκτη αναφορά ότι δεν προέκυψε ποινική ευθύνη κατά αστυνομικών, η οποία μάλιστα προτάσσεται, ενώ η έρευνα που είχε διαταχθεί αφορούσε τη διαπίστωση ύπαρξης ή ανυπαρξίας μόνον πειθαρχικής ευθύνης. Προκαλεί επίσης τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι αποφασίστηκε να κλείσει άρον- άρον η πειθαρχική διαδικασία, την ίδια ώρα που ως προς το ποινικό μέρος της υπόθεσης διενεργείτο διακριτή προανάκριση υπό την εποπτεία του Εισαγγελέα Πειραιά και εκκρεμούσε η ποινική διαδικασία.
Ένας ολόκληρος κατασταλτικός μηχανισμός που έχει συνηθίσει να συγκαλύπτει ρατσιστικά εγκλήματα μπήκε μπροστά από την πρώτη στιγμή για να διασώσει το κύρος του ΑΤ Νίκαιας, όταν εμφανίστηκαν αυτόπτες μάρτυρες που καταθέτουν ότι μπροστά στα μάτια τους βασανίστηκε ο Μοχάμεντ Καμράν. Την ώρα που οι ανακριτικές αρχές κωλυσιεργούσαν να δεχτούν για κατάθεση αυτούς τους βασικούς μάρτυρες, γίνονται προκλητικές προσπάθειες συγκάλυψης των ευθυνών της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊστάμενων με διαρροές αφενός ότι ο θάνατος προήλθε από ένα πνευμονικό οίδημα αγνώστου αιτιολογίας και αφετέρου για …«ευρήματα» της τοξικολογικής και τα «πορίσματα» της ιατροδικαστικής. Ο ζήλος τους να κλείσουν άρον-άρον την αστυνομική έρευνα προχωράει ταυτόχρονα με την προκλητική αναβάθμιση του διοικητή του ΑΤ Νίκαιας από τον Χρυσοχοϊδη και την τοποθέτηση του στην Αντιτρομοκρατική!
Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι Διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας στο ΑΤ Νίκαιας ήταν κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και έως τον Ιούλιο του 2013 ο Δημήτρης Γιοβανίδης, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων και μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τη Χρυσή Αυγή, ήταν συνεργάτης και πληροφοριοδότης του πυρήνα της Χρυσής Αυγής Νίκαιας. Όπως κατήγγειλαν μάρτυρες-πρώην μέλη της Χρυσής Αυγής Νίκαιας, ο Γιοβανίδης πρόσφερε προνομιακή πληροφόρηση στη Χρυσή Αυγή για να «αποφεύγει τις κακοτοπιές και τις εφόδους της αστυνομίας», ενώ άλλοι μάρτυρες μιλούν για «χορηγία» χρήσιμου εξοπλισμού και για συνδέσεις με κυκλώματα της νύχτας που εκβίαζαν νυχτερινά μαγαζιά μαζί με το Γιάννη Λαγό.
Στις 11 Οκτώβρη 2009 η Πακιστανική Κοινότητα και η ΚΕΕΡΦΑ κάλεσαν συγκέντρωση έξω από σπίτι του δολοφονημένου και πορεία στο ΑΤ Νίκαιας. Ήταν μόλις τρεις μέρες μετά το θάνατό του Καμράν και το παρών έδωσαν εκατοντάδες Πακιστανοί μετανάστες, δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσά τους και οι βουλευτές Π. Λαφαζάνης και Θ. Δρίτσας. Αντιπροσωπεία έκανε διάβημα στον διοικητή Δημήτρη Γιοβανίδη. Ο ίδιος είχε τότε δηλώσει ότι «κατά την διάρκεια της σύλληψης του ασκήθηκε η αναγκαία βία» (σύμφωνα με μια μαρτυρία, ο Γιοβανίδης ήταν παρών στην αστυνομική επιδρομή στο σπίτι του Καμράν). Φυσικά, δεν ερευνήθηκαν ποτέ οι ευθύνες του για το θάνατο του Καμράν.
Η υπόθεση αυτή η οποία αποτέλεσε κορύφωση της αστυνομικής βίας εκείνη την περίοδο έχει μπει σήμερα στο αρχείο και δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες στο ΑΤ Νίκαιας.
(Κείμενο: Δήμητρα Λιναρδάκη)
Καλησπέρα σας, εννοείται ότι ποτέ δε θα διελευκανθεί η υπόθεση,εννοώ να διελευκανθεί πραγματικά,αλλά για τον “κ.”Γιοβανίδη,ξέρω ότι πολλά χρόνια πριν αρχίσει να αποδεικνύει την εξουσία,τη “δύναμή του”,τη “μαγκιά του”,το “αντριλίκι του”καί την “πιστη στην πατρίδα”,πάνω σε φουκαράδες αλλοδαπούς,είχε προϋπηρεσία κάνοντας “εξάσκηση” σε εγχώριες αδύναμες ομάδες,εξίσου πολλυπληθείς καί δίχως φωνή ούτε τότε,ούτε τώρα,διότι σε αυτούς ουδέποτε σταμάτησε η κρατική,κοινωνική καί οποιαδήποτε άλλη βία,αυτές των τοξικομανών.Μόνο που τότε,δε θυμάμαι τα μέσα να “φωνάζουν” για βασανιστήρια.(Ίσως βέβαια να με απατά καί η μνήμη μου καί να μην είναι ο ίδιος καί τα μέσα να ούρλιαζαν για όποιον κι αν ήταν).Καί,αν νομίζετε ότι αυτοί οι άνθρωποι που συλλαμβάνονταν ως τοξικομανείς το πολύ-πολύ να έτρωγαν κάνα “χαστουκάκι”,κάνετε φοβερό λάθος.Απλά,ήταν καί είναι κάτι που πηγάζει από τη δική μας,την ελληνική εννοώ κοινωνία,καί βασικός αποδεκτης είναι πάλι αυτή.Η οποία,έχει πατροναριστεί όπως καί με τους αλλοδαπούς,ως πρώτη καί κυρίαρχη σκέψη να έχει το:”Ε,μα κι αυτοί,το έχουν παρακάνει”!Ε,λοιπόν,απορώ όταν κάθε φορά που υπάρχουν παρόμοια περιστατικά κάποιοι ανακαλύπτουν ξανά καί ξανά την Αμερική…
Ευχαριστώ,καί καλή σας νύχτα,ή μάλλον μέρα,διότι είναι καί πέντε το πρωί πλέον.