Ο σώζων Αρχηγόν σωθήτω

Παρά το σκληρό ύφος, η εξέλιξη της δίκης έχει πανικοβάλει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής.

(Κείμενο: Δημήτρης Ψαρράς, ΕφΣυν, 12/8/2018)

Μπορεί να απέχουν επιδεικτικά από το εδώλιο του Εφετείου Κακουργημάτων με διαταγή του Αρχηγού τους τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής που αντιμετωπίζουν τη βαριά κατηγορία της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, αλλά οι εξελίξεις στη δίκη βαραίνουν ήδη το κλίμα στο εσωτερικό της ναζιστικής οργάνωσης.

Εδώ και τρεις βδομάδες, στην εφημερίδα της Χρυσής Αυγής δημοσιεύονται σε ειδική σελίδα ανυπόγραφα άρθρα (δηλαδή κείμενα της ηγεσίας) με μοναδικό στόχο να προστατευθεί η πρωτοκαθεδρία του Αρχηγού.

 Σκηνή από συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στις 3.2.2018.

Τα υπονοούμενα είχαν αρχίσει από τα τέλη Ιουνίου. «Η Χρυσή Αυγή είναι ενωμένη σαν γροθιά!», ήταν το σχόλιο της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» με τίτλο «Νέα σενάρια… διάσπασης της Χρυσής Αυγής» (27.6.2018). Το σχόλιο απαντούσε σε δημοσιογραφικά ρεπορτάζ για τη διαμόρφωση διαφορετικών τάσεων στο εσωτερικό της οργάνωσης.

Ακολούθησε την επόμενη βδομάδα ολοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Η αρετή της πειθαρχίας» και υπογραφή «Μυρμιδόνας», στο οποίο περιγράφονται οι λόγοι για τους οποίους τα μέλη της Χρυσής Αυγής πρέπει να είναι πιστά στην ηγεσία τους και να πειθαρχούν απολύτως στις εντολές της: «Ο εθνικιστής οφείλει να κλείνει το “εγώ” του σε σκοτεινό υπόγειο. […] Η μόνη και αναγκαία συνθήκη επίτευξης των πολιτικών μας στόχων είναι η κομματική πειθαρχία. […] Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που μας κρατά πολλές φορές μακριά από τους στόχους μας και την επιτυχία; Η απάντηση δεν είναι άλλη από την έλλειψη πειθαρχίας» (4.7.2018).

Η «πυξίδα» του ναζισμού

Από τα μέσα Ιουλίου εγκαινιάστηκε νέα ανυπόγραφη σελίδα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», υπό τον τίτλο «Πυξίδα Ιδεών». Το περιεχόμενο των κειμένων αυτών, τα οποία εφόσον είναι ανυπόγραφα εκπορεύονται από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο, είναι δηλωτικό για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οργάνωση μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη δίκη της.

 Τα πρόσφατα ανυπόγραφα άρθρα του Αρχηγού που ζητούν απόλυτη πειθαρχία και τυφλή υπακοή.

Το πρώτο άρθρο προειδοποιεί τα μέλη ότι «οποιαδήποτε επικοινωνία, συνύπαρξη ή συνεργασία με τον εθνικό Εχθρό συνιστά προδοσία του Κινήματος και έμμεσο ισχυρό πλήγμα στο ηθικό» (18.7.2018). «Εθνικός εχθρός» θεωρείται φυσικά κάθε άλλος πλην της Χρυσής Αυγής, δηλαδή της ηγεσίας της, δηλαδή του Μιχαλολιάκου. «Οποιος ακούει τον Εχθρό ή συνομιλεί μαζί του, ασχέτως πόσο ιερούς ή αφελείς λόγους μπορεί να επικαλεστεί, θέτει την Εθνική Υπόθεση και τον Αγώνα μας σε μέγιστο κίνδυνο».

Είναι σαφής εδώ η αναφορά στο ενδεχόμενο συνεργασίας με άλλα ακροδεξιά σχήματα, κάτι που ο Αρχηγός αποκλείει για λόγους αυτοπροστασίας. Υπάρχει εξάλλου και η ευθεία απειλή προς όσους το διανοηθούν: «Καμιά άγνοια ή αγαθή πρόθεση δεν θα προστατεύσει τους συνοδοιπόρους του Εχθρού από την τιμωρία που αξίζουν».

Με δεδομένο ότι όλοι –και πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες– γνωρίζουν τον τρόπο που «τιμωρεί» η οργάνωση, η απειλή είναι σοβαρό επιχείρημα προς τα μέλη. Αλλά το πιο αποκαλυπτικό μέρος του άρθρου είναι εκείνο που αναφέρεται, χωρίς να τον κατονομάζει, στον Αρχηγό και τους χειρισμούς του:

«Η Ηγεσία του Κινήματος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Ενίοτε δεν μπορεί να αποκαλύπτει και να κοινολογεί τους λόγους για τις ενέργειές της, χωρίς να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες στον Εχθρό. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και οι πλέον καλοπροαίρετοι Συναγωνιστές μας συχνά δεν θα κατανοούν τις ενέργειές της.

Ο Μιχαλολιάκος με την προσωπική του φρουρά («κόκκινα κασκέτα») τον Μάιο του 2012.

Γι’ αυτόν τον λόγο η Ηγεσία πρέπει να έχει την αφοσίωση του Κινήματος, ώστε να κατακτήσει την εμπιστοσύνη του Λαού, εμπιστοσύνη που σε ικανό βαθμό έχει κερδίσει με το θάρρος, την οξύνοια, την διορατικότητα, καθώς και τις επιτυχίες της των προηγουμένων ετών. Οι “παντογνώστες” εγκάθετοι του Καθεστώτος μπορούν να είναι επικριτικοί μόνον επειδή η Ηγεσία συχνά είναι υποχρεωμένη να σιωπά λόγω των απαγορευτικών περιστάσεων. Εάν μπορούσε να μιλήσει ανεμπόδιστα και δίχως επιπλοκές ή παρενέργειες, οι επικρίσεις τους θα καταρρίπτονταν αμέσως».Εδώ δεν ξέρει τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Την άνεση με την οποία ο αρθρογράφος (δηλαδή ο ίδιος ο Αρχηγός) παραδέχεται την ημιπαράνομη δράση της οργάνωσης; Την ομολογία ότι ο ίδιος αποφασίζει όχι μόνο ερήμην των «συναγωνιστών» του, αλλά και χωρίς να έχει εξασφαλίσει καν την «κατανόησή» τους; Την απαίτηση για τυφλή αφοσίωση; Την επιβεβαίωση ότι υπάρχει «κρυφή ατζέντα» που τη γνωρίζει μόνο ο Αρχηγός;

Το φιάσκο με την ένσταση

Είναι πρόδηλο ότι την εσωτερική αναταραχή στην οργάνωση έχουν προκαλέσει οι προσωπικοί χειρισμοί του Αρχηγού στη δίκη. Η απόφασή του να καταθέσει προσωπική ένσταση «πλαστότητας» του Καταστατικού της οργάνωσης, καθώς και η δήλωση απάρνησης του εθνικοσοσιαλισμού κατέληξε σε μπούμερανγκ, εφόσον απορρίφθηκε από το δικαστήριο και το ντοκουμέντο διαβάστηκε.

Αλλά το μήνυμα που έλαβαν τα συγκατηγορούμενα στελέχη της οργάνωσης από τη στάση αυτή του Αρχηγού τους ήταν ότι δικός του σκοπός είναι να διασωθεί ο ίδιος, και ας υποστούν ό,τι υποστούν οι υπόλοιποι. Πρόκειται για μια τακτική που τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι παλιότεροι «συναγωνιστές». Και ασφαλώς θα ακούστηκε κάπως παράξενα στα αυτιά τους η ατάκα του συνηγόρου του Ν. Μιχαλολιάκου ότι μπορεί στην πλαστογράφηση του Καταστατικού να έχει συμβάλει και ο Χρήστος Παππάς!

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι το παραπάνω άρθρο επιβεβαιώνει πλήρως το σημείο εκείνο του Καταστατικού που θέλει να συγκαλύψει ο Ν. Μιχαλολιάκος, δηλαδή την «Αρχή του Αρχηγού», το χιτλερικό Führerprinzip που εφαρμόζεται στο εσωτερικό της οργάνωσης. Τι άλλο εκτός από «Αρχή του Αρχηγού» είναι όσα γράφονται στο κείμενο αυτό περί «αφοσίωσης», τυφλής «πειθαρχίας» και «μυστικών» που ξέρει μόνο η «Ηγεσία»;

Οσο για τη δήλωση του Αρχηγού ότι «οι μόνοι που θέλουν να τελειώσει γρήγορα η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής», η οποία περιλαμβάνεται ως άρθρο στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας, αυτή μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται σε όσους παρακολουθούν την εξέλιξη στο δικαστήριο.

Γιατί είναι γνωστό ότι κατά την πολύμηνη αποχή των δικηγόρων, εκείνοι που προσπαθούσαν να δοθεί άδεια συνέχισης της δίκης από τον ΔΣΑ βρίσκονταν στην πλευρά της πολιτικής αγωγής. Αλλωστε οι πραγματικές προθέσεις της υπεράσπισης ως προς την πρόοδο της δίκης θα φανούν με την επανέναρξη της διαδικασίας τον Σεπτέμβριο. Εκεί θα φανούν το είδος και ο όγκος των «αναγνωστέων» που θα προσκομίσουν, καθώς και ο αριθμός των μαρτύρων υπεράσπισης που θα υποδείξουν, τώρα που… βιάζονται.

Υπό αυτές τις συνθήκες, κατά τις τελευταίες συνεδριάσεις του δικαστηρίου, οι συνήγοροι των χρυσαυγιτών θέτουν σε εφαρμογή νέες υπερασπιστικές τακτικές. Αποδέχονται πλέον τον ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης, ενώ προσπαθούν να μειώσουν ή και να γελοιοποιήσουν όσα έχουν ήδη αποδειχτεί για τον τρόπο δράσης της Χρυσής Αυγής. Η στρατιωτική δομή της οργάνωσης είναι σύμφωνα με έναν συνήγορο «τσίρκο Μεντράνο», τα μέλη της είναι σύμφωνα με έναν άλλο «ούγκανα», ενώ ένας τρίτος ισχυρίζεται ότι όσα ενοχοποιητικά αποκάλυπτε ο εντολέας του στο τηλέφωνο, τα έλεγε για λόγους επίδειξης!

Ο Αρχηγός και οι «προδότες»

Η αρθρογραφία στη σελίδα «Πυξίδα Ιδεών» συνεχίζεται μέχρι σήμερα με το ίδιο περιεχόμενο: την επιβεβαίωση δηλαδή της «Αρχής του Αρχηγού» και την καταγγελία κάθε «κριτικής» προς το πρόσωπό του, κάτι που στηλιτεύεται ως προδοσία και υπονόμευση.

«Ενα παλαιό τέχνασμα υπονόμευσης», γράφει ο ανώνυμος αρθρογράφος (δηλαδή ο Μιχαλολιάκος), «είναι ο διαχωρισμός ενός Κινήματος από την Ηγεσία του, ώστε να αφεθεί χωρίς καθοδήγηση και συνεπώς να καταστεί τρωτό και ουσιαστικά αναξιόπιστο. Αυτό είναι το μοναδικό τέχνασμα με το οποίο θα μπορούσε να μας νικήσει ο Εχθρός.

Οποιος πέφτει θύμα στα υπονομευτικά τεχνάσματα του Εχθρού είναι είτε ηλίθιος είτε προδότης» (25.7.2018). Ενδιαφέρον έχει και η ελάχιστα συγκαλυμμένη εντολή να μη μιλάνε τα στελέχη γιατί τους ακούει ο Εχθρός: «Οποιος μιλάει για τον εξελισσόμενο πολιτικό πόλεμο και τις προοπτικές του πρέπει πάντοτε να μιλάει με φειδωλό και πυκνό τρόπο, σαν να τον άκουγε ο Εχθρός. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις όντως ακούει. Κάθε απρόσεκτη λέξη από την πλευρά μας του δίνει πληροφορίες, νέες ελπίδες και θάρρος». Εδώ είναι σαφής η αναφορά στα συγκλονιστικά ντοκουμέντα από συνομιλίες χρυσαυγιτών που έχουν εξεταστεί ως ενοχοποιητικά στοιχεία από το δικαστήριο.

Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι εκείνο στο οποίο ο Αρχηγός υπόσχεται μελλοντική αποκατάσταση σε όσους έχουν «πληγεί» από τους αντιπάλους: «Η ενόχληση ή ο θυμός για αυτή την περιοριστική δυσχέρεια του Αγώνα μας είναι ενίοτε δικαιολογημένα. […] Βοηθούμε όσους το χρειάζονται, όσο περισσότερο γίνεται. Εάν η ουσιαστική βοήθεια δεν είναι δυνατόν να παρασχεθεί τώρα, όσοι έχουν πληγεί με οποιοδήποτε τρόπο, πρέπει να ξέρουν ότι θα τους δοθεί μετά τη νίκη».

Και εδώ είναι σαφής η αναφορά στη δίκη: Δεν πειράζει να καταδικαστείτε. Θα σας αποκαταστήσουμε αργότερα. Τώρα σας βοηθάμε όσο μπορούμε. Δεν μπορούμε παραπάνω. Κι εσείς πρέπει να θυσιάζεστε για τον αγώνα, ακολουθώντας τις εντολές του Αρχηγού: «Οσο περισσότερα θυσιάζει κάποιος στον Αγώνα, τόσο πιο φανατικά πιστεύει στη νίκη. […] Επομένως, καθένας Συναγωνιστής πρέπει να ακολουθεί τις κατευθύνσεις της καθοδήγησης».

Για να γίνουν όλα αυτά πιο εύπεπτα από τους ήδη καταδικασμένους και τους υπόδικους «συναγωνιστές», ο Αρχηγός υπόσχεται σωτηρία στις επόμενες γενιές: «Η τωρινή συμπεριφορά μας στο μέλλον θα θαυμάζεται από τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αυτά δεν θα βιώσουν τον ψυχικό και πνευματικό πόνο που μας έχει προκαλέσει αυτή η σκληρή πάλη».

Παρόμοιες εντολές-παραινέσεις περιλαμβάνει και το άρθρο της ίδιας στήλης «Πυξίδα Ιδεών» στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας (1.8.2018), στο οποίο μάλιστα διατυπώνονται και πρωτοφανείς θέσεις που δείχνουν έλλειψη ψυχραιμίας: «Η πειθαρχία είναι η πιο σημαντική κι ανώτερη αρετή. [Χρειάζεται] σιδερένια αποφασιστικότητα.

Οποιαδήποτε χαλάρωση συνιστά έγκλημα κατά της Λαϊκής Κοινότητας». Κι εδώ υπάρχει φυσικά η εντολή στους υποδίκους και τους καταδικασμένους να μη διαμαρτύρονται: «Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραπονείται για τις ταλαιπωρίες και τους περιορισμούς που προκαλεί ο Αγώνας στην προσωπική του ζωή». Το συμπέρασμα; «Να πιστεύετε σταθερά και ακλόνητα στον Αρχηγό μας και στη νίκη. […] Πιθανότατα πρέπει να υποφέρουμε αρκετά για να φθάσουμε στον σκοπό μας. Ομως αυτός θα επιτευχθεί…».

Την περασμένη Τετάρτη η εφημερίδα φιλοξενούσε νέο άρθρο το οποίο εμφάνιζε έναν εφιαλτικό κόσμο να περιτριγυρίζει τους χρυσαυγίτες: «Τα έθνη αποσυντίθενται μεθοδικά σε ασύντακτες μάζες ανερμάτιστων διπόδων χωρίς φυσιογνωμία», «σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, μπολσεβίκοι, αναρχικοί, διεθνιστές και πατριώτες, αστοί και προλετάριοι αναδεύονται κι ανακυκλώνονται φευγαλέα» (8.8.2018).

«Η εξουσία μετατρέπει συστηματικά τους ελεύθερους Ελληνες σε μιαν άθλια αγέλη από περιδεείς και ηδονοθήρες υποτακτικούς». Κι οι μόνοι που μένουν «απέναντί τους εμείς, οι τελευταίοι πιστοί της ιδέας [σ.σ. δηλαδή του ναζισμού], εμείς οι εθνικιστές Χρυσαυγίτες».

Εδώ ο Μιχαλολιάκος αντιγράφει τον πραγματικό «φίρερ» του. Ο κόσμος που περιγράφει είναι η τελευταία εικόνα για την κοινωνία που είχε ο Χίτλερ, ταμπουρωμένος στο προσωπικό του καταφύγιο, στο κέντρο του πολιορκημένου Βερολίνου.

Και με τα λόγια αυτά, ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής ελπίζει να πείσει τους αφελείς συναγωνιστές του να θυσιαστούν γι’ αυτόν, όπως ο Αρχηγός του Τρίτου Ράιχ έστελνε τη χιτλερική νεολαία να σκοτωθεί για χάρη του στα τελευταία οδοφράγματα.

Ας σημειωθεί και ο τρόπος που ο Αρχηγός επέλεξε να εικονογραφήσει αυτά τα άρθρα: δύο φωτογραφίες με τον ίδιο και τη σύζυγό του να βαδίζουν μπροστά σε μπουλούκι χρυσαυγιτών. Οποιος δεν κατάλαβε από το περιεχόμενο, ας αρκεστεί στο μήνυμα των φωτογραφιών: Αρχηγός είμαι εγώ και υπαρχηγός η γυναίκα μου. Και σ’ όποιον αρέσει. Οι υπόλοιποι είναι προδότες.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.