(Κείμενο: Γιάννης Μπασκάκης, ΕφΣυν, 22/1/2016)
Μία από τις σημαντικότερες υποθέσεις που περιλαμβάνονται στη μεγάλη δικογραφία της δίκης της Χρυσής Αυγής είναι βέβαια η άγρια επίθεση εναντίον Πακιστανών εργατών στις 13/2/2013 στην Ιεράπετρα Λασιθίου.
Η υπόθεση αυτή είναι απολύτως ενδεικτική για τον οργανωμένο χαρακτήρα της εγκληματικής δράσης της ναζιστικής οργάνωσης, διότι είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μία επίθεση που σχεδιάστηκε μέσα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και ξεκίνησε από εκεί.
Το τι πραγματικά συνέβη εκείνο το απόγευμα αποτυπώνεται με σαφήνεια στην απόφαση 1079/2014 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λασιθίου, που καταδίκασε και τους πέντε κατηγορούμενους χρυσαυγίτες.
Λέει λοιπόν η απόφαση ότι «στα πλαίσια των δραστηριοτήτων αυτών της Τοπικής Οργάνωσης, την Τετάρτη 13/2/2013 οι τέσσερις πρώτοι κατηγορούμενοι συγκεντρώθηκαν στο γραφείο της Τοπικής Οργάνωσης και έλαβαν την απόφαση να μεταβούν στη Βαϊνιά Ιεράπετρας, όπου στο ελαιουργείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βαϊνιάς-Κεντρί εργαζόντουσαν Πακιστανοί, με σκοπό να βιαιοπραγήσουν σε βάρος τους…».
Με λίγα λόγια, το δικαστήριο αναγνώρισε ότι η επίθεση εναντίον των Πακιστανών στο χωριό Βαϊνιά εντάσσεται στο πλαίσιο της δράσης της Χρυσής Αυγής.
Το οργανωμένο σχέδιο
Σύμφωνα με την απόφαση, οι χρυσαυγίτες κατευθύνθηκαν πρώτα σε οικοδομή προκειμένου να εφοδιαστούν με ξύλα και στη συνέχεια όλοι μαζί χτύπησαν τα θύματά τους στο κεφάλι, ενεργώντας «με κίνητρα ξενοφοβικά και ρατσιστικά αισθήματα».
Οι δράστες ήταν ο Πυρηνάρχης της Ιεράπετρας Αριστόδημος Δασκαλάκης και οι Γεώργιος Πετράκης, Εμμανουήλ Μαυρικάκης, Εμμανουήλ Ψυλλάκης και Σάββας Γαροφαλάκης, καθώς και άλλοι 6 ημεδαποί οι οποίοι δεν ταυτοποιήθηκαν.
Από τους πέντε κατηγορουμένους οι τέσσερις πρώτοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης τριών ετών και εννέα μηνών και ο πέμπτος σε ποινή φυλάκισης έντεκα μηνών.
Ολοι τους σήμερα βρίσκονται ανάμεσα στους 69 κατηγορουμένους της μεγάλης δίκης της Χρυσής Αυγής, όπου έχουν παραπεμφθεί με την κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, αλλά και του εμπρησμού με κίνδυνο για άνθρωπο, για τα φλεγόμενα μπουκάλια με βενζίνη που κατηγορούνται ότι πέταξαν τον Δεκέμβριο του 2012 στο σπίτι των ίδιων Πακιστανών, ενώ εκείνοι ήταν μέσα.
Προκειμένου να γλιτώσουν την παραπομπή αυτή, οι κατηγορούμενοι, κατά τις απολογίες τους ενώπιον των ανακριτριών-εφετών Ι. Κλάπα και Μ. Δημητροπούλου, αρνήθηκαν ότι έχουν σχέση με τη Χρυσή Αυγή, καρφώνοντας ο ένας τον άλλο.
Οι ισχυρισμοί του Δασκαλάκη δεν επιδέχονται σχολιασμό. Ο Πυρηνάρχης παραδέχτηκε ότι ήταν ο μισθωτής του χώρου των γραφείων και ισχυρίστηκε ότι η… μόνη του σχέση με τη Χρυσή Αυγή ήταν ότι ήταν υποψήφιος της ναζιστικής οργάνωσης στις εκλογές του 2012!
Μπήκε, λέει, υποψήφιος για να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο και τον υποχρέωσε να το κάνει ο Μαυρικάκης, ο οποίος «ήταν και στη Χρυσή Αυγή».
Ο Μαυρικάκης από την πλευρά του ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος δεν έχει καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή και ότι το απόγευμα της επίθεσης αυτός που τον πήρε να πάει στο ελαιουργείο της Βαϊνιάς ήταν ο Δασκαλάκης, ο οποίος «ήταν επικεφαλής του γραφείου της Χρυσής Αυγής στην Ιεράπετρα».
Είπε ακόμα ότι «οι Δασκαλάκης και Πετράκης ήταν περισσότερο δικτυωμένοι, με περισσότερες επαφές μέσα στην Οργάνωση της Χρυσής Αυγής», ενώ «ο Πετράκης ήταν αυτός που λάμβανε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής» και είχε λέει «ακούσει ότι μιλούσε και με άτομα υψηλόβαθμα».
Είπε επίσης ότι η σύζυγος του Πετράκη ήταν υποψήφια βουλευτής της Χρυσής Αυγής.
Ο Πετράκης, ο οποίος έχει καταδικαστεί και για βιασμό ανήλικης, ισχυρίστηκε με τη σειρά του ότι η μοναδική σχέση του με την οργάνωση είναι η υποψηφιότητα της συζύγου του, την οποία έβαλε υποψήφια ο ξάδελφός της Μαυρικάκης, ο οποίος «είναι και παλιός στη Χρυσή Αυγή».
Ο Ψυλλάκης είπε επίσης ότι ο Μαυρικάκης παινευόταν πως ήταν «πάρα πολύ παλιός, όταν η Χρυσή Αυγή είχε πέντε άτομα» και προσέθεσε ότι δεν θέλει να έχει σχέση με τον ναζισμό της Χρυσής Αυγής, για τον οποίο έμαθε από την τηλεόραση.
Υπερασπιστική γραμμή