«Ακούσατε τον πόνο των θυμάτων, είδατε τις σβάστικες και τα όπλα, πάθατε ως άνθρωποι που έχετε μάτια και αυτιά ανοιχτά, τους κρατάτε, είναι ενώπιόν σας και εσείς ενώπιον της λειτουργικής και ιστορικής σας ευθύνης. Κρίνετέ τους», είπε στο τέλος της αγόρευσής του ο Χάρης Στρατής, EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ.
(Κείμενο: Γιώτα Τέσ, ΕφΣυν, 23/1/2020)
Ο ένας μετά τον άλλον, οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής αναδεικνύουν τα κρίσιμα στοιχεία του ογκώδους αποδεικτικού υλικού που ξεψάχνιζαν επί χρόνια και χθες ήταν η σειρά του Χάρη Στρατή να αγορεύσει στην ιστορική δίκη της Χρυσής Αυγής, εκπροσωπώντας τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από χρυσαυγίτες, το βράδυ της 12ης Σεπτεμβρίου 2013, μόλις πέντε μέρες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Αρχίζοντας από τη δολοφονική επίθεση σε βάρος των εντολέων του, ο δικηγόρος περιέγραψε τα πραγματικά περιστατικά που καταδεικνύουν ότι ήταν οργανωμένη και είχε ανθρωποκτόνο σκοπό και απώτερο στόχο το συνδικάτο του ΚΚΕ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος.
«Ο έλεγχος της Ζώνης, που θα επερχόταν μέσα από το τσάκισμα του σωματείου και τη φυσική εξόντωση των πρωτοπόρων συνδικαλιστών – κομμουνιστών, αποτελούσε κεντρική πολιτική επιλογή της Χρυσής Αυγής», είπε ο Χάρης Στρατής και χαρακτήρισε «άξιον απορίας το ότι η εισαγγελική πρόταση, για να δικαιολογήσει τη μη ανθρωποκτόνο πρόθεση, ισχυρίζεται ότι τάχα τα χτυπήματα στο σώμα των θυμάτων δεν ήταν τόσο δυνατά όσο τα χτυπήματα στα αυτοκίνητα…».
Οι συνομιλίες
Για την εγκληματική αυτή ενέργεια «μίλησε» το οπτικοακουστικό υλικό της δικογραφίας: ο Παναγιώταρος την είχε προαναγγείλει τέσσερις μήνες πριν πραγματοποιηθεί, ο Λαγός είχε απόλυτη γνώση γι’ αυτήν πριν ξεκινήσει και η κεντρική διοίκηση προσπάθησε να τη συγκαλύψει. Ολες αυτές τις συνομιλίες, τα μηνύματα και τα βίντεο τα θύμισε ο Χάρης Στρατής, μαζί και το έγγραφο με τίτλο «Η Ελλάδα σήμερα και το κίνημά μας!» που κατασχέθηκε από τον σκληρό δίσκο του Μιχαλολιάκου και αφορά ομιλία του πυρηνάρχη Περάματος Περικλή Μουλιανάκη:
«Οταν μιλάμε για τον λαό μας, εξαιρείται η θλιβερή εκείνη μειοψηφία των αναρχοκομμουνιστών και των λοιπών μηδενιστικών και εθνοκτόνων θεωριών. Είπαμε παραπάνω ότι αυτοί αποτελούν μολυσματικά στοιχεία και ως τέτοια θα αντιμετωπιστούν όχι πλέον διαμέσου της συμμόρφωσης αλλά διά της πυγμής και της στυγνής επιβολής. Οι θέσεις άλλωστε του κινήματός μας απέναντι σε αναρχικούς, κομμουνιστές αλλά και Εβραίους, μασόνους κ.λπ. είναι ήδη γνωστές και απόλυτες, γι’ αυτό και δεν αποτελούν αντικείμενο αυτής της εργασίας. Είναι σκόπιμο, πάντως, την παρούσα στιγμή να τονίσουμε τι είναι εκείνο που κάνει τη διαφορά στις λύσεις που προτείνουμε ως κίνημα, πέρα βέβαια από όσα ήδη αυτονόητα μας χαρακτηρίζουν (πίστη και τυφλή υπακοή στον Αρχηγό, προσήλωση στα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, φιλοπατρία κ.λπ.)».
Για να αντικρούσει την εισαγγελική πρόταση που υιοθέτησε τον ισχυρισμό της υπεράσπισης, ότι οι ακραίοι ναζιστές είχαν αποχωρήσει το 1992, ο συνήγορος επικαλέστηκε τα σύμβολα, τους χαιρετισμούς και τα συνθήματα των ναζί, τα κείμενα του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη που υμνούν τον Χίτλερ και τον εθνικοσοσιαλισμό, τους κατηγορούμενους χρυσαυγίτες που απέφυγαν απολογούμενοι να απαρνηθούν τη ναζιστική ιδεολογία και το γνήσιο καταστατικό της οργάνωσης και διευκρίνισε ότι «η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής εξετάζεται όχι επειδή κάποιος κατηγορείται ή καταδικάζεται γι’ αυτά που πιστεύει, αλλά επειδή αποτελεί το κίνητρο και το ιδεολογικό περικάλυμμα των κρινόμενων εγκλημάτων, τα οποία συνιστούν ακριβώς την έκφρασή της».
Οι επιθέσεις
Και ύστερα εξέθεσε μία προς μία τις εκατοντάδες επιθέσεις: σε κοινωνικούς χώρους, θέατρα, πλατείες, λαϊκές αγορές, αντιφασιστικά στέκια και κοινότητες μεταναστών, σπίτια ή καταστήματα, έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής ή σε σκοτεινούς δρόμους, σχολεία και βιβλιοπωλεία, λεωφορεία και μετρό· όλες με τα ίδια χαρακτηριστικά (αιφνίδιες, οργανωμένες, με δράστες που συστήνονται ως χρυσαυγίτες και επιτίθενται ενάντια σε ό,τι θεωρούν διαφορετικό), όπως τα περιγράφουν οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις, οι καταθέσεις παθόντων και αυτοπτών μαρτύρων, οι ιατροδικαστικές εκθέσεις και οι πραγματογνωμοσύνες της ΕΛ.ΑΣ.
«Αυτά δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα κάποιων οπαδών ή μελών, ούτε καν ορισμένων τοπικών οργανώσεων που τάχα παραστράτησαν. Είναι για τη Χρυσή Αυγή τρόπος εκφοράς του πολιτικού της λόγου ως ναζιστικού κόμματος», σχολίασε ο δικηγόρος.
«Η Χρυσή Αυγή σε μια διαβολική σύμπτωση -που ίσως και να μην είναι τόσο σύμπτωση, γιατί συνέβη λίγες μέρες μετά την έκδοση της εισαγγελικής πρότασης-, φωνάζει “θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη”, τη γνωστή φράση του Γιόζεφ Γκέμπελς. Αυτός είναι ο τίτλος του ημερολογίου της για το 2020, κλείνοντας το μάτι στα μέλη ότι πλησιάζει ξανά η ώρα που θα μπορούν να κάνουν τα ίδια και μάλιστα αυτή τη φορά έχοντας στο οπλοστάσιό τους, δίπλα στη σιδηρογροθιά, στο κλομπ, στο στειλιάρι, στο μαχαίρι, στην καραμπίνα, και μια αθωωτική απόφαση από το δικαστήριό σας», κατέληξε ο Χ. Στρατής και ζήτησε από τους δικαστές να αναλάβουν την ιστορική ευθύνη τους.
Η δύναμη ψυχής της Μάγδας Φύσσα
Ξεχωριστή ήταν η αναφορά του Χάρη Στρατή στην «κυρίαρχη φιγούρα» της δίκης, τη μητέρα του Παύλου Φύσσα: «Ο Ρίτσος στον “Επιτάφιο” έχει ένα δίστιχο: “Γιε μου, στ’ αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου /σου πήρα το ντουφέκι σου· κοιμήσου, εσύ, πουλί μου”. Δεν ξέρουμε αν η μάνα εκείνη που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Ρίτσο, είχε πράγματι στη συνέχεια της ζωής της μια τέτοια στάση, όμως το δίστιχο αυτό ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτή τη γυναίκα που τον πόνο και την οδύνη της για τον άδικο θάνατο του γιου της την έκανε δύναμη, συμπαράσταση σε μάρτυρες και δικηγόρους και αγώνα κατά του φασισμού, στο μέτρο των δυνάμεών της. Και, για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω τουφέκι εννοώ την αγωνιστικότητα και τη δύναμη της ψυχής της, όμοια με την αγωνιστικότητα και τη δύναμη του αδικοχαμένου γιου της».