Χρυσή Αυγή: Μια δίκη ορόσημο

(Κείμενο: Χρύσα Παπαδοπούλου, Η Εποχή, 10/9/2017)

Εχουν πε­ρά­σει 4 χρό­νια α­πό τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα και πε­ρί­που 2,5 χρό­νια α­πό την έ­ναρ­ξη της δί­κης της Χρυ­σής Αυ­γής για τα α­δι­κή­μα­τα της διεύ­θυν­σης (για τους βου­λευ­τές) και έ­ντα­ξης (για τα μέ­λη) σε ε­γκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση ως και για τα ε­πι­μέ­ρους α­δι­κή­μα­τα. Η ΧΑ κα­τη­γο­ρεί­ται ό­τι εί­ναι μια ε­γκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, με δο­μή, ιε­ραρ­χία και διάρ­κεια και ό­τι έ­χει εν­δυ­θεί τον μαν­δύα ε­νός πο­λι­τι­κού κόμ­μα­τος, ε­νώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα σκο­πό έ­χει την τέ­λε­ση συ­γκε­κρι­μέ­νων κα­κουρ­γη­μά­των.

Ενα­ντίον ό­λων

Από τον Οκτώ­βρη του 2015, ό­ταν και α­νέ­βη­κε στο βή­μα ο πρώ­τος μάρ­τυ­ρας, ο πα­τέ­ρας του Παύ­λου Φύσ­σα, Πα­να­γιώ­της, μέ­χρι σή­με­ρα έ­χουν ε­ξε­τα­στεί πε­ρί­που 118 μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρίας: οι φί­λοι του Παύ­λου που ή­ταν πα­ρό­ντες το βρά­δυ της δο­λο­φο­νίας, οι 2 νε­α­ρές φοι­τή­τριες, κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής, που ή­ταν αυ­τό­πτες μάρ­τυ­ρες, οι αι­γύ­πτιοι ψα­ρά­δες που δέ­χτη­καν α­πρό­κλη­τη δο­λο­φο­νι­κή ε­πί­θε­ση μέ­σα στο σπί­τι τους την ώ­ρα που κοι­μό­ταν τον Ιού­νιο του 2012, οι κομ­μου­νι­στές-συν­δι­κα­λι­στές του ΠΑ­ΜΕ που έ­πε­σαν θύ­μα­τα της δο­λο­φο­νι­κής ε­νέ­δρας στο Πέ­ρα­μα τον Σε­πτέμ­βρη του 2013, μέ­λη του α­ναρ­χι­κού στε­κιού Α­ΝΤΙ­ΠΝΟΙΑ στα Πε­τρά­λω­να, με­τα­νά­στες που διέ­με­ναν στην πε­ριο­χή της Κυ­ψέ­λης και του Αγίου Πα­ντε­λεή­μο­να, εκ­πρό­σω­ποι των με­τα­να­στευ­τι­κών κοι­νο­τή­των, οι γο­νείς και οι οι­κείοι του α­νή­λι­κου μα­θη­τή που μα­χαι­ρώ­θη­κε στο Π. Φά­λη­ρο, με­τα­νά­στες α­πό την Ιε­ρά­πε­τρα Κρή­της και γη­γε­νείς κά­τοι­κοι, μέ­λη του κοι­νω­νι­κού χώ­ρου «ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΕΙΟ» στην Ηλιού­πο­λη, εκ­παι­δευ­τι­κοί α­πο την Πά­ρο, πο­λί­τες α­πό το Με­σο­λόγ­γι και την Πά­τρα. Άνθρω­ποι ό­λων των η­λι­κιών και ό­λων των πο­λι­τι­κών α­πο­χρώ­σεων. Έλλη­νες και ξέ­νοι, ό­λων των ι­διό­τη­των, ι­διο­κτή­τες κα­τα­στη­μά­των, φοι­τη­τές, μου­σι­κοί, ερ­γά­τες, ερ­γά­τες γης, μα­θη­τές, δι­κη­γό­ροι, μη­χα­νι­κοί, εκ­παι­δευ­τι­κοί, βου­λευ­τές, κα­θη­γη­τές Πα­νε­πι­στη­μίου, δή­μαρ­χοι, δη­μο­τι­κοί σύμ­βου­λοι, σκη­νο­θέ­τες, φω­το­ρε­πόρ­τε­ρ, δη­μο­σιο­γρά­φοι. Για­τί, πο­λύ α­πλά, η ΧΑ στρέ­φε­ται ε­να­ντίον ό­λων, ε­να­ντίον ο­λό­κλη­ρης της κοι­νω­νίας. Βε­βαία, η δο­λο­φο­νι­κή βία της ορ­γά­νω­σης, ό­πως α­πο­δει­κνύε­ται α­πό πα­λαιό­τε­ρες κα­τα­δι­κα­στι­κές α­πο­φά­σεις σε βά­ρος με­λών της ΧΑ, στρε­φό­ταν κα­τά ό­σων θεω­ρεί «υ­παν­θρώ­πους» και πο­λι­τι­κούς της α­ντι­πά­λους, δη­λα­δή με­τα­να­στών, α­ρι­στε­ρών και α­ντιε­ξου­σια­στών.

Υπάρ­χει κα­θυ­στέ­ρη­ση;

Η δί­κη, πλέ­ον, βρί­σκε­ται προς το τέ­λος της ε­ξέ­τα­σης των συ­νο­λι­κά 131 μαρ­τύ­ρων κα­τη­γο­ρίας. Ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον α­να­μέ­νε­ται να έ­χουν οι ε­πι­κεί­με­νες κα­τα­θέ­σεις του Ηλία Σταύ­ρου, πρώην μέ­λους της ΧΑ και του δη­μο­σιο­γρά­φου της Εφη­με­ρί­δας των Συ­ντα­κτών, Δη­μή­τρη Ψαρ­ρά. Πε­ρί τον Οκτώ­βρη, α­να­μέ­νε­ται να ξε­κι­νή­σει το ε­πό­με­νο και ε­ξί­σου ση­μα­ντι­κό στά­διο, αυ­τό των α­να­γνω­στέων εγ­γρά­φων. Η α­νά­γνω­ση δη­λα­δή ε­ντός της δι­κα­στι­κής αί­θου­σας των εγ­γρά­φων της δι­κο­γρα­φίας, η προ­βο­λή αρ­χείων, φω­το­γρα­φιών και κρυ­φών βί­ντεο που ή­ταν α­πο­θη­κευ­μέ­να στους υ­πο­λο­γι­στές των κα­τη­γο­ρου­μέ­νων που κα­τα­σχέ­θη­καν κα­τά τη σύλ­λη­ψή τους.

Και τί­θε­ται το ε­ρώ­τη­μα: κα­θυ­στε­ρεί η δί­κη; Η α­πά­ντη­ση εί­ναι πλέ­ον, ό­χι. Η δί­κη, πα­ρά τα συ­νε­χή ε­μπό­δια (π.χ. άρ­νη­ση χο­ρή­γη­σης ά­δειας α­πό τον Δι­κη­γο­ρι­κό Σύλ­λο­γο κα­τα τη διάρ­κεια της 5μη­νης α­πο­χής και διε­ξα­γω­γή κα­τά κύ­ριο λό­γο στην α­κα­τάλ­λη­λη αί­θου­σα των γυ­ναι­κείων φυ­λα­κών Κο­ρυ­δαλ­λού ό­που δεν λει­τουρ­γούν καν τα μι­κρό­φω­να!) διε­ξά­γε­ται με έ­να στα­θε­ρό ρυθ­μό 9-10 δι­κα­σί­μων σε 22 πε­ρί­που ερ­γά­σι­μες μέ­ρες α­νά μή­να στον Κο­ρυ­δαλ­λό ή στην αί­θου­σα του Εφε­τείου Αθη­νών. Το πλή­θος των μαρ­τύ­ρων, η σο­βα­ρό­τη­τα των ε­πι­θέ­σεων της ΧΑ, ο ό­γκος του α­πο­δει­κτι­κού υ­λι­κού και κυ­ρίως η α­προ­κά­λυ­πτη θε­σμι­κή α­νο­χή α­πό τη Δι­καιο­σύ­νη και την Αστυ­νο­μία που υ­πήρ­χε ό­λα τα προ­η­γού­με­να χρό­νια α­πό την ί­δρυ­ση της ΧΑ μέ­χρι τη δο­λο­φο­νία του Φύσ­σα, εί­ναι οι λό­γοι για τους ο­ποίους η δί­κη αυ­τή έ­χει διαρ­κέ­σει τό­σο και θα κρα­τή­σει του­λά­χι­στον έ­ναν α­κό­μα χρό­νο.

Στην α­φά­νεια

Στη Γερ­μα­νία, διε­ξά­γε­ται ε­δώ και 4 χρό­νια η δί­κη της να­ζι­στι­κής ορ­γά­νω­σης NSU, ο­πό­τε η διάρ­κεια της δί­κης της ΧΑ δεν εί­ναι μια πρω­το­τυ­πία. Η πρω­το­τυ­πία και η μο­να­δι­κό­τη­τα έ­γκει­ται στο ό­τι μια να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση λει­τουρ­γεί υ­πό τον μαν­δύα του πο­λι­τι­κού κόμ­μα­τος με ε­κλεγ­μέ­νους βου­λευ­τές. Εί­ναι η μο­να­δι­κή δί­κη, με­τά τις δί­κες της Νυ­ρεμ­βέρ­γης, ό­που κα­τη­γο­ρού­νται μέ­λη και η­γε­σία ε­νός «κόμ­μα­τος»-να­ζι­στι­κής ορ­γά­νω­σης για τα ε­γκλή­μα­τα που έ­χουν δια­πραχ­θεί. Και ε­νώ θα πε­ρί­με­νε κα­νείς τη συ­στη­μα­τι­κή προ­βο­λή των ό­σων συμ­βαί­νουν μέ­σα στην αί­θου­σα, η δί­κη έ­χει κα­τα­δι­κα­στεί στην α­φά­νεια α­πό τα κυ­ρίαρ­χα ΜΜΕ. Οι ε­ξαι­ρέ­σεις ευ­τυ­χώς υ­πάρ­χουν και α­πλά ε­πι­βε­βαιώ­νουν τον κα­νό­να.

Απο­γο­η­τευ­τι­κή εί­ναι και η πα­ρου­σία του κοι­νού στο δι­κα­στή­ριο. Η ά­με­ση α­ντί­δρα­ση του α­ντι­φα­σι­στι­κού κι­νή­μα­τος τις η­μέ­ρες με­τά τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου συ­νέ­βα­λε ση­μα­ντι­κά στην εκ­κί­νη­ση της ου­σια­στι­κής και σε βά­θος διε­ρεύ­νη­σης της δρά­σης της ΧΑ. Ωστό­σο, το α­ντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα στην πλειο­ψη­φία του εί­ναι κα­χύ­πο­πτο α­πέ­να­ντι στη Δι­καιο­σύ­νη και δεν μπο­ρεί να ταυ­τι­στεί με το ρό­λο του θε­σμι­κού διώ­κτη του φα­σι­σμού.

Καί­ριος ο ρό­λος της κοι­νω­νίας

Η α­πά­ντη­ση εί­ναι πως δεν χρειά­ζε­ται να ταυ­τι­στεί με το ρό­λο θε­σμι­κού διώ­κτη. Εάν, ό­μως, θέ­λει να στη­ρί­ξει έ­μπρα­κτα τα θύ­μα­τα της ε­γκλη­μα­τι­κής δρά­σης της ΧΑ, χρειά­ζε­ται να στη­ρί­ξει και τη δια­δι­κα­σία της δί­κης, εί­τε με φυ­σι­κή πα­ρου­σία στο δι­κα­στή­ριο, εί­τε με τη διά­δο­ση της πλη­ρο­φο­ρίας που α­φο­ρά την ε­ξέ­λι­ξή της. Να στη­ρί­ξει η­θι­κά αυ­τούς που ε­πέ­ζη­σαν α­πό τις δο­λο­φο­νι­κές ε­πι­θέ­σεις και ήρ­θαν και κα­τέ­θε­σαν ε­πώ­νυ­μα, σπά­ζο­ντας το κα­θε­στώς φό­βου και τρο­μο­κρα­τίας που ε­πι­κρα­τού­σε πριν τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα. Να στη­ρί­ξει η­θι­κά τους συγ­γε­νείς των αν­θρώ­πων αυ­τών που το αί­μα τους έ­γι­νε α­νά­χω­μα στον πε­ραι­τέ­ρω εκ­φα­σι­σμό της κοι­νω­νίας. Για­τί η δί­κη αυ­τή μας α­φο­ρά ό­λους.

Εί­ναι σα­φές ό­τι μια κα­τα­δι­κα­στι­κή α­πό­φα­ση σε βά­ρος της η­γε­σίας της ΧΑ, δεν θα ση­μά­νει αυ­το­μά­τως το τέ­λος του φα­σι­σμού και του ρα­τσι­σμού στην Ελλά­δα. Αυ­τό δεν ση­μαί­νει, ό­τι θα α­φή­σου­με α­νεκ­με­τάλ­λευ­τη τη δι­κα­στι­κή ο­δό, διευ­κο­λύ­νο­ντας το μόρ­φω­μα της ΧΑ κα­τά ο­ποιον­δή­πο­τε τρό­πο. Η κοι­νω­νία, ό­μως, εί­ναι αυ­τή που πρέ­πει να α­πο­μο­νώ­σει και να α­πο­νο­μι­μο­ποιή­σει τις πρα­κτι­κές και τα τάγ­μα­τα ε­φό­δου της ΧΑ.

* Η Χρύ­σα Πα­πα­δο­πού­λου εί­ναι συ­νή­γο­ρος πο­λι­τι­κής α­γω­γής της οι­κο­γέ­νειας Φύσ­σα. Για ε­νη­μέ­ρω­ση για τη δί­κη http://goldendawnwatch.org και  https://jailgoldendawn.com.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.