(Κείμενο: Μαρία Δημα, Άντα Ψαρρά, ΕφΣυν, 30/06/2015)
Η χθεσινή 9η συνεδρίαση του τριμελούς Εφετείου κατέληξε στην απόφαση για αποβολή της Πολιτικής Αγωγής για το σύνολο της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Η διαδικασία ξεκίνησε με τις τελευταίες δευτερολογίες των υπερασπιστών των κατηγορουμένων.
Ο Β. Καπερνάρος διευκρίνισε ότι προτείνει την αποβολή της Πολιτικής Αγωγής για όλους τους κατηγορούμενους ως προς την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Αν και στην αρχική του τοποθέτηση, στην οποία επικαλέστηκε την απόφαση της δίκης για την απαγωγή Παναγόπουλου, είχε διαφανεί διαφορετική τοποθέτηση του συνηγόρου για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης ως προς τους άμεσα εμπλεκόμενους με τις συγκεκριμένες υποθέσεις, χθες έσπευσε να συνταχθεί με την κοινή στάση των υπερασπιστών της ηγεσίας της Χ.Α., λέγοντας:
«Εφερα την απόφαση αυτή χωρίς να την κρίνω ώστε να την εκτιμήσει το δικαστήριο. Ηταν υποχρέωσή μου. Δεν πήρα θέση στο εάν ακόμα κι αν υπάρχει συσχετιζόμενο έγκλημα με τον 187 πρέπει να παρίσταται Π.Α. Εφερα τις αποφάσεις απλά για να βοηθήσω».
Ζήτησε από τους συνηγόρους να μη χρησιμοποιούν τη λέξη δολοφονία, αλλά ανθρωποκτονία από πρόθεση ή από αμέλεια, ώστε «να μη φορτίζεται η ατμόσφαιρα». Μίλησε για δημιουργική ασάφεια που χαρακτήρισε τις τοποθετήσεις της Π.Α. και έδωσε έμφαση στην απουσία της κατηγορίας της συγκρότησης (που έχει παραγραφεί, δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή συγκροτήθηκε το 1980), λέγοντας ότι «θα πρέπει να δούμε με ποιους συνηλλάγησαν αυτοί για να ενταχθούν στην οργάνωση». Το παραπάνω προφανώς θα αποτελέσει βάση επιχειρημάτων της υπεράσπισης, δεδομένου και ότι δεν αποδόθηκαν κατηγορίες ηθικής αυτουργίας στην ηγεσία, όπως έχει γίνει σε άλλες περιπτώσεις εφαρμογής του 187.
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε ο Τ. Μιχαλόλιας, που εντελώς «συμπτωματικά» είχε στα χέρια του υπερασπιστικό υπόμνημα που είχε καταθέσει ο Κώστας Παπαδάκης σε δίκη για Τούρκο αγωνιστή και στο οποίο ανάμεσα στους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς είχε επικαλεστεί τη Σύμβαση του Παλέρμο.
Το οικονομικό κίνητρο
Είναι παράξενη σύμπτωση ότι ο εφέτης Ν. Σαλάτας, που μειοψήφησε στο βούλευμα της Χ.Α., ήταν ο ίδιος που παρέλαβε και το υπερασπιστικό υπόμνημα του Κ. Παπαδάκη για τον Τούρκο αγωνιστή. Ο συγκεκριμένος εφέτης άφησε τελικά ελεύθερο τον Τούρκο αγωνιστή, αναγνωρίζοντάς του την ιδιότητα του πολιτικά διωκόμενου χωρίς να εξετάσει το ζήτημα της εγκληματικής οργάνωσης.
Ο ίδιος, δε, ενώ αποφάσισε την έκδοση άλλου Τούρκου αγωνιστή για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δεν εξέτασε καθόλου το οικονομικό κίνητρο (για το οποίο διατύπωσε την αρνητική του ψήφο στην έκδοση του βουλεύματος για τη Χρυσή Αυγή).
Ο Κ. Παπαδάκης διένειμε δήλωση στους δημοσιογράφους για το θέμα αυτό, ευχαριστώντας την υπεράσπιση που αναφέρθηκε στις δικές του απόψεις, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι: «Οι απόψεις μου παραμένουν αμετάβλητες, όπως και η αντίθεσή μου από θέσεις αρχής (και όχι λόγω Παλέρμο) στους τρομονόμους 187 και 187 Α. Θα χαιρόμουν πολύ να συναντούσα παρόμοιας καθαρότητας αντιθέσεις στον κύκλο των υπερασπιστών, άλλα μέχρι στιγμής αναζητώ μάταια. Η εξουσία πρέπει να ελέγχεται κατ’ εξοχήν από τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων για τον τρόπο που εφαρμόζει το δίκαιο κατά περίπτωση, απαγορευμένης αυτονόητα της τήρησης δύο μέτρων και δύο σταθμών».
Με δυο λόγια, το δίκαιο δεν μπορεί να ισχύει για όσους θεωρούνται εχθροί του κράτους και τρομοκράτες και να αλλάζει μορφή όταν η εγκληματική οργάνωση προέρχεται από άλλες «πολιτικές αφετηρίες». Είναι πάντως δεδομένο ότι στον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα της Ελλάδας περί εγκληματικής οργάνωσης δεν περιέχεται η προϋπόθεση του οικονομικού οφέλους.
Το δικαστήριο αποσύρθηκε και αμέσως μετά ανακοίνωσε την απόφασή του να αποβάλει την Πολιτική Αγωγή για τους 41 κατηγορούμενους μέλη της ηγεσίας της οργάνωσης, συντασσόμενο πλήρως με την εισαγγελική πρόταση. Πολιτική αγωγή θα παρίσταται για τα θύματα των 3 υποθέσεων (δολοφονία Φύσσα, επίθεση στο ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους ψαράδες), όπου θα επιτρέπεται να εξετάζει και για το 187 περί εγκληματικής οργάνωσης.
Την ώρα που η πρόεδρος εκφώνησε την απόφαση, έντονες διαμαρτυρίες υπήρξαν από τους μάρτυρες των θυμάτων με τη μητέρα του Παύλου Φύσσα να φωνάζει: «Ζητάμε να μάθουμε ποιος είναι ο αρχηγός αυτών που δολοφόνησαν τον Παύλο».
Στη συνέχεια διατυπώθηκαν 4 αιτήματα από την Πολιτική Αγωγή: Το πρώτο για το θέμα της αίθουσας, για το οποίο όμως η πρόεδρος ζήτησε να μη διατυπωθεί ξανά στον βαθμό που δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του δικαστηρίου.
Το δεύτερο αίτημα αφορά την τηλεοπτική μετάδοση της δίκης, που «δικαιολογείται από το πολύ αυξημένο ενδιαφέρον που έχει μια υπόθεση που αφορά το πολιτικό σύστημα, το κοινωνικό σώμα, τα θύματα αλλά και όλα τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ», τόνισε ο Τ. Ζώτος και συμπλήρωσε: «Το να φανεί αν πρόκειται για πολιτική σκευωρία ή για εγκληματική οργάνωση είναι σημαντικό να καταγραφεί με τη δημοσιότητα».
Μαγνητοφώνηση
Το τρίτο αίτημα αφορά τη δυνατότητα τήρησης πρακτικών με μαγνητοφώνηση και απομαγνητοφώνηση, που δεν επηρεάζει φυσικά τα συμφέροντα κανενός παράγοντα της δίκης. «Προστατεύονται έτσι όλοι οι παράγοντες της δίκης από τυχόν διαστρεβλώσεις των όσων ακούγονται μέσα στην αίθουσα. Αυτό γίνεται μέχρι και σε ειρηνοδικεία, ενώ η διαφάνεια επιβάλλει την τήρηση πρακτικών», τόνισε ο Κ. Παπαδάκης.
Τέλος, ζητήθηκε από τον συνήγορο Θ. Καμπαγιάννη να υπάρξει υλικοτεχνική υποδομή ώστε να προβληθούν στο δικαστήριο βίντεο και φωτογραφίες που περιέχονται στη δικογραφία, ενώ κάποια από αυτά δεν έχουν καν απομαγνητοφωνηθεί.
Η εισαγγελέας επιφυλάχτηκε, ενώ από την υπεράσπιση ειπώθηκε ότι η Πολιτική Αγωγή… «έχει άλλους σκοπούς», με τον Τ. Μιχαλόλια να δηλώνει ότι είναι «ανέτοιμοι να εξετάσουν το θέμα». Το δικαστήριο τελικά διέκοψε για τις 9 Ιουλίου, ζητώντας την παρουσία όλων των μαρτύρων για να εκφωνηθεί ο κατάλογος.