Τάκης Ζώτος: “Ενάντια στο φασισμό με κάθε μέσο, και στο δρόμο και στα δικαστήρια”

takis

(Συνέντευξη του Τάκη Ζώτου, δικηγόρου, στον Γιώργο Πίττα, Εργατική Αλληλεγγύη, 22/10/2014, νο.1144)

Η εισαγγελική πρόταση επιτέλους πήρε το δρόμο για το συμβούλιο εφετών. Πώς την σχολιάζετε;

Έχουμε την εισαγγελική πρόταση για την παραπομπή των μελών της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, τρεις μήνες από τότε που έκλεισε ο φάκελος της ανάκρισης, περίπου το ανώτατο χρονικό περιθώριο που υπήρχε.

Η εισαγγελική πρόταση δεν μπορούσε να αντισταθεί στο συντριπτικό ανακριτικό υλικό που υπάρχει για το γεγονός ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση –  κυρίως το οπτικοακουστικό υλικό, όχι οι υποκειμενικές αλλά οι αντικειμενικές καταγραφές που υπάρχουν στην δικογραφία. Το ίδιο υλικό τεκμηριώνει επίσης ότι η ύπαρξη και δράση των ταγμάτων εφόδου ήταν αποτέλεσμα συστηματικής και οργανωμένης δουλειάς, εκπαίδευσης και καθοδήγησης.

Καμία δραστηριότητα κανενός τάγματος εφόδου δεν ήταν παρορμητική, αυθόρμητη ενέργεια, αυθαίρετη πρωτοβουλία. Προϋπέθετε την έγκριση του ιεραρχικά ανώτερου – και ένα αρχέτυπο πάνω σε αυτό είναι η οργάνωση της Νίκαιας. Στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα πριν από το τελικό μήνυμα για να συνταχθεί το τάγμα εφόδου (στις 11:30 το βράδυ), υπήρξε επικοινωνία Πατέλη και Λαγού στις 11:28 όπου δόθηκε το “οκ” για την επίθεση. Τι σημαίνει τάγμα εφόδου; Μέσα σε 10 λεπτά συγκεντρώθηκαν οι “κοντινοί” του τάγματος εφόδου και έγινε η επίθεση.

Το ίδιο μοντέλο έχουμε στην επίθεση στο Συνεργείο στην Ηλιούπολη. Εκεί δεν έχουμε απλώς προφορική έγκριση, αλλά την αυτοπρόσωπη παρουσία του Λαγού και μάλιστα με το αυτοκίνητο που του είχε χορηγήσει η Βουλή. Σε σχέση με το ποιος καθοδηγούσε, καθόριζε τους στόχους, ενέκρινε τις επιθέσεις, ποιος θα κάλυπτε στη συνέχεια, το ανακριτικό υλικό είναι πλούσιο και πέρα από κάθε αμφιβολία. Το μοντέλο είναι απόλυτο και επαναλαμβανόμενο είτε πρόκειται για το Αντίπνοια στα Πετράλωνα, είτε πρόκειται για την Κρήτη, είτε το ΠΑΜΕ στο Πέραμα, είτε τους Αιγύπτιους ψαράδες.

Για την εγκληματική δράση, η εισαγγελική πρόταση υιοθετεί αυτό που αβίαστα προκύπτει από τον ανακριτικό υλικό. Η αμφιβολία που ακούγεται από κάποιους, μήπως δεν είναι “δεμένη” η υπόθεση, αν δεν δηλώνει άγνοια, κρύβει είτε μεγάλη υποκρισία είτε ιδιοτέλεια – που την καταλαβαίνουμε απολύτως από την πλευρά της Χ.Α. Αλλά όλες οι άλλες πλευρές δεν μπορούν να έχουν αμφιβολίες.

Η εισαγγελική πρόταση υιοθετεί επίσης την κατηγορία ότι πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση που εμφανίζεται υπό τον μανδύα ενός πολιτικού κόμματος. Ξανά μέσα από το ανακριτικό υλικό τεκμηριώνεται ότι η ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης είναι απολύτως ίδια με την ηγεσία αυτού που εμφανίζεται ως “πολιτικό κόμμα”. Τα βασικά στελέχη σε επίπεδο κεντρικού πολιτικού συμβουλίου, καθοδήγησης, ηγεσίας, βουλευτών, είναι τα ίδια με τα ηγετικά στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης που καθοδηγούν την δράση στην Κόρινθο, το Βόλο, την Πάρο. Π.χ, στην Πάρο, ο Μίχος, βουλευτής της Χ.Α και ταυτόχρονα επικεφαλής του τάγματος εφόδου, επιτίθεται ο ίδιος και ανοίγει το κεφάλι δύο αντιφασιστών.

Μήπως ένα πολιτικό κόμμα διώκεται υπό το πρόσχημα ότι έχουμε μια εγκληματική οργάνωση, τίθεται από κάποιους το ερώτημα.

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, η εγκληματική οργάνωση λειτουργεί υπό τον μανδύα ενός πολιτικού κόμματος. Να ένα παράδειγμα: Μεταξύ των εγκλημάτων που προβλέπονται από το άρθρο 187 για την εγκληματική οργάνωση είναι και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ή η φοροδιαφυγή. Μια πολυεθνική εταιρία, λοιπόν, μπορεί να φοροδιαφεύγει, να ξεπλένει βρώμικο χρήμα και ταυτόχρονα να διαπράττει και εγκλήματα νομιμοποίησης αυτής της δραστηριότητας. Η εταιρία μπορεί να λειτουργεί, υποτίθεται με το γράμμα του νόμου, να έχει Δ.Σ, κλπ, αλλά κάτω από αυτόν τον μανδύα, να λειτουργεί μια εγκληματική οργάνωση.

Το ίδιο ισχύει και για μια άλλη νομική οντότητα που λέγεται πολιτικό κόμμα. Στις πολυεθνικές και τις ανώνυμες εταιρίες υπάρχει έστω ένας νομικός έλεγχος. Στο ελληνικό νομικό σύστημα δεν υπάρχει δυνατότητα απαγόρευσης ή νομικού ελέγχου κανενός κόμματος, ούτε νομικής διάλυσής του. Σε άλλα νομικά συστήματα, στη Γερμανία πχ, υπάρχει δυνατότητα το συνταγματικό δικαστήριο να κρίνει αν ένα κόμμα λειτουργεί στα συνταγματικά πλαίσια. Εδώ δεν έχουμε αυτό. Έτσι, το να λειτουργεί μια εγκληματική οργάνωση με τον μανδύα ενός κόμματος, μπορεί να κριθεί μόνο σύμφωνα με τον ελληνικό ποινικό νόμο. Και αυτό γίνεται σήμερα.

Μα θα έπρεπε η Αριστερά να αποδέχεται το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα; Η απάντηση σε αυτό είναι ότι συνεχίζουμε να είμαστε αντίθετοι με την διεύρυνση του αξιοποίνου, δηλαδή να διώκεται κανείς χωρίς να έχει κάνει κάτι στην πράξη. Σχετικά με την Χρυσή Αυγή δεν είμαστε όμως σε αυτό, είμαστε πολύ πέρα από αυτό.

Πρόκειται για μια οργάνωση που εδώ και τρεις δεκαετίες αποδεδειγμένα κάνει εγκλήματα και τα επαναλαμβάνει: Τα τάγματα εφόδου συγκροτούνται το 1992. Η πρώτη δικαστική επιβεβαίωση της δράσης τους έρχεται με τις τελεσίδικες καταδίκες (Κουσουμβρής, Ζαφειρόπουλος μέλη του πολιτικού συμβουλίου) για την επίθεση στα μέλη της ΟΣΕ το 1996 στην Φωκίονος Νέγρη και του “Περίανδρου” Ανδρουτσόπουλου, που καταδικάστηκε αμετάκλητα για την επίθεση στον Δ. Κουσουρή το 1998 στα δικαστήρια Ευελπίδων. Τα τάγματα εφόδου λειτουργούν γύρω από εκεί που ήταν τα γραφεία της Χ.Α, δηλαδή στην Κυψέλη και στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθούν δεκάδες επιθέσεις που αποδεικνύουν ιστορικά ότι είναι μια επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση που δρα σε βάθος χρόνου.

Για την Χ.Α η συγκρότηση ταγμάτων εφόδου και η βία κατά της Αριστεράς, του εργατικού κινήματος και των μεταναστών αποτελούν καταστατική ιδρυτική πράξη. Τρεις στόχοι που επιβεβαιώνονται σήμερα: Στο Πέραμα οι συνδικαλιστές, στην Ιεράπετρα οι Πακιστανοί, στο Κερατσίνι οι αντιφασίστες, ο Φύσσας.

Περιλαμβάνεται αυτή η περίοδος στην εισαγγελική πρόταση;  Ποιες υποθέσεις θα συνεκδικαστούν με την εγκληματική οργάνωση;

Το βάθος χρόνου που ορίζει η πρόταση είναι το 2008 και αυτό είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί στο βούλευμα. Ως πολιτική αγωγή θα υποβάλλουμε υπομνήματα, γιατί αποδεδειγμένα προκύπτει ότι η Χ.Α πέρασε από το στάδιο του ομίλου εθνικοσοσιαλιστικής προπαγάνδας στην οργάνωση ταγμάτων εφόδου το 1991-92 και από τότε είναι αδιάλειπτη αυτή η δράση.

Με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης μπορούν να συνεκδικαστούν μόνο κακουργηματικές πράξεις: Η δολοφονία του Φύσσα, η απόπειρα δολοφονίας κατά των συνδικαλιστών της Ζώνης (αρχικά είχε χαρακτηριστεί πλημμέλημα, έγινε κακούργημα στις 30/09/13), η απόπειρα δολοφονίας των Αιγύπτιων ψαράδων (επίσης έγινε κακούργημα αργότερα), και ο εμπρησμός κατά των Πακιστανών της Ιεράπετρας, μια πράξη που ενώ είχε καταγγελθεί και είχαμε τους δράστες, δεν είχαμε την δίωξη.

Πέρα από τους 70 χρυσαυγίτες που θα δικαστούν με βάση τις παραπάνω κατηγορίες, υπάρχουν ακόμα 80 δικογραφίες για επιθέσεις ταγμάτων εφόδου. Αυτές έχουν συσχετιστεί με την μεγάλη υπόθεση και είτε είναι κακουργήματα για τα οποία εκκρεμούν επιμέρους ποινικές διώξεις, είτε αφορούν πράξεις που χαρακτηρίστηκαν “πλημμεληματικές” και θα δικαστούν στα κατά τόπους δικαστήρια.

Υπάρχουν κραυγαλέες περιπτώσεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στην εισαγγελική πρόταση; Πόσο πραγματικά “πλημμεληματικές” ήταν αυτές οι πράξεις;

Ο Αλί Ραχίμι είναι ο Αφγανός που μαχαιρώθηκε από το τάγμα εφόδου του Αγίου Παντελεήμονα, (Σκορδέλη, Λουκιανός), στην καρδιά. Ο άνθρωπος γλύτωσε από θαύμα γιατί έτυχε το μαχαίρωμα να είναι λίγα χιλιοστά πιο δίπλα. Κλασική απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ομως, πρόκειται για μια υπόθεση που απλώς θα συσχετιστεί. Η Σκορδέλη δεν δικάζεται για απόπειρα ανθρωποκτονίας, η επίθεση χαρακτηρίστηκε ως πλημμέλημα. Αυτή η υπόθεση μετά από 17 αναβολές είναι ακόμα στο στάδιο ενός κατώτερου δικαστηρίου, μονομελούς.

Και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνο από το ίδιο το δικαστήριο, φτάνει βέβαια να μπορέσει να συνεδριάσει -κάτι που οι νεοναζί συστηματικά αποφεύγουν. Για μια ολόκληρη περίοδο οι δολοφονικές επιθέσεις χαρακτηρίζονταν “πλημμελήματα” και άρχισαν να αλλάζουν μόνο όταν το επέβαλε το αντιφασιστικό κίνημα.

Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα από την ανάποδη πλευρά. Το ότι βρήκε, π.χ, το θάρρος ο μετανάστης από το Καμερούν στην πλ.  Αμερικής και έκανε την μήνυση στους χρυσαυγίτες που έβαλαν φωτιά στο κατάστημά του, ότι παρασταθήκαμε ως πολιτική αγωγή στη δίκη και αυτοί καταδικάστηκαν, είχε ως αποτέλεσμα σήμερα να είναι κατηγορούμενοι ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης.

Μια από τις κορυφαίες καμπάνιες ήταν αυτή για την καταδίκη των δολοφόνων του Σαχζάτ Λουκμάν που επιμέναμε τότε ότι έδρασαν σαν μέλη τάγματος εφόδου με ρατσιστικό κίνητρο. Σήμερα οι καταδικασμένοι σε ισόβια Λιακόπουλος και Στεργιόπουλος παραπέμπονται και ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης που έδρασαν ως τάγμα εφόδου. Η Σκορδέλη δεν θα παραπεμπόταν για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση αν δεν υπήρχε αυτή η έστω πλημμεληματική κατηγορία για την επίθεση στους Πακιστανούς που είχαν το θάρρος να κάνουν μήνυση.

Αποδεικνύεται σήμερα πόσο αποφασιστικός παράγοντας ήταν η δράση του αντιφασιστικού κινήματος, όχι μόνο γιατί κατάλαβε εγκαίρως τον κίνδυνο, αλλά και γιατί αποφάσισε να τον παλέψει με όλα τα μέσα στο δρόμο, στο μαζικό κίνημα αλλά δίνοντας την μάχη και στα δικαστήρια.

Ποιος είναι ο χρονικός ορίζοντας έναρξης της δίκης; Ποιά τα καθήκοντα του αντιφασιστικού κινήματος;

Αν καθυστερήσει το βούλευμα του συμβουλίου εφετών όσο καθυστερήσαμε μέχρι τώρα, σημαίνει ότι θα περάσουν άλλοι τρεις μήνες, (είναι επίσης το ανώτατο χρονικό όριο που έχει το συμβούλιο για να εκδώσει το τελικό βούλευμα ποιοι θα παραπεμφθούν και πώς) και έτσι πλησιάζουμε στα όρια της αποφυλάκισης των χρυσαυγιτών.  Είναι εντελώς διαφορετικό να γίνεται η δίκη με τους χρυσαυγίτες ελεύθερους, να προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τα τάγματα εφόδου. Το γεγονός ότι φέτος δεν είχαμε τόσα περιστατικά δράσης των ταγμάτων εφόδου, συνδέεται με το ότι έχουν έλλειψη ηγεσίας, δεν υπάρχουν αυτοί που μπορούν να τα οργανώσουν.

Η αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε την δολοφονία του Φύσσα ήταν το αποφασιστικό βήμα που άνοιξε και επιτάχυνε τη διαδικασία της δίωξης και οδήγησε τα πλημμελήματα να προβιβαστούν σε αυτό που πραγματικά ήταν, δηλαδή σε κακουργήματα.  Η μαζική παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος είναι η δύναμη που μπορεί να επιταχύνει τις εξελίξεις και να εξασφαλίσει ότι οι ναζί θα καταλήξουν στην φυλακή. Εκεί είναι η μάχη, και όχι στο πόσο καλό θα είναι το υπόμνημα της πολιτικής αγωγής (που θα είναι).

Άλλο ένα ζήτημα που χρειάζεται προσοχή είναι οι “νομοθετικές πρωτοβουλίες” για αλλαγή του νομικού πλαισίου με στόχο να πέσουν στα μαλακά οι χρυσαυγίτες. Μπορεί να άνοιξαν και να έκλεισαν, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά είναι εξαιρετικά ασταθής και αναζητά συμμαχίες όπου μπορεί, για να βρει ένα δεκανίκι. Μέχρι πρόσφατα επεδίωκε αυτή τη συμμαχία με τους χρυσαυγίτες. Όχι μόνο με τον Μπαλτάκο. Υπάρχει ένα ολόκληρο κομμάτι, όπως ο Κρανιδιώτης και ο Νεράντζης, που εξακολουθεί να θεωρεί ότι οι συμμαχίες είναι προς τα δεξιά, με τους χρυσαυγίτες. Η “συζήτηση” (που άνοιξε για το αν θα ενταχθεί το οικονομικό κίνητρο σαν αναγκαία προϋπόθεση για την εγκληματική οργάνωση), μπορεί να ανοίξει ξανά, όχι ίσως με τον ίδιο αλλά με κάποιον άλλο νομικό τρόπο – ξέρετε οι νομικοί είναι πάρα πολύ εφευρετικοί.

Αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τα ακροδεξιά ανοίγματα της κυβέρνησης Σαμαρά και ανάλογους νομικούς “ακτιβισμούς” είναι το να υπάρξει ένα ενιαίο, σοβαρό, μαχητικό, αντιφασιστικό κίνημα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε καινούργια πρόκληση σε όλα τα επίπεδα, στο πολιτικό, το δικαστικό, στο δρόμο, θα πρέπει να βρίσκει αμέσως την απάντηση. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί ξανά και ξανά, όπου έχει υπάρξει μια άμεση απάντηση, είχαμε αποτελέσματα.

Η Νίκαια ήταν ο πυρήνας – τάγμα εφόδου υπόδειγμα των ναζί. Το ότι στη Νίκαια καμιά επίθεση δεν έμεινε αναπάντητη είχε σαν αποτέλεσμα να διαλυθεί η οργάνωσή τους, οι ίδιοι σήμερα να μην έχουν γραφεία, να μην καταφέρουν να κατέβουν στις δημοτικές εκλογές και ταυτόχρονα οι μετανάστες και οι αριστεροί να μην αισθάνονται ότι έχουν συνέχεια ένα μαχαίρι πίσω από την πλάτη τους.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.