Κασιδιάρης εναντίον Μιχαλολιάκου: Πλήγμα στη ραχοκοκαλιά των νεοναζί (Συνέντευξη με τον Θανάση Καμπαγιάννη)

O Θανάσης Καμπαγιάννης μίλησε στην Αφροδίτη Φράγκου (Εργατική Αλληλεγγύη, τεύχος 1423) για τη νέα διάσπαση της Χρυσής Αυγής.

Τι σημαίνει η αποχώρηση Κασιδιάρη από τη Χρυσή Αυγή για τη ναζιστική οργάνωση;

Η αποχώρηση Κασιδιάρη και η ανακοίνωση δημιουργίας καινούριου “κόμματος” είναι μια πάρα πολύ σημαντική εξέλιξη γι’ αυτόν τον κρισιμότερο κόμβο της ακροδεξιάς, τη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Αποτελεί ένα σημαντικό πλήγμα στην ίδια τη ραχοκοκαλιά της Χρυσής Αυγής. Είναι μια διάσπαση του πυρήνα της. Ο Κασιδιάρης είναι ένα παλιό στέλεχος της οργάνωσης, ήδη από τη δεκαετία του ’90. Ήταν ο εκπαιδευτής των ταγμάτων εφόδου της οργάνωσης, τόσο βιοσωματικά όσο και ιδεολογικά. Ήταν αυτός που αναλάμβανε τη συγκάλυψη των εγκληματικών ενεργειών στα ΜΜΕ ως ο εκπρόσωπος Τύπου και προβαλλόταν ως ο αμέσως επόμενος από τον Μιχαλολιάκο στην προοπτική ανάληψης της ηγεσίας. Η αποχώρησή του σηματοδοτεί το αδυνάτισμα της Χρυσής Αυγής και σημαίνει ότι το πολιτικό σχέδιο των ταγμάτων εφόδου παράλληλα με το “νόμιμο πολιτικό κόμμα” είναι πολύ πιο δύσκολο να υλοποιηθεί πια. Ο Μιχαλολιάκος δηλώνει ότι θα συνεχίσει τη Χρυσή Αυγή, αλλά αυτή τη στιγμή όλα τα βασικά στελέχη που είχε δίπλα του το 2010-2012 και τα οποία εξελέγησαν βουλευτές, εκτός πολύ λίγων εξαιρέσεων, είναι πλέον εκτός της οργάνωσης.

Τι προσπαθεί να κάνει ο Κασιδιάρης;

Ο Κασιδιάρης εμφανίζεται ότι έχει μπροστά του ένα λαμπρό μέλλον, που πλέον, χωρίς τα βαρίδια του Μιχαλολιάκου, αξιοποιώντας τη δημοφιλία του, θα “ξελασπώσει” την ακροδεξιά και θα φτιάξει έναν δικό του πόλο. Σίγουρα δεν πρέπει να υποτιμηθεί σε καμία περίπτωση ο κίνδυνος να καταφέρει πράγματι να αξιοποιήσει αυτήν τη δημοφιλία στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και τον κόσμο της ακροδεξιάς. Σίγουρα ποντάρει τα λεφτά του στο σενάριο των πρόωρων εκλογών, σε μια γρήγορη εξέλιξη των πραγμάτων όπου θα καταφέρει, με μπλόφα και αξιοποιώντας αυτόν τον αέρα, να κάνει μια νέα κοινοβουλευτική είσοδο, έναν δεύτερο γύρο δράσης της ναζιστικής ακροδεξιάς.

Παρ’ όλα αυτά ο τρόπος με τον οποίο έφυγε ο Κασιδιάρης από τη Χρυσή Αυγή θα σημαδέψει το πολιτικό του εγχείρημα. Η Χρυσή Αυγή σαν οργάνωση είναι βασισμένη στη στρατιωτική πειθαρχία και ιεραρχία. Η αποχώρηση του Κασιδιάρη έτσι όπως έγινε, με ένα πισώπλατο μαχαίρωμα στον Μιχαλολιάκο, καταλύει αυτή τη στρατιωτική πειθαρχία και ιεραρχία. Αυτό σημαίνει ότι πλέον στο μόρφωμά του αυτήν την πειθαρχία θα είναι πολύ πιο δύσκολο να την αξιώσει. Θεωρούσε ότι μπορούσε να αποφύγει αυτόν τον σκόπελο παίρνοντας τον οργανωτικό μηχανισμό της Χρυσής Αυγής, με την πρόταση που είχε κάνει: να γίνει ο Μιχαλολιάκος επίτιμος αρχηγός και να γίνει ο ίδιος γενικός γραμματέας. Αν είχε καταφέρει να οδηγήσει έτσι τα πράγματα θα μπορούσε να αξιώσει μια στρατιωτική πειθαρχία και ιεραρχία σαν αυτή που έχουμε δει στη Χρυσή Αυγή και που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία των ταγμάτων εφόδου. Αυτό είναι ένα πολύτιμο κρατούμενο, μια σημαντική ήττα που υπέστη το ναζιστικό πολιτικό σχέδιο και προδικάζει διασπάσεις στο μέλλον, γιατί ακριβώς ο Κασιδιάρης δεν θα μπορεί να είναι “ο Αρχηγός” με τον τρόπο που ήταν ο Μιχαλολιάκος.

Πέραν αυτού ο Κασιδιάρης έχει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλα πολιτικά μορφώματα μέσα από τις αλλεπάλληλες διασπάσεις της Χρυσής Αυγής. Για παράδειγμα αυτό που δημιούργησε ο Λαγός, ο οποίος έφυγε νωρίτερα, το ΕΛΑΣΥΝ. Η ύπαρξή του θα δημιουργήσει το ζήτημα αν ο Κασιδιάρης θα συνενώσει αυτά τα κομμάτια ή αν θα προχωρήσει μόνος του και θα βαθύνει τη διάσπαση. Θα είναι δύσκολο να πάρει πολιτικά μια τέτοια απόφαση ο Κασιδιάρης χωρίς να διακινδυνεύει τη δικαστική του τύχη.

Πώς θα επηρεαστεί η υπεράσπιση του Κασιδιάρη και της Χρυσής Αυγής γενικότερα στη δίκη;

Μια συνένωση Κασιδιάρη-Λαγού – για παράδειγμα – θα είναι ένα μήνυμα ότι ο Κασιδιάρης όχι μόνο γνώριζε και συγκάλυπτε τις εγκληματικές ενέργειες των ταγμάτων εφόδου του Λαγού στον Πειραιά, αλλά αυτή τη στιγμή θέλει να τους δώσει και νέα πολιτική νομιμοποίηση. Αυτό εν όψει της απόφασης του δικαστηρίου είναι δύσκολο. Δυσκολεύει στην πραγματικότητα τις αποφάσεις όλων των ηγετικών στελεχών που θέλουν να ξαναβγάλουν μπροστά τη Χρυσή Αυγή σε αυτή τη νέα φάση.

Κι αυτό γιατί ο Κασιδιάρης και ο Μιχαλολιάκος έχουν την ίδια υπερασπιστική ομάδα, τον στενό πυρήνα της υπερασπιστικής ομάδας της Χρυσής Αυγής. Ήδη έχουν αρχίσει να βγαίνουν τα μαχαίρια πιο εμφατικά, ο Μιχαλολιάκος είπε τον Κασιδιάρη “ρουφιάνο” και ο Κασιδιάρης απάντησε μέσω του Α. Σπίνου ότι ο Μιχαλολιάκος είναι προδότης. Το πώς αυτό θα επηρεάσει την υπεράσπιση θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Θυμίζω ότι εκκρεμούν οι αγορεύσεις των υπερασπιστών όσον αφορά την εγκληματική οργάνωση.

Αποφασιστικό ρόλο στο αν θα καταφέρει οποιοδήποτε στέλεχος ή η ίδια η Χρυσή Αυγή να αξιοποιήσει την καινούρια φάση της κρίσης και να αναδειχθεί ξανά σε πολιτικό παίχτη θα έχει το αντιφασιστικό κίνημα, όπως έγινε με την εξέλιξη της Χρυσής Αυγής στην προηγούμενη δεκαετία. Το αντιφασιστικό κίνημα είναι αυτό το οποίο μπορεί να θέσει τα προσκόμματα στη Χρυσή Αυγή και σε οποιοδήποτε νέο φασιστικό μόρφωμα επιχειρήσει να βγει στο δρόμο και να αξιοποιήσει το ρατσισμό και την αστυνομική καταστολή προκειμένου να επαναφέρει την πολιτική των ταγμάτων εφόδου. Το αντιφασιστικό κίνημα χρειάζεται να επιμείνει ότι έχουμε να κάνουμε με αμετανόητους ναζιστές, με τύπους που φοράνε γραβάτες αλλά έχουν τη σβάστικα στο μπράτσο και τον ναζιστικό αετό στο στήθος, που έχουν τη σημαία της Βέρμαχτ στην καρδιά τους και στο μυαλό τους. Ότι οι ναζιστές δεν μπορούν να έχουν πολιτικό χώρο, δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει κανείς σαν ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα αλλά πρέπει να τους αντιμετωπίσει σαν μια συμμορία και να μην επιτρέπει καμία δημόσια ανοιχτή εμφάνισή τους, η οποία μπορεί να καταλήξει σε πογκρόμ εναντίον μεταναστών, αντιφασιστών ή αντιφρονούντων.

Έχει τη δύναμη το αντιφασιστικό κίνημα να το καταφέρει αυτό;

Σήμερα το αντιφασιστικό κίνημα είναι πολύ πιο έμπειρο σε σχέση με πριν 10 χρόνια. Όταν ξεκινάγαμε αυτή τη μάχη το 2010, που ο Μιχαλολιάκος έμπαινε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, βασικά ζητήματα ήταν ακόμα υπό συζήτηση: το αν ασχολούμαστε με τους χρυσαυγίτες, αν τους απομονώνουμε, αν κάνουμε συγκεντρώσεις ενάντια στις προσπάθειες και τις δημόσιες εμφανίσεις τους, αν τους νομιμοποιούμε, όλα αυτά τα ζητήματα που ξέρουμε ότι ήταν πολύ αμφισβητούμενα τότε. Σήμερα έχουμε μια τεράστια εμπειρία συσσωρευμένη και έχω την εκτίμηση και την αισιοδοξία ότι το αντιφασιστικό κίνημα θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.