ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 12/2/2020)
«Κύριοι δικαστές, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Μην αδικήσετε κανέναν, αλλά σφραγίστε με την απόφασή σας το μέλλον». Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Θεόδωρος Θεοδωρόπουλος ολοκληρώνει την αγόρευσή του στη δίκη της Χρυσής Αυγής ζητώντας από την έδρα του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων να λάβει υπόψη της ότι δεν μπορεί να γίνει έφεση κατά ομόφωνης αθωωτικής απόφασής της. Λίγο νωρίτερα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι «οι εγκληματικές πράξεις που εξέτασε το δικαστήριό σας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας πρόλογος όσων θα επακολουθούσαν αν δεν τους σταματούσαμε» και παρέπεμπε στα λόγια δύο σημαντικών φιλοσόφων, του Ιταλού Εντσο Τραβέρσο και του Γάλλου Αλμπέρ Καμί.
«Ο κίνδυνος είναι εδώ. Γιατί, όπως γνωρίζουμε κι επιγραμματικά διατυπώνει ο Τραβέρσο, “ο ναζισμός δεν ήταν μια ακατανόητη έκρηξη άγριου, παράλογου μίσους, το οποίο ξαφνικά εκτροχίασε την κανονική πορεία της ιστορίας. Η Γερμανία του Χίτλερ απλώς ώθησε στα άκρα την εγγενή βία…” της υπάρχουσας κατάστασης πραγμάτων», είπε ο Θ. Θεοδωρόπουλος και συμπέρανε: «Αρα αυτό που συνέβη μπορεί να ξανασυμβεί κάπου αλλού και με διαφορετικά θύματα. Οι αιτίες που παράγουν τον ναζισμό είναι εδώ, παρούσες, ολοζώντανες, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον ευρύτερο κόσμο. Γι’ αυτό είναι ανεπίτρεπτος ο εφησυχασμός. Ο κίνδυνος, με ή χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα, δεν πέρασε. Η συμβολή της απόφασής σας, εν όψει του συντριπτικού αποδεικτικού υλικού και της ανάγκης δικαστικής προστασίας των θυμάτων, μπορεί να αποδειχθεί ιστορική».
«Η πανούκλα» του Καμί
Και ύστερα θύμισε τον επίλογο του βιβλίου του Αλμπέρ Καμί «Η πανούκλα», που εκδόθηκε το 1947 και είναι μια αλληγορία για τη ζωή στην κατεχόμενη Γαλλία: «Kι ακούγοντας τις φωνές της χαράς που ανέβαιναν πάνω απ’ την πόλη, ο Ριέ θυμήθηκε πως αυτή η χαρά δεν είναι ποτέ ανέφελη. Γιατί [ο Ριέ] γνώριζε κάτι που το αγνοούσε το χαρούμενο πλήθος, κι ας μπορεί κανείς να το βρει στα βιβλία, πως ο βάκιλλος της πανούκλας δεν πεθαίνει ούτε χάνεται ποτέ, πως μπορεί να μείνει δεκάδες χρόνια ναρκωμένος στα έπιπλα και στα ρούχα, περιμένοντας υπομονετικά μέσα στα δωμάτια, τα υπόγεια, τα σεντούκια, τα μαντίλια, τα χαρτιά, και πως θα ’ρχόταν ίσως μια μέρα που η πανούκλα, για να βασανίσει ή για να διδάξει τους ανθρώπους, θα ξυπνούσε και πάλι τα ποντίκια της και θα τα ’στελνε να ψοφήσουν μέσα σε μια ευτυχισμένη πόλη…».
Σε μια αγόρευση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εγχειρίδιο για τη ναζιστική ιδεολογία και τις πρακτικές της, ξεχωριστή ήταν η αναφορά του δικηγόρου στη συνέντευξη του σκηνοθέτη Θόδωρου Τερζόπουλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (26.10.2019, στην Εφη Μαρίνου) όταν είπε ότι «η ορατή και αόρατη μάχη που γίνεται από την ηγεσία της Χ.Α., αλλά και από τη σκοπιά των αναθεωρητών της ιστορίας, έχει ως σκοπό να “αποικήσει” την ιστορική μνήμη, να της δώσει διαστρεβλωμένο περιεχόμενο, να την αποσυνδέσει από τα απελευθερωτικά οράματα, να την καταστήσει απλό θεατή της βαρβαρότητας· είναι αυτό που ο σπουδαίος διανοούμενος Θ. Τερζόπουλος χαρακτήριζε στην “Εφ.Συν.” ως εγκαθίδρυση του μηχανισμού της λήθης».
Για το τέλος ο έμπειρος νομικός κράτησε το γνωμικό των Βρετανών: «η αλήθεια είναι αλήθεια όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή» και είπε απευθυνόμενος στους δικαστές: «Πιστεύω ότι η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα. Τώρα πρέπει να αποφασίσετε σύμφωνα με το κατηγορητήριο».