«Σχέδιο της Χρυσής Αυγής ήταν η πολιτική άνοδος διά της βίας» τόνισε ο Κ. Σκαρμέας (αριστερά). «Αν ρωτήσει ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής τι ποινικοποεί το άρθρο 187, η απάντηση είναι το βίντεο του Πατέλη με το ό,τι κινείται σφάζεται» είπε ο Θ. Καμπαγιάννης (δεξιά). EUROKINISSI.
(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 15/1/2020)
Εχοντας συνεχή παρουσία στα έδρανα της πολιτικής αγωγής τα τελευταία πέντε χρόνια, βαθιά γνώση της δικογραφίας και εξαντλητική ενασχόληση με τα αποδεικτικά στοιχεία, οι συνήγοροι των Αιγύπτιων αλιεργατών δεν αφήνουν ασχολίαστο κανένα επιχείρημα της σαθρής εισαγγελικής πρότασης και τεκμηριώνουν όσα αποδίδει το παραπεμπτικό βούλευμα στην εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου.
Κώστας Σκαρμέας: «Ολοι ένοχοι όπως κατηγορούνται»
Την ενοχή των κατηγορουμένων ζήτησε ο συνήγορος πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, Κώστας Σκαρμέας, από την έδρα του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών που δικάζει τη Χρυσή Αυγή «στην πρώτη δίκη ναζιστικού κόμματος στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις δίκες της Νυρεμβέργης».
«Η αποδεικτική διαδικασία ήταν μακρά αλλά απαραίτητη προκειμένου το δικαστήριο να αποκτήσει πλήρη εικόνα του αποδεικτικού υλικού και να συνεκδικάσει τρία σημαντικά κακουργήματα και το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης», ξεκίνησε την αγόρευσή του ο Θανάσης Καμπαγιάννης και μέσα σε μόλις μία ώρα έδωσε το στίγμα μιας τοποθέτησης άριστα καταρτισμένης νομικά.
Αναφερόμενος στη φράση της εισαγγελέως ότι «μεμονωμένα περιστατικά τελέστηκαν από μέλη της Χρυσής Αυγής για τα οποία ουδεμία ευθύνη φέρει η ηγεσία της», ο συνήγορος των Αιγύπτιων αλιεργατών σημείωσε ότι η εισαγγελική πρόταση επιθυμεί να μας γυρίσει στο παρελθόν, όταν «η θεωρία του μεμονωμένου περιστατικού ακολουθούσε τη στάση της έννομης τάξης επί δεκαετίες» και η οργάνωση του Μιχαλολιάκου απολάμβανε την πολύχρονη εγκληματική δράση και την πολύχρονη θεσμική ασυλία της, αλλά ξεκαθάρισε: «Δεν υπάρχει επιστροφή. Κι αυτό γιατί έχει μεσολαβήσει αυτή εδώ η δίκη. Θα είναι τέτοια η νομιμοποίηση που θα αντλήσει η ναζιστική εγκληματική οργάνωση αν η Δικαιοσύνη λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την εγκληματική της δράση, που η ναζιστική οργάνωση θα γίνει κράτος και το κράτος θα γίνει ο υπάλληλος».
Σύμφωνα με τον πολύπειρο δικηγόρο, η εισαγγελέας όχι μόνο «δεν τοποθετήθηκε επί του πυρήνα του κατηγορητηρίου, του επιχειρησιακού μηχανισμού τέλεσης των αξιόποινων πράξεων, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι συστηματικά, σε σκέψεις και συλλογισμούς της, παραχάρασσε το αποδεικτικό υλικό με αποκλειστικό σκοπό να δικαιώσει τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης». Ετσι, «όχι μόνο δεν διαφώτισε, αλλά ενεργητικά συσκότισε και διέστρεψε το αποδεικτικό υλικό».
Σχετικά με το άρθρο 187 διευκρίνισε ότι η οργάνωση είναι ποινικοποιημένη πριν τελέσει κακουργήματα, «άρα δεν είναι δυνατόν μεθοδολογικά να διερευνήσει κανείς την ύπαρξή της από τα τελεσθέντα κακουργήματα και μάλιστα με την ύπαρξη εντολής», όπως έκανε η εισαγγελέας ρωτώντας αν δόθηκε εντολή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
«Η οργάνωση του 187 είναι μια οργάνωση εγκληματογόνος εστία για την έννομη τάξη και για πλήθος εννόμων αγαθών και μόνο με την ύπαρξή της, πριν δηλαδή τελέσει τα κακουργήματα τα οποία σκοπεύει», επανέλαβε με έμφαση ο Θανάσης Καμπαγιάννης και έφερε ως παράδειγμα το βίντεο στο οποίο ο πυρηνάρχης της Νίκαιας Γ. Πατέλης λέει «ό,τι κινείται σφάζεται»: «Αν μας ρωτήσει ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής “τι ποινικοποιεί το άρθρο 187”, η απάντηση είναι να του δείξουμε το βίντεο Πατέλη. Είναι ακριβώς αυτό: μια ομάδα έτοιμη, οπλισμένη, με κακουργηματικό σκοπό που προκύπτει από την οργάνωσή της, τον οπλισμό της, τον διακηρυγμένο στόχο της, που όμως δεν κινείται παρά μόνο αν λάβει το ΟΚ της ηγεσίας της. Είναι παντελώς αδιάφορο αν πήγε η ομάδα στην Παναγίτσα εκείνο το καλοκαίρι και σφάξανε μετανάστες. Το σημαντικό είναι η ύπαρξη αυτής της ομάδας, η ένταξη των μελών σε αυτήν, η υποταγή της βούλησής τους, ο επιμερισμός των ρόλων, η επιδίωξη τέλεσης κακουργηματικών πράξεων που δεν χρειάζεται να συγκεκριμενοποιούνται».
Για τη συγκρότηση της Χρυσής Αυγής ως εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ο δικηγόρος περιέγραψε την πορεία της μέσα στον χρόνο, όπως έχει αποτυπωθεί σε έγγραφα, περιοδικά, διακηρύξεις, φωτογραφίες, ομιλίες του Μιχαλολιάκου, και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι το δεύτερο συνέδριο της Χρυσής Αυγής, το 1992, σηματοδοτεί την έναρξη της πολιτικής περιόδου της, επισημαίνοντας «την παγκόσμια πρωτοτυπία αναφοράς στο δεύτερο συνέδριο εν απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στο πρώτο».
Για την περίοδο πριν από το 1992, όπως προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία, η Χρυσή Αυγή λειτουργούσε με βάση το καταστατικό που έχει προσκομίσει ο δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» Δημήτρης Ψαρράς, το περιεχόμενο του οποίου, σύμφωνα με τον δικηγόρο, είναι σημαντικό γιατί αποδεικνύει: α) τη διπλή δομή (μία πολιτική και μία στρατιωτική, με κοινή ιεραρχία) και β) την Αρχή του Αρχηγού, ο οποίος δεν εκλέγεται και για να αντικατασταθεί χρειάζεται ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου, του οποίου τα 4 από τα 7 μέλη διορίζει ο ίδιος. Δηλαδή είναι ισόβιος. «Ο Μιχαλολιάκος ποτέ δεν εξελέγη (το 1983 υπέγραψε ως Αρχηγός) και ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα αντικατάστασής του σε ψηφοφορία. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν γίνεται αν ο ίδιος δεν το αποφασίσει», συμπέρανε ο Θ. Καμπαγιάννης.
Παραθέτοντας τις καταδικαστικές αποφάσεις για μέλη της Χρυσής Αυγής και τις καταθέσεις μαρτύρων, ο Κ. Σκαρμέας τεκμηρίωσε τη διαχρονικότητα των εγκλημάτων της οργάνωσης του Μιχαλολιάκου.
1996 – καταδίκη των τότε υψηλόβαθμων στελεχών της Χρυσής Αυγής Ζαφειρόπουλου και Κουσουμβρή για επίθεση σε μέλη της Εργατικής Αλληλεγγύης
1998 – καταδίκη του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου ή Περίανδρου, πρώην υπαρχηγού του Μιχαλολιάκου, για τη δολοφονική επίθεση στον φοιτητή Δημ. Κουσουρή
2002 – καταδίκη των χρυσαυγιτών Μαγκώτσου και Κουσουμβρή για επίθεση με θύμα που φορούσε παλαιστινιακή μαντίλα
2008 – κατάθεση Γιώργου Μηλιαράκη, θύματος κατά την επίθεση στο στέκι «Αντίπνοια»: «Ο πρώτος που μπήκε λέει “έχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής”». Οι χρυσαυγίτες δράστες Β. Σιατούνης και Αθ. Στράτος έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα
2010 – κατάθεση Ναΐμ Ελγαντούρ για τον εμπρησμό τζαμιού στην πλατεία Αττικής: «Χρυσαυγίτες με επικεφαλής τη Σκορδέλη πήγαν να κάψουν ζωντανά 40 άτομα από το Μπανγκλαντές»
2011 – καταδίκη της Θέμιδος Σκορδέλη ως επικεφαλής χρυσαυγιτών για μαχαίρωμα Αφγανού στον Αγιο Παντελεήμονα
2012 – κατάθεση Γιάννη Καρδαρά, μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, για επίθεση έξω από τα γραφεία της Χ.Α. στον Πειραιά. «Κατέβηκαν από τις μηχανές και έλεγαν “κομμούνια, θα πεθάνετε, ήρθε η ώρα σας”»
2012 – λαϊκή αγορά Μεσολογγίου, κατάθεση Ανδρομάχης Παπαζήση: «Κλοτσούσαν και βρίζανε, ομοιόμορφα ντυμένοι, με τα διακριτικά της Χ.Α. στις μπλούζες τους»
Σεπτέμβριος 2012 – κατάθεση Αικατερίνης Θωίδου: «Ημουν παρούσα στην επίθεση στην Αντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά με ξύλα από τον Αποστόλου, τον Σαλούφα και άλλους χρυσαυγίτες». Για την επίθεση έχουν καταδικαστεί οι Σαλούφας και Αποστόλου
2013 – κατάθεση Γ. Καμίνη για την επίθεση από τον Γ. Γερμενή: «Ομάδα χρυσαυγιτών με κράνη και ρόπαλα θέλανε να μπούνε στον Κόμβο Αλληλεγγύης. Δεν ήρθε μόνος του ένας Γερμενής σε παραφορά να μου επιτεθεί»
Ιούλιος 2013 – επίθεση στο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη, για την οποία έχουν καταδικαστεί ως ηθικοί αυτουργοί οι Ι. Λαγός και Ν. Μίχος και ως φυσικοί αυτουργοί πέντε μέλη της οργάνωσης
Αύγουστος 2013 – κατάθεση φοιτητή Αντίοχου για την επίθεση που δέχτηκε έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα: «Αρχισαν να με χτυπάνε τρία άτομα με μπουνιές και κλοτσιές, ο ένας είχε μπλούζα της Χρυσής Αυγής. Μόλις σταμάτησαν, είπε ένας “εδώ κάνουν κουμάντο οι ναζί”»
Σεπτέμβριος 2013 – μέσα σε δώδεκα μέρες σημειώθηκαν η επίθεση τάγματος εφόδου στον Μελιγαλά, η δολοφονική επίθεση κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα