EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ.

(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 9/1/2020)

Με μια μεστή και απολύτως εμπεριστατωμένη αγόρευση, η δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, Χρύσα Παπαδοπούλου, αποδόμησε βήμα βήμα τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων χρυσαυγιτών και ξεδίπλωσε τα πραγματικά περιστατικά της δολοφονίας του Παύλου αναδεικνύοντας τις ανακρίβειες της εισαγγελικής πρότασης.

Εγκαινιάζοντας χθες τις αγορεύσεις της Πολιτικής Αγωγής, η Χρύσα Παπαδοπούλου έθεσε μια σειρά από ερωτήματα που απασχόλησαν τη μακρόχρονη ακροαματική διαδικασία: Γιατί το μακρινό 1983 ο ισόβιος αρχηγός της Χρυσής Αυγής κατοχύρωσε τον μανδύα του πολιτικού κόμματος για την οργάνωσή του; Από πού προκύπτουν η στοχοποίηση του Παύλου και η σύνδεση του τάγματος εφόδου με την ηγεσία; Πώς αποδεικνύεται η ύπαρξη διπλού δόλου στους συνεργούς του Ρουπακιά και τι δεν υπολόγισε η Χρυσή Αυγή εκείνο το βράδυ; Ποιο θα ήταν το όφελος για την οργάνωση του Μιχαλολιάκου από τη δολοφονία; Αυτά τα ερωτήματα η δικηγόρος τα απάντησε ένα προς ένα, ενώ αναφέρθηκε και στα στοιχεία που έγιναν δεκτά στην εισαγγελική πρόταση παρόλο που δεν αντέχουν στην κοινή λογική.

Το 1983 λοιπόν, έντεκα χρόνια πριν η Χρυσή Αυγή συμμετάσχει για πρώτη φορά σε εκλογές, «ο Μιχαλολιάκος εκμεταλλεύτηκε τη συνταγματική προστασία που απολαμβάνουν τα κόμματα για να προστατέψει την οργάνωσή του, γιατί από την πρώτη στιγμή ήξερε τι ίδρυε: όχι ένα κόμμα αλλά μια εγκληματική οργάνωση», εξήγησε η δικηγόρος και συνέχισε λέγοντας: «Και έρχεται το 2012 και η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο και έχουμε τη βία των βουλευτών σε ζωντανή σύνδεση. Αυτήν την ωμή εικόνα αδιαμεσολάβητης βίας από τους ίδιους τους βουλευτές και της δύναμης που αυτή αποπνέει προέβαλλαν με τη βοήθεια των ΜΜΕ ως δήθεν αντισυστημικότητα για να προσελκύσουν τα μέλη των ταγμάτων εφόδου».

Ενταξη στο τάγμα εφόδου-υπόδειγμα, αυτό της Νίκαιας, το οποίο κατηγορείται για τη δολοφονία του Παύλου και που δρούσε μόνο με εντολή του περιφερειάρχη Λαγού, σήμαινε, σύμφωνα με τη δικηγόρο, «εκπαίδευση στα όπλα, κατήχηση στον εθνικοσοσιαλισμό, στην πειθαρχία και στην ιεραρχία, τήρηση των εντολών. Ολοι μαζί ήταν στρατιώτες της οργάνωσης, ήταν λόχος, τάγμα, μια ενιαία ομάδα που δρούσε ως ενιαία ομάδα».

Ανακρίβειες

Στη συνέχεια η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε σε δύο ανακρίβειες που υιοθετήθηκαν από την εισαγγελέα: α) ότι ο Ρουπακιάς δεν μίλησε πριν από τη δολοφονία με τους ανωτέρους του, Γ. Πατέλη και Ι. Καζαντζόγλου, και β) ότι δεν ήταν οπλισμένοι οι συγκεντρωμένοι χρυσαυγίτες έξω από την καφετέρια «Κοράλλι». Και οι δύο αυτοί ισχυρισμοί καταρρίπτονται από τα στοιχεία της δικογραφίας, τα οποία ανέπτυξε διεξοδικά η δικηγόρος και περιέγραψε πλήρως τα γεγονότα της δολοφονίας εστιάζοντας σε τέσσερα στοιχεία που αποτυπώνουν τον τρόπο δράσης: 1. εντοπισμός στόχου από τους χρυσαυγίτες στο «Κοράλλι», 2. ιεραρχική τηλεφωνική ενημέρωση, 3. οργανωμένη μετάβαση του τάγματος εφόδου στο Κερατσίνι και 4. οργανωμένο σχέδιο επίθεσης: εγκλωβισμός του Παύλου από διαφορετικά σημεία, αποδυνάμωσή του μέσω συνεχών επιθέσεων, άνοιγμα του κλοιού μόλις φτάνει ο Ρουπακιάς και επαγγελματικό χτύπημα κατευθείαν στην καρδιά.

«Το μόνο που πήγε στραβά σ’ αυτήν την οργανωμένη δολοφονία ήταν ότι για πρώτη φορά έχουμε επιτόπια σύλληψη του χρυσαυγίτη δράστη, που οδήγησε στο ξετύλιγμα του νήματος της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης», παρατήρησε η δικηγόρος.

Απαντώντας στην εισαγγελέα, που επέμεινε να μη βλέπει στοχοποίηση του Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή επικαλούμενη τις καταθέσεις των μαρτύρων-φίλων του Παύλου, η Χρύσα Παπαδοπούλου σχολίασε ότι τα στοιχεία της στοχοποίησης θα πρέπει να αναζητηθούν στα μέλη της οργάνωσης. «Δεν είναι προαπαιτούμενο να ξέρει ο στοχοποιημένος ότι είναι στόχος, αυτό προκύπτει από μέλη ή πρώην μέλη της οργάνωσης», ανέφερε και απαρίθμησε όσα καταγράφηκαν στις τηλεφωνικές επικοινωνίες των χρυσαυγιτών και όσα αναδείχθηκαν ενώπιον του ακροατηρίου και αποδεικνύουν ότι ο Παύλος, «που τον ψάχναμε τόσο καιρό το μπαστάρδι», ήταν στόχος.

Οσο για τη σύνδεση της δολοφονίας με την ηγεσία, για τη δικηγόρο «έχει σημασία η αποτύπωση της χρονικής αλληλουχίας των τηλεφωνημάτων επειδή καταδεικνύει ότι και εκείνο το βράδυ λειτούργησε η ιεραρχία στον μηχανισμό της Χρυσής Αυγής. Τα μέλη της Τοπικής Οργάνωσης της Νίκαιας δεν έδρασαν ούτε αυτόνομα ούτε αυτόβουλα. Ολοι –και ο Λαγός– λογοδοτούν στον Αρχηγό, όπως ακριβώς έγινε στις 00.37 το βράδυ της δολοφονίας, όταν ενημερώνεται ο Μιχαλολιάκος από τον Λαγό. Πιο νωρίς ενημερώνεται ο Μιχαλολιάκος, για το μαχαίρωμα του Παύλου, από τη Μάγδα Φύσσα».

Η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε και στο γεγονός ότι η εισαγγελέας χαρακτήρισε αναξιόπιστους τους μάρτυρες κατηγορητηρίου με το επιχείρημα ότι είχαν ως πηγή γνώσης τα ΜΜΕ, σχολιάζοντας ότι η εισαγγελική πρόταση στηρίζεται σε μια συνέντευξη αυτόπτη μάρτυρα που δόθηκε στα ΜΜΕ μετά τη δολοφονία και όχι στη δικογραφία, στις ένορκες καταθέσεις φίλων του Παύλου και αυτοπτών μαρτύρων.

Οι συνεργοί

«Ο διπλός δόλος των απλών και άμεσων συνεργών προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο έδρασαν. Αμα ήθελαν να προκαλέσουν στον Φύσσα σωματικές βλάβες ή, πιο λαϊκά, να τον πλακώσουν στο ξύλο και δεν ήταν σε γνώση τους έστω και ως ενδεχόμενο η τέλεση της ανθρωποκτονίας από τον Ρουπακιά, θα πήγαιναν και τα 25-30 άτομα να τον πλακώσουν στο ξύλο. Αντ’ αυτού, όμως, βλέπουμε ότι εκτυλίσσεται ένα οργανωμένο σχέδιο», εξήγησε η δικηγόρος, ενώ στο ερώτημα που έθεσε πολλές φορές η υπεράσπιση κατά τη διάρκεια της δίκης, αλλά και η εισαγγελέας στην αγόρευσή της, «ποιο θα ήταν το όφελος της Χ.Α. από τη δολοφονία;», ήταν κατηγορηματική: «Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τελέστηκαν στο πλαίσιο της οργάνωσης η δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στο στέκι Αντίπνοια, που από τύχη δεν είχαμε νεκρό, η επίθεση στο παλιό Εφετείο το 2009, το πογκρόμ του Μαΐου 2011, η επίθεση στους αντιφασίστες στην Πάρο το 2013… Εάν είχαν όλα κυλήσει όπως στις προηγούμενες επιθέσεις και οι δράστες διέφευγαν, ποιος θα τολμούσε ξανά όχι μόνο να καταθέσει σε βάρος των χρυσαυγιτών, αλλά να μιλήσει ανοιχτά εναντίον της Χρυσής Αυγής; Κανείς. Κουμάντο και στο Κερατσίνι θα έκανε ο χρυσαυγίτης, αυτό θα ήταν το όφελος της Χρυσής Αυγής από τη δολοφονία Φύσσα».

Τα άλλοθι

Στη συνέχεια η Χρύσα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε ξεχωριστά σε καθέναν από τους κατηγορουμένους για τη δολοφονία και παρατήρησε τις αντιφάσεις στις απολογίες τους, κατέδειξε τους ψευδείς ισχυρισμούς τους, κατέρριψε τα άλλοθί τους μέσα από το υλικό της δικογραφίας, ξεγύμνωσε τα ψέματά τους αντιπαραβάλλοντας τις καταγραφείσες τηλεφωνικές επικοινωνίες και τεκμηρίωσε πώς κατέληξαν με τους όψιμους ισχυρισμούς τους να αδειάσουν τη δική τους υπερασπιστική γραμμή για να καλύψουν την ηγεσία.

«Δεκαεπτά κατηγορούμενοι για συνέργεια σε ανθρωποκτονία αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή. Ισχυρίζονται ότι είναι αθώοι και δεν έχουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους κινήσει γη και ουρανό να μάθουν ποιοι επιτέθηκαν στον Παύλο και τους φίλους του αλλά γλίτωσαν και κατηγορούνται οι ίδιοι δήθεν αδίκως. Μηρυκάζουν τις θεωρίες για πολιτική σκευωρία. Σαν πιστοί στρατιώτες ακολούθησαν τη γραμμή του πυρηνάρχη τους ενάντια σε κάθε λογική αλληλουχία, ενάντια στα στοιχεία της δικογραφίας, για να έρθει μετά ο αρχηγός τους στην απολογία του να θυσιάσει τους στρατιώτες του και να αδειάσει πανηγυρικά τους ισχυρισμούς τους», κατέληξε η δικηγόρος.