(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 28/2/2019)
Μήνυμα καταδίκης της ναζιστικής οργάνωσης του Ν. Μιχαλολιάκου έστειλε η πρωτοβουλία «Μη μένεις στο σκοτάδι» στη χθεσινή εκδήλωση «Η Χρυσή Αυγή μέσα από τα μάτια των θυμάτων της» που πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΗΕΑ.
«Η Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να είναι πουθενά, ούτε σε σπίτια ούτε σε σχολεία ούτε σε γειτονιές. Είναι εγκληματίες και τίποτε άλλο», ανέφερε ο Βαγγέλης Παπαμιχαήλ που δέχτηκε δολοφονική επίθεση από χρυσαυγίτες στο Πέραμα στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.
«Κάθε μέρα βλέπουμε ότι η Χ.Α δεν μπορεί να λέγεται πολιτικό κόμμα αλλά είναι μία εγκληματική οργάνωση, νεοναζιστικού τύπου», πρόσθεσε και κάλεσε σε συστράτευση όλους τους δημοκρατικούς πολίτες απέναντι στο πρόβλημα που λέγεται Χρυσή Αυγή.
«Αυτό που προσπαθούν να περάσουν είναι το μήνυμα του φόβου αλλά όποιος κάνει το λάθος να φοβηθεί, τους έχει δώσει μια νίκη. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή είναι να μην τη φοβόμαστε», σημείωσε.
Ο Θωμάς Ζακομπί, εικονολήπτης και δημοσιογράφος, υπήρξε θύμα βίαιης επίθεσης από ακροδεξιούς στις 20 Ιανουαρίου στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. «Δεν μου αρέσει η λέξη θύμα γιατί δείχνει μια κατάσταση αδράνειας και αδυναμίας. Προτιμώ να πω ότι πέρασα περαστικός από αυτή την κατηγορία για τρία με πέντε λεπτά. Προτιμώ να βλέπω τον εαυτό μου ως αντίπαλό τους», είπε και συνέχισε: «Κάποια στιγμή με είπαν άπλυτο, το πήρα για τιμή γιατί έτσι λένε τους αναρχικούς που τους θεωρούν αντιπάλους τους, άρα είμαστε όλοι άπλυτοι επειδή όλοι είμαστε απέναντι από αυτά τα καθάρματα της κοινωνίας».
Για τον ίδιο μοναδική λύση απέναντι στη Χρυσή Αυγή είναι η δράση, «το όπλο μας είναι η κάμερα, θα συνεχίσουμε να δείχνουμε ποιοι πραγματικά είναι».
Ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης αναφέρθηκε σε ομοφοβική επίθεση που δέχτηκε τον Οκτώβριο του 2018 στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και κατά το παρελθόν από το σχολικό περιβάλλον του. «Φασισμός υπάρχει παντού, δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή», υποστήριξε και τόνισε ότι «το “η σιωπή είναι συνενοχή” δεν είναι απλά ένα σύνθημα που ακούγεται στις πορείες, είναι ένα γεγονός. Γι’ αυτό κι όταν βλέπεις κάτι να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, πρέπει να μιλάς και να μη μένεις άπραγος, αλλιώς είσαι το ίδιος ένοχος με τους δράστες».
Η δημοσιογράφος και σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» Ανζελίκ Κουρούνη τόνισε την ανάγκη μηδενικής ανοχής απέναντι στη Χρυσή Αυγή και προέτρεψε στη δημιουργία ενός κοινοτικού μπλοκ κατά των διακρίσεων προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο μια εγκληματική οργάνωση να έχει εξελιχθεί σε τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα.
Η ίδια υπέστη τη χρυσαυγίτικη βία δύο μέρες πριν δολοφονηθεί ο Φύσσας, όταν γύριζε την πρώτη ταινία της, και εξήγησε γιατί φοβάται τη Χρυσή Αυγή: «Τους φοβάμαι γιατί είμαι λογική, γιατί ξέρω ότι η βία είναι ο τρόπος που δρουν, ότι είναι ύπουλοι, άνανδροι, ότι πέφτουν πολλοί πάνω σε έναν, βγάζουν το μαχαίρι πάρα πολύ εύκολα, ότι έχουμε να κάνουμε με δολοφόνους».
Απευθύνοντας έκκληση για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας Τζαβέντ Ασλάμ σημείωσε ότι «θα πρέπει να μιλάμε για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τον φασισμό και τον ρατσισμό και να έχουμε αλληλεγγύη».
Ο δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» Δημήτρης Ψαρράς απάντησε σε μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με τη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης, τα οποία -όπως είπε- τίθενται καθημερινά από καλόπιστους και μη.
- Η δίκη της Χρυσής Αυγής καρκινοβατεί όπως έχουμε ακούσει να καταγγέλλεται;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το δικαστήριο και πλέον ορίζονται 12-15 δικάσιμοι κάθε μήνα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι η μεγαλύτερη δίκη που ‘χει γίνει ποτέ στην Ελλάδα τόσο σε αριθμό κατηγορουμένων όσο και σε εύρος υποθέσεων που συνεκδικάζονται. Μόνο τα ντοκουμέντα που εξετάζει το δικαστήριο φτάνουν τα δύο terabyte.
- Υπάρχει πάντως καθυστέρηση στη δίκη και μάλιστα σκόπιμη;
Ασφαλώς υπάρχει αλλά την ευθύνη γι’ αυτό δεν έχει το δικαστήριο, ούτε η κυβέρνηση, όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι προπαγανδιστές της Δεξιάς που δεν έχουν μπει στον κόπο να επισκεφθούν τον χώρο όπου διεξάγεται η δίκη. Εκείνη που προκαλεί την καθυστέρηση είναι η ηγεσία της Χ.Α. που θέλει πάση θυσία να απομακρυνθεί η στιγμή που θα υποχρεωθεί να πιει το πικρό ποτήρι της δικαστικής ετυμηγορίας. Το 2016 οι συνήγοροι των χρυσαυγιτών δεν ζήτησαν άδεια από τον δικηγορικό σύλλογο να εξαιρεθούν από την αποχή των δικηγόρων και η δίκη καθυστέρησε πολλούς μήνες, ενώ τους τελευταίους μήνες η υπεράσπιση υποχρέωσε το δικαστήριο να διαβάζει εκατοντάδες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις και ομιλίες για να κερδηθεί κι άλλος χρόνος.
- Δεν θα μπορούσε το δικαστήριο να περιορίσει αυτή την κατάχρηση;
Σε μια κανονική δίκη δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι παρόμοια αποδεκτό. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ειδική, αν όχι πρωτοφανή, περίπτωση: δικάζεται μια εγκληματική οργάνωση, η οποία σύμφωνα με το κατηγορητήριο χρησιμοποιεί ένα κόμμα ως μανδύα. Το δικαστήριο επέλεξε, και νομίζω ορθά, να παράσχει άπλετο χρόνο και κάθε δυνατή διευκόλυνση στην υπεράσπιση εφόσον το Σύνταγμά μας προβλέπει προστασία στα κόμματα και εφόσον δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί η περίπτωση να συμπίπτει κόμμα με εγκληματική οργάνωση.
- Σε ποιο σημείο της δίκης βρισκόμαστε;
Από την επόμενη εβδομάδα μπαίνουμε στην εξέταση των μαρτύρων υπεράσπισης. Θα ακολουθήσουν οι απολογίες των κατηγορουμένων. Είμαστε στην τελική ευθεία της δίκης και αξίζει να ενταθεί η προσοχή της κοινής γνώμης. Με τους μάρτυρες υπεράσπισης το δικαστήριο θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπο με χρυσαυγίτες. Όσο και αν μοιάζει παράδοξο, μέχρι σήμερα δεν έχει πατήσει το πόδι του στο δικαστήριο ούτε ο Μιχαλολιάκος.
- Για ποιον λόγο δεν έρχονται ο Μιχαλολιάκος και οι συνεργάτες-συνεργοί του στη δίκη;
Προτού ξεκινήσει η δίκη η ηγεσία της Χ.Α. περηφανευόταν ότι θα τη μετατρέψει σε καταδίκη των κατηγόρων της και καλούσε κανάλια και ραδιόφωνα να καλύψουν τη διαδικασία. Μόλις όμως έφτασε η ώρα ο Μιχαλολιάκος και οι συνεργάτες του έγιναν άφαντοι, ενώ άφησαν παραγγελία στους συνηγόρους να αντισταθούν σε κάθε απόπειρα δημοσιοποίησης της ακροαματικής διαδικασίας.
- Τι συμπεράσματα βγαίνουν τελικά από αυτή τη δίκη;
Συμπεράσματα βγαίνουν και από την ίδια την απουσία. Το μοντέλο αυτό της απουσίας που ακολουθεί ο Μιχαλολιάκος είναι διπλό. Αντιγράφει κατ’ αρχάς την πρακτική των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου και του ίδιου του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο οποίος παρέστη βέβαια υποχρεωτικά στη δίκη του αλλά παρέμεινε σιωπηλός. Από την άλλη, πίσω από την τακτική της απουσίας ξεπρόβαλλε και η στάση των κατηγορουμένων ναζιστών στη δίκη της Νυρεμβέργης, οι οποίοι δήλωναν πανομοιότυπα ότι είναι αθώοι υπό την έννοια του κατηγορητηρίου, δηλαδή δεν αρνούνταν τις πράξεις τους αλλά διαφωνούσαν με τον τρόπο που αυτές οι πράξεις αξιολογούνταν από την εισαγγελική αρχή. Το σημαντικότερο είναι ότι ήδη έχει εκδηλωθεί στο δικαστήριο τόσο το πλήθος των εγκληματικών ενεργειών όσο κυρίως ο τρόπος λειτουργίας της Χρυσής Αυγής, η οργανωτική δομή και η ευθύνη της ηγεσίας, το κίνητρο των πράξεών της. Ο Μιχαλολιάκος και οι συνεργοί του, αν και απόντες, αντιλαμβάνονται πολύ καλά το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων, γι’ αυτό και συσπειρώνονται σε μία αδιάσπαστη ενότητα: από τον Ρουπακιά και τον Πατέλη μέχρι τον Μιχαλολιάκο δεν υπάρχει καμία ρωγμή. Όλες αυτές οι κινήσεις αποδεικνύουν ότι η οργάνωση συγκροτείται πάνω στη βάση της δικής της ομερτά, του νόμου της συνένοχης σιωπής όπως απαιτεί το πρότυπο κάθε εγκληματικής οργάνωσης. Μόνο που η στάση αυτή είναι ορατή πλέον. Είναι εκείνη που θα οδηγήσει στην τελική καταδίκη της οργάνωσης τόσο στις δικαστικές αίθουσες όσο και στη συνείδηση όλων μας.
Την εκδήλωση συντόνισε ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105,5» Νίκος Σβέρκος και ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία και ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Νάσος Ηλιόπουλος.
«Οι φασίστες ανήκουν στα σκουπίδια της Ιστορίας»
Απόσπασμα από τον χαιρετισμό του Νάσου Ηλιόπουλου
Η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να στήσει το πολιτικό της πρότζεκτ ειδικά την περίοδο 2012-2014. Λέω ότι επιχείρησε να στήσει το πολιτικό της πρότζεκτ, αν σκεφτούμε ότι υπήρξαν ολόκληρες γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας ή κομμάτια σε γειτονιές στον Κολωνό, που προσπάθησαν να φτιάξουν έναν πολιτικό κοινωνικό χώρο που θα μετέτρεπε σε άβατο τις συγκεκριμένες γειτονιές για οποιονδήποτε δεν χώραγε στο πρότυπο κανονικότητας που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν στο μυαλό τους
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή σε αυτές τις γειτονιές δεν υπάρχει αυτή η δυναμική είναι μια μεγάλη δημοκρατική νίκη των ανθρώπων αυτής της πόλης που έδωσαν αυτές τις μάχες. Αν θέλουμε να μιλήσουμε από την οπτική της Αθήνας, η δράση των νεοναζί ήταν και παραμένει ένα τεράστιο πρόβλημα ασφάλειας που αποτυπώνεται στις περισσότερες από 35 δολοφονικές επιθέσεις που έχουν γίνει στις γειτονιές της Αθήνας.
Πολύ συχνά αναρωτιόμαστε αν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τέτοια πράγματα το 2019. Ναι γίνεται διότι καμία κοινωνία δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν πάντα προς το καλύτερο. Δεν υπάρχει κανένα συμβόλαιο προόδου. Η ιστορία ήταν και είναι και παραμένει ένα ανοιχτό πεδίο συγκρούσεων
Είναι πρέπον ο πρώτος δήμος της χώρας, ο δήμος της Αθήνας, να είναι ένας δήμος που θα μπαίνει μπροστά σε ζητήματα ιστορικής μνήμης, μπροστά σε ζητήματα υπεράσπισης της ιστορίας αυτής της πόλης, των ανθρώπων αυτής της πόλης, των αγώνων που έδωσαν αυτοί οι άνθρωποι για την απελευθέρωση από το φασισμό για να πάνε οι φασίστες εκεί που ανήκουν, εκεί που πρέπει να είναι, δηλαδή στα σκουπίδια της ιστορίας. Γιατί εκεί είναι η θέση τους, έχει κριθεί αυτό, ό,τι και να κάνουν έχει κριθεί αμετάκλητα.