Η απίστευτη καφκική περιπέτεια της Μαίρης Μαυρή-Βαβαγιάννη

mavri(Κείμενο: Χρήστος Κάτσικας, AlfaVita, 20/3/2016)

Την Τρίτη 22 Μαρτίου στις 9:00 πμ, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων (κτίριο 12 αίθουσα 4), εκδικάζεται στην Ευελπίδων η μήνυση του Ηλία Κασιδιάρη κατά της Πανεπιστημιακού Μαίρης Μαυρή-Βαβαγιάννη, η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυς σε δολοφονική επίθεση στην Πανεπιστημιούπολη πριν χρόνια, κράτησε τον αριθμό του αυτοκινήτου των ροπαλοφόρων και η αστυνομική έρευνα στη συνέχεια απέδειξε ότι ιδιοκτήτης αυτού του αυτοκινήτου ήταν ο (μετέπειτα) βουλευτής της Χρυσής Αυγής.

Ο Ηλίας Κασιδιάρης, με μαρτυρία συγγενούς του ότι ήταν μαζί του κατά την επίμαχη ώρα, αθωώθηκε από το δικαστήριο, το οποίο είχε γεμίσει από Χρυσαυγίτες οι οποίοι εμπόδιζαν την πρόσβαση σε οποιονδήποτε άλλον. Τότε, ακόμη οι δολοφονικές δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής γινόταν ανεκτές από τον κρατικό μηχανισμό. Ο πρόεδρος της δίκης Κασιδιάρη αρνήθηκε να εκκενώσει την αίθουσα από τους Χρυσαυγίτες και το δικαστήριο απάλλαξε τον Κασιδιάρη λόγω αμφιβολιών. Στη συνέχεια, ο Κασιδιάρης έκανε μήνυση στη συνάδελφο που ήταν βασικός μάρτυς και αντί η υπόθεση να τεθεί στο αρχείο, πήρε το δρόμο για κανονική εκδίκαση. Έχουμε γράψει αναλυτικά στο παρελθόν για αυτή την απίστευτη υπόθεση.

Η ανακοίνωση του  ΔΣ του Συλλόγου Διδασκόντων της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών:

Σύλλογος Διδασκόντων Σχολής Θετικών Επιστημών
Πανεπιστημίου Αθηνών
Πανεπιστημιόπολη, Ζωγράυου
15784 Αθήνα

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΑΙΡΗ ΜΑΥΡΗ-ΒΑΒΑΓΙΑΝΝΗ!
Δεν υποκύπτουμε στην τρομοκρατία της «Χρυσής Αυγής»

Την Τρίτη 22 Μαρτίου, θα διεξαχθεί, μετά από τρεις αναβολές, η δίκη της συναδέλφου μας Μαίρης Μαυρή – Βαβαγιάννη μετά από μήνυση του Ηλία Κασιδιάρη για «συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδορκία». Η συνάδελφος Μαίρη Μαυρή ήταν μάρτυρας στη γνωστή υπόθεση (ανακοινώσεις Συλλόγου 1/5/2014, 6/3/2015) της επίθεσης από ομάδα ροπαλοφόρων που χτύπησαν και μαχαίρωσαν μεταπτυχιακό φοιτητή στο χώρο του Τμήματος Φυσικής του ΕΚΠΑ.

Το ΔΣ του Συλλόγου μας θεωρεί απίστευτη την ταλαιπωρία την οποία έχει υποστεί η συνάδελφός μας που διώκεται επειδή έκανε το αυτονόητο καθήκον της για μια εγκληματική πράξη που είδε να συμβαίνει μέσα σε χώρο του Πανεπιστημίου. Θεωρούμε ακατανόητη τη συνέχιση της δικαστικής αυτής διαδικασίας παρά τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για τη δράση της Χ.Α. Υπενθυμίζουμε, ότι  η δίκη είχε οριστεί για τις 12/3/2015,  όπου εμφανίστηκε ο Η.Κασιδιάρης,  για να δηλώσει ότι δεν επιθυμεί πλέον την δίωξη της κατηγορουμένης καθώς θεώρησε ότι είχε δικαιωθεί λόγω της προγενέστερης αθωωτικής απόφασης σε δίκη η οποία είχε διεξαχθεί μέσα στην αφόρητη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην κατειλημμένη από μέλη της ΧΑ αίθουσα. Φυσικά, η αντιμετώπιση αυτή δεν έγινε αποδεκτή από την Μ. Μαυρή-Βαβαγιάννη και η δίκη αναβλήθηκε. Η δίκη θα διεξαχθεί  τελικά την Τρίτη 22 Μαρτίου 2016.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να παρευρεθούν στη δίκη για να συμπαρασταθούμε στη συνάδελφο μας, καθώς σε αυτή τη δίκη δικάζονται όλοι η δημοκρατικοί πολίτες της χώρας μας.

Να είμαστε εκεί! Τρίτη 22 Μαρτίου στις 9:00 πμ, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων κτίριο 12 αίθουσα 4

Ο Πρόεδρος                                                                            Ο Γραμματέας
Δ. Φασουλιώτης                                                                    Κ. Μηλολιδάκης

mavri_2Παραθέτουμε παρακάτω ένα ιστορικό όπως το περιγράφει η Μαίρη Μαυρή-Βαβαγιάννη σε συνέντευξή της στην Λίνα Γιάνναρου στην popaganda.gr.

Στο εδώλιο της Χρυσής Αυγής: Η απίστευτη καφκική περιπέτεια της Μαίρης Μαυρή-Βαβαγιάννη

Όλα άρχισαν πριν από ακριβώς επτά χρόνια, τον Οκτώβριο του 2007. Ο άνδρας της είχε περάσει να την πάρει με το αυτοκίνητο από την Πανεπιστημιούπολη. «Είχαμε ξεκινήσει από το κτίριο του Χημικού και βρισκόμασταν μπροστά από το κτίριο του Φυσικού όταν ξαφνικά είδαμε ένα αυτοκίνητο σταματημένο στη μέση του δρόμου. Είδαμε να πετάγονται 4-5 άτομα και να αρχίζουν να χτυπάνε κάποιον» θυμάται η κυρία Βαβαγιάννη. Ήταν γεροδεμένοι, κοντοκουρεμένοι, φορούσαν μαύρα και κασκέτα και κρατούσαν γκλοπς. Το 2007 ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, χωρίς κρίση και με τη Χρυσή Αυγή και τα στελέχη της ακόμα στο περιθώριο. Αν σήμερα κάποιος έβλεπε πέντε μαυροντυμένους μαντράχαλους με ξυρισμένα κεφάλια να ξυλοκοπούν κάποιον ο συνειρμός θα ήταν αυτόματος. «Τότε δεν ήμασταν ακόμα εξοικειωμένοι με την εικόνα αυτή» εξηγεί η ίδια. Η σκέψη ότι επρόκειτο για μέλη της Χρυσής Αυγής προέκυψε κατά βάση από τα φέιγ βολάν της οργάνωσης που βρέθηκαν πεταμένα στην Πανεπιστημιούπολη. Δεν κατάφεραν να δουν πρόσωπα, ούτε καν ποιον χτυπούσαν. Όμως σημείωσαν σε ένα χαρτί τον αριθμό του αυτοκινήτου. Αργότερα, πολύ αργότερα, θα μάθαιναν ότι ανήκε σε έναν Ηλία Κασιδιάρη.

Η Βαβαγιάννη κάλεσε αμέσως τον πρόεδρο του Φυσικού να αναφέρει το περιστατικό. Εκείνος είχε ήδη ενημερωθεί από το θύμα, τον τότε μεταπτυχιακό φοιτητή Κώστα Διαλυνά (σήμερα είναι ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών). Είχε χτυπηθεί άσχημα και με μαχαίρι. Ποτέ δεν έγιναν γνωστά τα αίτια της επίθεσης. Εικάζεται ότι τους «προκάλεσε» η εμφάνισή του, με τα μακριά μαλλιά και τα σκουλαρίκια. «Είσαι αναρχικός ρε μαλάκα;» τον είχαν ρωτήσει λίγο πριν τον χτυπήσουν.

Την επόμενη ημέρα, η καθηγήτρια ανέφερε το συμβάν στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου, που εξέδωσε ένα καταδικαστικό ψήφισμα. Κάπως έτσι ο μεταπτυχιακός φοιτητής έμαθε ότι κάποιος είχε κρατήσει το νούμερο του αυτοκινήτου. Όταν συνήλθε, αναζήτησε την κυρία Βαβαγιάννη και τη ρώτησε εάν θα ήθελε να καταθέσει. Του είπε ναι.

«Από τότε άρχισε η περιπέτεια».

Έδωσε συνολικά τρεις καταθέσεις, δύο στην αστυνομία και μία όταν αργότερα την κάλεσε η ανακρίτρια. Για καιρό δεν είχαν νέα. «Στο μεταξύ είχαμε μάθει ότι το αυτοκίνητο ανήκε σε εταιρία leasing και ήταν υπό την κατοχή κάποιου Κασιδιάρη. Τότε δεν μας έλεγε τίποτα αυτό το όνομα. Καταλάβαμε περί τίνος επρόκειτο όταν μια μέρα ο Κώστας (σ.σ. ο μεταπτυχιακός φοιτητής) είδε στην τηλεόραση να μιλάει ως εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής ένας Κασιδιάρης».

Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, στις 7 Μαρτίου 2013 ξεκινά η δίκη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας. Η Μαίρη Μαυρή-Βαβαγιάννη είναι η μόνη αυτόπτης μάρτυρας κατηγορίας. Οι υπόλοιποι μάρτυρες είχαν δει το χτυπημένο φοιτητή αλλά εκ των υστέρων. Σε μια περίεργη εκδοχή της θεωρίας του χάους, η γυναίκα είχε σημειώσει έναν αριθμό αυτοκινήτου το 2007 και το 2013 βρισκόταν να καταθέτει εναντίον του νούμερο δύο της πιο επικίνδυνης εγκληματικής οργάνωσης που έχει γνωρίσει η χώρα. «Η δίκη υπήρξε τραγική εμπειρία για μένα. Αισθάνθηκα εξευτελισμό και αδικία» λέει. Το δικαστήριο ήταν φίσκα από χρυσαυγίτες. «Υπήρχε ατμόσφαιρα τρομοκρατίας. Δεν επέτρεπαν σε κανέναν που είχε έρθει να συμπαρασταθεί στο θύμα ή σε μένα να μπει στην αίθουσα. Η εικόνα ήταν τραγική. Φώναζαν, ειρωνεύονταν, δεν μας άφηναν να καθίσουμε, μας τράβαγαν φωτογραφίες, εμένα, τα παιδιά μου, όποιον μας μιλούσε έξω από την αίθουσα. Όταν μπήκαμε, δεν είχαμε πού να κάτσουμε. Οι δικηγόροι πολιτικής αγωγής ζήτησαν να αλλάξει αίθουσα, αλλά το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό από το δικαστήριο. Ο αξιωματικός της αστυνομίας που ήταν εκεί προσπαθούσε να μας βρει μια θέση και ζήταγε την άδεια από τον Κασιδιάρη να σηκωθούν κάποιοι για να κάτσουμε εμείς. Προφανώς αρνηθήκαμε να καθίσουμε με άδεια του Κασιδιάρη».

Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά στην εμπειρία της εξέτασής της από το συνήγορο υπεράσπισης. «Ήταν φρικτό. Ο ίδιος ο Κασιδιάρης είχε μπει στο ρόλο του “μεγαλόψυχου”, έλεγε στους δικούς του να κάνουν ησυχία και τέτοια. “Καθάριζε”  ο δικηγόρος του. Με φοβερά επιθετικό τρόπο έλεγε και ξανάλεγε ότι είμαι κομματική εγκάθετη, εγώ που δεν είμαι καν μέλος κόμματος, ενώ μιλούσε με απαράδεκτο τρόπο για το σύζυγό μου που πέθανε το 2009. Όλη η γραμμή υπεράσπισης στηρίχθηκε στο ότι έλεγα ψέματα, ότι εγώ ή ο χώρος μου, που αυτοί θεωρούσαν ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλαμε να καταστρέψουμε τον Κασιδιάρη. Παρουσίασαν μια δήλωση στήριξης πανεπιστημιακών στον τότε Συνασπισμό που είχα υπογράψει και μια δήλωση συμπαράστασης σε φοιτητές μου που είχαν συλλάβει παράτυπα σε κάτι επεισόδια που είχαν γίνει κάποτε στον Άγνωστο Στρατιώτη. Είχαν φέρει και μια δημοσιογράφο ως μάρτυρα (σ.σ. τη Νάντια Αλεξίου), που υποστήριξε ότι στο indymedia υπήρχε το νούμερο του αυτοκινήτου του Κασιδιάρη και θα μπορούσα να το έχω βρει από εκεί. Έλεγαν ότι με έβαλαν, με έπεισαν να καταθέσω. Για ποιο λόγο; Για να πέσει από 0,3% που είχε τότε η ΧΑ χαμηλότερα; Ή μήπως για να γίνει από 4% που είχε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση;» Η υπεράσπιση εμφάνισε μάρτυρα, που χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο ισχυρίστηκε ότι είδε το αυτοκίνητο του Κασιδιάρη εκείνο το πρωί σε ένα πάρκινγκ. Του ζήτησαν απόδειξη στάθμευσης, αλλά δεν μπορούσε να την προσκομίσει.

Η δίκη υπήρξε τραγική εμπειρία για μένα. Αισθάνθηκα εξευτελισμό και αδικία. Υπήρχε ατμόσφαιρα τρομοκρατίας. Δεν επέτρεπαν σε κανέναν που είχε έρθει να συμπαρασταθεί στο θύμα ή σε μένα να μπει στην αίθουσα. Φώναζαν, ειρωνεύονταν, δεν μας άφηναν να καθίσουμε, μας τράβαγαν φωτογραφίες, εμένα, τα παιδιά μου.

Παρόλα αυτά, ο Κασιδιάρης αθωώθηκε πανηγυρικά. «Όλοι κάνουμε λάθη» είπε ανακοινώνοντας την απόφαση η πρόεδρος της έδρας. «Τι θα πει λάθος; Σ’ αυτό δεν υπάρχει λάθος. Προφανώς λες ότι είμαι ψευδομάρτυρας, γιατί δεν μπορεί να έγραψα ένα νούμερο που έτυχε να είναι του Κασιδιάρη». Εξερχόμενος από το δικαστήριο ο Ηλίας Κασιδιάρης δήλωνε στα κανάλια «είμαστε πανίσχυροι», ενώ η Βαβαγιάννη αποχωρούσε σε αστυνομικό κλοιό.

Ωστόσο η περιπέτεια συνεχίζεται. Από μάρτυρας κατηγορίας, η πανεπιστημιακός θα βρεθεί σε λίγο καιρό στο εδώλιο του κατηγορουμένου για ψευδορκία. «Το 2010, όταν ο Κασιδιάρης έμαθε ότι υπάρχει μάρτυρας κατηγορίας, κατά τον προσφιλή σ’ αυτούς τρόπο μού έκανε μήνυση για ψευδορκία και συκοφαντία». Η μήνυση στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο γεγονός ότι στις δύο πρώτες καταθέσεις η Βαβαγιάννη δεν είχε αναφέρει την παρουσία του συζύγου της. «Όταν είχε γίνει το περιστατικό, είχαμε μόλις μάθει ότι ο άνδρας μου είναι άρρωστος. Από αυτή την ασθένεια απεβίωσε τελικά το 2009. Δεν τον ανέφερα γιατί προφανώς ήθελα να τον προφυλάξω, αφού έμπαινε και έβγαινε στα νοσοκομεία. Δεν ήξερα πώς θα εξελισσόταν η ιστορία. Προφανώς δεν με είχε ρωτήσει και κανείς ευθέως. Όταν με ρώτησε η ανακρίτρια συγκεκριμένα εάν ήταν κάποιος άλλος μαζί μου, το είπα».

Στο πλευρό της έχει τους πρώην συναδέλφους της, σύσσωμη τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, φίλους, γνωστούς, την οικογένειά της. Όμως είναι φανερό ότι η υπόθεση την έχει εξαντλήσει. «Για μένα είναι αυτονόητο ότι όταν σε ένα χώρο πανεπιστημιακό μπαίνουν κάποιοι εγκληματίες και χτυπάνε ένα φοιτητή μας, πρέπει να αντιδράσεις. Δεν κάνω τη γενναία. Όλα αυτά τα χρόνια πολλοί φίλοι μού είπαν να το αφήσω, αλλά θα ήταν τουλάχιστον αναξιοπρεπές. Μια ζωή πίστευα και πιστεύω ότι με ό,τι δυνάμεις έχει ο καθένας πρέπει να προσπαθεί να αντιδρά σε αυτά τα πράγματα. Από την άλλη πλευρά, έχω γίνει παράδειγμα προς αποφυγή. Όσοι είδαν τι τραβάω, τι θα κάνουν αν αύριο δουν ένα αντίστοιχο περιστατικό μπροστά τους; Φοβάμαι ότι θα σκεφτούν ότι είναι λίγο μάταιο».

———————————-

Διαβάστε ακόμα:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.