Δεν πέσαμε και από τα σύννεφα όταν πληροφορηθήκαμε την απαλλαγή του Κασιδιάρη για τις κακουργηματικές κατηγορίες αναφορικά με την βιντεοσκόπηση της συνομιλίας του με τον Μπαλτάκο και τη χρήση του σχετικού βίντεο στη Βουλή τον Απρίλιο του 2014, για να αποφύγει την σε βάρος του ποινική δίωξη. Η ναζιστική συμμορία πανηγυρίζει ότι δήθεν δικαιώθηκε και ότι το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών είναι προάγγελος αθώωσης στην δίκη της εγκληματικής οργάνωσης. Δεν αξίζουν ούτε σχόλιο αυτά τα πανηγύρια, τη βδομάδα που η ηγεσία της Χρυσής Αυγής ξεγυμνώθηκε με το περίφημο “Ο,τι κινείται σφάζεται”. Αυτό όμως που αξίζει να δούμε είναι το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου, που σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ιστοσελίδα της συμμορίας, αποδέχεται την εισαγγελική πρόταση. Είναι τόσος ο χιτλερικός ενθουσιασμός που η Χρυσή Αυγή δημοσιοποίησε την πρόταση του εισαγγελέα. Τι μαθαίνουμε όμως από αυτή την πρόταση; Κρατηθείτε, για να μην πέσετε (και πάλι) από τα σύννεφα.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι η δίωξη κατά του Κασιδιάρη είναι εν μέρει “απαράδεκτη”, αφού, κατά τη διαδικασία άρσης της βουλευτικής του ασυλίας, η ψηφοφορία δεν αφορούσε και τις δύο σε βάρος του κατηγορίες (παράνομη βιντεοσκόπηση τον Οκτώβρη του 2013 και χρήση παρανόμως κτηθέντος υλικού τον Απρίλη του 2014) αλλά μόνο τη μία! Μα πώς έγινε αυτό; Από ΛΑΘΟΣ! Τυχαία (και σίγουρα όχι εσκεμμένα, όπως θα ήθελε να πιστέψει κάποιος κακοήθης…) στο ενημερωτικό σημείωμα που διανεμήθηκε στους βουλευτές παραλείφθηκε η μία εκ των δύο κατηγοριών και συγκεκριμένα η βιντεοσκόπηση. Αποτέλεσμα: η μη ύπαρξη άρσης της βουλευτικής ασυλίας για την κατηγορία αυτή καθιστά την ποινική δίωξη “απαράδεκτη”.

Αλλά ακόμα και αν το Συμβούλιο έμπαινε στην ουσία της υπόθεσης, ο ίδιος ο Μπαλτάκος φρόντισε να ξεπλύνει τον Κασιδιάρη, λέγοντας στην κατάθεσή του ότι η συνομιλία του με τον “εκπρόσωπο τύπου” της Χρυσής Αυγής δεν αποτελούσε κάποια ιδιωτική στιγμή, ούτε έγινε σε ιδιωτικό χώρο, αλλά με την πόρτα ανοιχτή (!) και τις γραμματείς του γραφείου του να πηγαινοέρχονται στο δωμάτιο, την ώρα που ο Μπαλτάκος αποκαλούσε τον Σαμαρά “μεγαλοαστό” και έβριζε τον Δένδια και τον Αθανασίου. Συγκεκριμένα: “στην από 7/4/2014 κατάθεση του ίδιου του φερομένου ως θύματος της υποκλοπής Παναγιώτη Μπαλτάκου… αναφέρει: “Κατά το πλείστον του χρόνου της συζήτησης μας, η πόρτα ήταν ανοιχτή και υπάλληλοι της Γραμματείας, δικηγόροι ή μη, εισήρχοντο ή παρέμεναν για λόγους υπηρεσιακούς… Κατά διαστήματα της συνομιλίας, παρούσες εντός του γραφείου, αν θυμάμαι καλά, ήταν οι δικηγόροι Μαρία Παρασκευά, Κυριακούλα Δικαιάκου και η προϊσταμένη του γραφείου Βασιλική Βλάχου, οι οποίες ειχαν τη δυνατότητα να ακούν αποσπάσματα της εν λόγω συνομιλίας… Όπως και στον τύπο εδήλωσα, είχα καταρχήν την υποχρέωση να συνομιλώ με βουλευτές όλων των κομμάτων, πολύ περισσότερο όμως είχα αναλάβει τον άχαρο και επικίνδυνο ρόλο να είμαι σχετικά “κοντά” στο συγκεκριμένο κόμμα (κάτι στο οποίο βοηθούσε και η γειτνίαση των γραφείων), ούτως ώστε να πληροφορούμαι κινήσεις, στρατηγικές και τακτικές, ούτως ώστε να μπορεί η Κυβέρνηση να προσαρμόζεται αναλόγως με σχετικό αντικειμενικό σκοπό τον απεγκλωβισμό 500.000 τουλάχιστον ψηφοφόρων από το συγκεκριμένο κόμμα”.”

Κοινώς: η συνεργασία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, δηλαδή Μαξίμου-Χρυσής Αυγής, ήταν τόσο γνωστή και δεδομένη, που δεν χρειαζόταν καν να αποκρύβεται από τους ανθρώπους του γραφείου του Μπαλτάκου και της Βουλής. “Πάλι εδώ είναι αυτός ο Κασιδιάρης;”, θα φώναζε ενοχλημένη η γραμματέας του Μπαλτάκου μπαίνοντας στο γεμάτο εικονίσματα της Παναγίας και των Αγίων δωμάτιο του προϊσταμένου της.

Όσο κι αν ο Κασιδιάρης προσπαθεί να παρουσιάσει την εν λόγω συνάντηση ως “μεμονωμένο περιστατικό”, είναι πλέον γνωστό σε όλους ότι η συνεργασία Χρυσής Αυγής-Μαξίμου ήταν στενή μέχρι την αποφράδα νύχτα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Όπως αναφέρεται στο Υπόμνημα της Πολιτικής Αγωγής στο κεφάλαιο για τη “συγκάλυψη της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής από τις κρατικές αρχές”:

“Έτσι, εκτός του πανελληνίως γνωστού – παρανόμως κτηθέντος – βιντεοσκοπημένου υλικού της συνομιλίας εντός της Βουλής του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Αντώνιου Σαμαρά Τάκη Μπαλτάκου με τον (συντοπίτη του) βουλευτή της οργάνωσης και πλέον κατηγορούμενο Ηλία Κασιδιάρη, από τη δικογραφια (και συγκεκριμένα το κινητό του Ηλία Κασιδιάρη) προκύπτουν περαιτέρω μηνύματα και συναντήσεις, για παράδειγμα: 1. sms του κοινοβουλευτικού συνεργάτη της Χρυσης Αυγής Ζούμπου προς τον Ηλία Κασιδιάρη στις 5.2.2013: «Μόλις πέρασε από γραφείο Τάκης Μιχαλόλιας και Τάκης Μπαλτάκος», 2. sms του κοινοβουλευτικού συνεργάτη της Χρυσης Αυγής Ζούμπου προς τον Ηλία Κασιδιάρη στις 25.2.2013: «Με είπε Μπαλτάκος ότι αύριο 12:00 στην Επιτροπή για τα Ναρκωτικά με τα άρθρα 62 και 83 του Ρουπακιώτη, πρέπει να ‘μαστε παρόντες. Η ψηφοφορία θα γίνει με ανάταση χεριών. Επίσης μου ‘πε για Πέμπτη, την τροπολογία των 85 για γένος στις Στρατιωτικές Σχολές. Του ‘πα είμαστε ενήμεροι!», 3. sms του κοινοβουλευτικού συνεργάτη της Χρυσης Αυγής Ζούμπου προς τον Ηλία Κασιδιάρη στις 17.5.2013: «Πέρασε Μπαλτάκος και μας είπε να δώσουμε συγχαρητήρια σε Ηλιόπουλο» (σημειωτέον το εν λόγω μήνυμα εστάλη μετά τις χυδαίες ύβρεις που εξαπέλυσε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής και πλέον κατηγορούμενος Παναγιώτης Ηλιόπουλος κατά τη συνεδρίαση της Βουλής την 17/05/2013 εναντίον του προέδρου της Βουλής και του αρχηγού της αξιωματικης αντιπολίτευσης), 4. sms του κοινοβουλευτικού συνεργάτη της Χρυσης Αυγής Ζούμπου προς τον Ηλία Κασιδιάρη την 23/09/2013: «Ενημερωτικά με πέτυχε ο Τάκης από το απέναντι γραφείο και ζήτησε εσένα».

Από τα ως άνω μηνύματα προκύπτει σαφώς ότι η συνομιλία Κασιδιάρη-Μπαλτάκου (την οποία μάλιστα οι κατηγορούμενοι φέρουν ως αποδεικτικό αθωότητας) δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά συνέχεια μιας διαρκούς συνεργασίας, η οποία είχε ως υπόβαθρό της πολιτικές και διαπροσωπικές σχέσεις πολλών ετών. Εκ τούτου δε του λόγου, ο τέως διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Τάκης Μπαλτάκος λέγει τα όσα λέγει για την κίνηση της ποινικής δίωξης σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, αφού ειναι σαφές ότι ο ίδιος επιχείρησε να ματαιώσει την ποινική δίωξη χωρίς όμως να το κατορθώσει, γεγονός το οποίο “μοιράζεται” με το ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής στο οποίο νιώθει ότι έχει – εξαιτίας της μακράς τους συνεργασίας – την υποχρέωση να “απολογηθεί”.”

Ο Μπαλτάκος μπορεί να συγκρούστηκε πρόσκαιρα με τους Χρυσαυγίτες συμμάχους του, αλλά “το (μανιάτικο) αίμα νερό δεν γίνεται”. Όταν ήρθε η ώρα της απόδοσης ποινικών ευθυνών, έδωσε μια κατάθεση που θα ωθούσε κάθε δικαστήριο να απαλλάξει τον κατηγορούμενο. Το σχέδιο της κεντρικοπολιτικής αξιοποίησης μιας “σοβαρής” Χρυσής Αυγής είναι εξάλλου πάντοτε στο τραπέζι, έστω κι αν η ποινική δίωξη δυσκολεύει σήμερα τους εμπνευστές του…

Πάντως, η ναζιστική συμμορία και ο Κασιδιάρης ας μην θριαμβολογούν. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους: τα θύματα της φασιστικής βίας και το αντιφασιστικό κίνημα δεν πρόκειται να χαριστούν στους νεοναζί φονιάδες, με τον τρόπο που το κάνει η Βουλή και ο κάθε Μπαλτάκος.