O κατηγορούμενος Σιατούνης.
(Κείμενο: Γιάννης Κοντός, HitAndRun, 09/10/2015)
Ξεκίνησε σήμερα, σε μια κατάμεστη από αλληλέγγυους αίθουσα του 6ου ορόφου του Εφετείου, η δίκη σε δεύτερο βαθμό των νεοναζί Σιατούνη και Στράτου, οι οποίοι έχουν πρωτοδίκως κριθεί ένοχοι για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση εναντίον δύο ατόμων στο αναρχικό στέκι Αντίπνοια στις 30/6/2008. Οι Σιατούνης και Στράτος συμμετείχαν σε ένα πολυμελές τάγμα εφόδου της Χ.Α., το οποίο εισέβαλε στο στέκι και το βανδάλισε την ώρα που εκεί διεξαγόταν δημόσια ανακοινωμένο μάθημα ισπανικών, ενώ, ταυτόχρονα, οι δύο κατέφεραν μαχαιριές στα δύο θύματα, προκαλώντας τους βαρύτατους τραυματισμούς.
Στο πλαίσιο της σημερινής ακροαματικής διαδικασίας, εξετάστηκαν τα δύο θύματα της δολοφονικής επίθεσης, οι δύο αυτόπτριες, καθώς και τέσσερις αστυνομικοί, οι οποίοι επέβαιναν στο περιπολικό που δέχτηκε σήμα για «σοβαρό επεισόδιο» έξω από το στέκι, που διενήργησαν την τυχαία προσαγωγή των δύο νεοναζί και που τους μετέφεραν στο Α.Τ. Κυψέλης, αντίστοιχα.
Τα γέλια και τα σχόλια των αλληλέγγυων προκάλεσαν οι αρχικές δηλώσεις των νεοναζί. «Καταδικάζω το περιστατικό, ουδέποτε κατεβήκαμε στον υπόγειο χώρο», ισχυρίστηκε θρασύτατα ο Σιατούνης. «Δηλώνω “αθώος”, δεν κατεβήκαμε από τα μηχανάκια», υποστήριξε ο Στράτος.
Ακολούθησε η κατάθεση του πρώτου θύματος. «Θα μπορούσα να είμαι στη θέση του Παύλου Φύσσα». Και συνέχισε: «Επίθεση δέχτηκε το πολιτικό εγχείρημα “Στέκι Αντίπνοια”, ενα εξωστρεφές αναρχικό στέκι, ανοιχτό στη γειτονιά, το οποίο συμμετέχει με και για την κοινωνία, ενώ έχει πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση για τη διάδοση του λόγου του», επισήμανε. Τοποθετώντας την επίθεση του χρυσαυγίτικου τάγματος εφόδου σε ένα ευρύτερο χρονικό πλαίσιο, υποστήριξε: «Ήδη 2 χρόνια πριν, η Χ.Α. είχε αρχίσει να αναβαθμίζει τις επιθέσεις της σε πολιτικά στέκια, πολιτικές καταλήψεις, όπως η “Βίλα Αμαλίας”, αλλά και σε σπίτια μεταναστών σε Αιγάλεω και Ρέντη, υπό την ανοχή και την προστασία του κράτους και της αστυνομίας». Το πρώτο θύμα δέχτηκε μία καρέκλα στο κεφάλι και μια μαχαιριά στο γλουτό, η οποία του προκάλεσε ακατάσχετη αιμορραγία. Σώθηκε από καθαρή τύχη, χρειάστηκε 7 φιάλες αίμα, παρέμεινε νοσηλευόμενο 20 μέρες, ενώ ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, εξαιτίας της δολοφονικής επίθεσης εναντίον του. «Είδα τη λάμψη του μαχαιριού. Ο χώρος ήταν μία λίμνη αίματος», δήλωσε χαρακτηριστικά. Όσο για το αν οι δράστες του ζήτησαν ποτέ συγγνώμη: «Όχι μόνο δε ζήτησαν, αλλά με την παραπέρα δράση τους υπερασπίστηκαν αυτό που έκαναν στην “Αντίπνοια”». Είναι, άλλωστε, γνωστό πως ο Σιατούνης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χ.Α, ενώ έχει κατέβει και ως υποψήφιος βουλευτής του νεοναζιστικού μορφώματος.
Κατηγορηματικά υπήρξαν και ο ίδιος και το επόμενο θύμα της επίθεσης, μιας επίθεσης με σαφή πολιτικό χαρακτήρα και στόχευση, τόσο για το δολοφονικό, όσο και για τον απόλυτα προσχεδιασμένο και συντονισμένο χαρακτήρα της. Όλα ξεκίνησαν με ένα «χαιρετισμό» και ολοκληρώθηκαν με ένα παράγγελμα, ενώ υπήρχε πλήρης καταμερισμός ρόλων ανάμεσα στους δράστες. «Χαιρετίσματα από τη Χρυσή Αυγή. Μουνιά, θα πεθάνετε», ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσαν όσοι βρίσκονταν στο στέκι το απόγευμα της 30ής Ιουνίου του 2008, σύμφωνα με τις μαρτυρίες και των δύο θυμάτων, με το δε παράγγελμα «τέλος χρόνου» το πολυμελές τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής αποχώρησε συντεταγμένα από το σημείο. Να σημειωθεί ότι τα μηχανάκια, στα οποία επέβαιναν, είχαν καλυμμένες τις πινακίδες τους, όπως επιβεβαίωσαν και περίοικοι.
«Το αναρχικό στέκι “Αντίπνοια” είναι ένα ορατό σημείο αναφοράς και συνεύρεσης για τον κόσμο του αγώνα. Δεν υπήρχε περίπτωση να συμμετέχει στο τάγμα εφόδου κάποιος που ήταν άσχετος. Ήμουν σε θέση να αναγνωρίσω αυτόν που μου επιτέθηκε», υποστήριξε το δεύτερο θύμα, το οποίο δέχτηκε μαχαιριές στη θωρακική χώρα και το πόδι. Για να καταλήξει: «Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους, όχι στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης».
«Είδα τον Σιατούνη στο έδρανο (σημ.: όταν εδέησαν οι νεοναζί να εμφανιστούν στο δικαστήριο το Μάιο του 2011, εν μέσω κουστωδίας πρωτοκλασάτων στελεχών της νεοναζιστικής συμμορίας, μεταξύ των οποίων οι Κασιδιάρης και Λαγός). Δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτε από όλα αυτά, αν και θα το ήθελα πολύ», υποστήριξε σε μια μεστή κατάθεση η πρώτη από τις 2 αυτόπτριες. Καμία αμφιβολία δεν έχει για τη δολοφονική πρόθεση του Σιατούνη: «Ήθελε να σκοτώσει το θύμα», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
«Δε θα ξεχάσω τα μάτια του Στράτου. Όχι κράνος, και αποκριάτικη μάσκα να φορούσε, θα τον αναγνώριζα. Και 15.000 σωσίες να είχε, θα τον αναγνώριζα. Είδα το πρώτο θύμα “πνιγμένο” στο αίμα, θεωρούσαμε ότι πεθαίνει. Γλιστρούσα από το αίμα. Είχε μπει στα σανδάλια μου, ήταν καλοκαίρι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι», υποστήριξε σε μια ψυχωμένη κατάθεση η δεύτερη αυτόπτρια.
Αλγεινή εντύπωση, καθώς και τα επικριτικά και σαρκαστικά σχόλια των αλληλέγγυων, προκάλεσε η απόπειρα του συνηγόρου υπεράσπισης των 2 νεοναζί τόσο να αναδείξει την υποτιθέμενη «αναξιοπιστία» των μαρτυρικών αναγνωρίσεων, όσο και, ουσιαστικά, να αμφισβητήσει την ίδια τους την επαφή με την πραγματικότητα, ρωτώντας τις αυτόπτριες αν αναγνώριζαν με βεβαιότητα ποιοι ήταν αυτοί που δέχονταν τα δολοφονικά χτυπήματα. Παράλληλα, με τρόπο εξυπνακίστικο και υποτιμητικό, έδειχνε να υποβαθμίζει πλήρως τη σοβαρότητα των τραυματισμών των δύο παθόντων. Κατά τα άλλα, «καταδίκαζε» το περιστατικό. Στο πνεύμα της καταδίκης της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται», φαντάζομαι.
Η δίκη συνεχίζεται με τις καταθέσεις των 2 μαρτύρων υπεράσπισης, τις απολογίες των κατηγορουμένων, τις αγορεύσεις της εισαγγελέως της έδρας και των συνηγόρων πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης και, πιθανότατα, την ανακοίνωση της απόφασης την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου, ώρα 9π.μ., στον 6ο όροφο του Εφετείου Αθηνών (Κ. Λουκάρεως 14), αίθουσα 120Α.
(Διαβάστε αναλυτικά για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια, εδώ).