(σελ. 50) Πλήρης επίγνωση των θυμάτων ήδη από το 1996 ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση και υπάγεται στο άρθρο 187ΠΚ.

Τα τότε θύματα των επιθέσεων αυτών είχαν επίγνωση ότι οι επιθέσεις σε βάρος τους εκπορεύονταν από δομημένη εγκληματική οργάνωση, κατά το τότε ισχύον άρθρο 187 ΠΚ. Ήδη τότε, τον μακρινό Μάιο του 1996, είκοσι σχεδόν χρόνια πριν, τα τότε θύματα Κουράκης Νικόλαος, Βασιλάκη Ιωάννα, Σίμος Χρήστος, Στάικος Σπύρος και Κουτσοπάνος Ιωάννης περιέλαβαν στην σχετική από 15-5-1996 μήνυσή τους για την παραπάνω επίθεση της 6-4-1996 (επί της οποίας εκδόθηκε η πιο πάνω υπ’ αριθ 41202/2002 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κειου Αθηνών) τα θεμελιωτικά πραγματικά περιστατικά.

Ειδικότερα ανέφεραν επί λέξει τα εξής :

«Δεχτήκαμε αιφνίδια, βίαιη και απρόκλητη επίθεση από ομάδα 15 περίπου ανδρών. Όλοι τους ήταν κοντοκουρεμένοι, με μαύρα μπουφάν, και πολλοί από αυτούς έφεραν το διακριτικό σήμα, παραλλαγή της σβάστικα, της φασιστικών τάσεων οργάνωσης ΧΑ……. Δεν ήταν αυθόρμητη εκδήλωση πολιτικής εμπάθειας, αλλά αντίθετα οργανωμένη και ψύχραιμη «επιχείρηση». Λίγο πριν την εκδήλωση της επίθεσης, δύο από τους μετέπειτα επιτεθέντες είχαν κάνει κατόπτευση του χώρου. Στην συνέχεια αποχώρησαν πήγαν στα παρακείμενα, επί της οδού Κεφαλληνίας αριθ. 52 γραφεία της ομάδας ΧΑ, συνεννοήθηκαν, συμφώνησαν και σχεδίασαν με τους υπόλοιπους την σε βάρος μας επίθεση, οπλίστηκαν με ξύλινα και σιδερένια γκλοπς και όλοι μαζί στη συνέχεια… επιτέθηκαν εναντίον μας

Επειδή η πολιτική ταυτότητα των δραστών είναι γνωστή τόσο επειδή δηλώθηκε από τους ίδιους κατά την ώρα της επίθεσης, όσο και από τα φασιστικά εμβλήματα που έφεραν οι ίδιοι, διακριτικά γνωρίσματα της οργάνωσης ΧΑ ήδη έχει διακριβωθεί σε μεγάλο βαθμό βεβαιότητας και η προσωπική ταυτότητα».

Στην συνέχεια της μήνυσης εκτέθηκε ένα χρονικό των επιθέσεων που αναγόταν ήδη στο 1992 και αναδείχτηκαν όλοι οι παράγοντες που καθιστούν την οργάνωση αυτή εγκληματική και μάλιστα δολοφονική :

«Δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέλη της συγκεκριμένης νεοναζιστικών τάσεων ομάδα της ΧΑ επιτίθενται οπλισμένοι και βίαια, εναντίον δημοκρατικών και αριστερών πολιτών.

• Στις 20-4-1992 επέτειο γέννησης του Χίτλερ, επετέθησαν κατά των γραφείων της Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση στην οδό Αναξαγόρα.

• Στις 13-1-1993 επιτέθηκαν στα γραφεία του Συνασπισμού στο Αιγάλεω και τους Αμπελόκηπους.

• Στις 28-1-93 ξυλοκόπησαν τον μαθητή…

• Στις 17-3-93 επιτέθηκαν σε 4 μέλη της οργάνωσης «Ξεκίνημα»…»

Είναι προφανές ότι οι επανειλημμένες αυτές επιθέσεις των μελών της ίδιας ομάδας ΧΑ δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε πρωτοβουλίες θερμοκέφαλων οπαδών. Γίνονται οργανωμένα, βάσει σχεδίου, με ιεράρχηση στόχων, προοπτική και καθοδήγηση.

Πρόκειται δηλαδή για μια συγκροτημένη σε συμμορία ομάδα, στην οποία υπάρχουν οι «πολιτικοί» καθοδηγητές, εμπνευστές και οργανωτές των επιθέσεων, δηλαδή τα ηγετικά στελέχη της συμμορίας και τα εκτελεστικά όργανα, «το σιδερένιο (κυριολεκτικά) χέρι» που εκτελεί το σχέδιο, προπηλακίζει επιτίθεται, τραυματίζει, ίσως αύριο σκοτώσει.

Η επικινδυνότητα λοιπόν της συγκεκριμένη ομάδας δεν οφείλεται τόσο στο συμπίλημα των συγκεχυμένης φασιστικής αποκλίσεως ιδεών …όσο στη θεοποίηση της φυσικής βίας εναντίον κάθε δημοκρατικού και αριστερού πολίτη και των θεσμικών οργάνων στα οποία οργανώνονται, βία που αποτελεί τον ουσιαστικό συνδετικό δεσμό της ομάδας αυτής».

Για τους λόγους αυτούς, «Επειδή τα παραπάνω περιστατικά συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της συστάσεως της συμμορίας», με την μήνυση ζητήθηκε η άσκηση ποινικής δίωξης για το αδίκημα (τότε πλημμέλημα) του 187 ΠΚ, χωρίς όμως ο εισαγγελέας να προχωρήσει στην άσκησή της.