Στις 18 Δεκέμβρη, δικάζουμε τους δολοφόνους του Σαχζάτ Λουκμάν

Στις 18 Δεκέμβρη, παγκόσμια ημέρα του Μετανάστη, δικάζονται οι δύο χρυσαυγίτες που δολοφόνησαν στις 17 Γενάρη 2013 τον 27χρονο Σαχζάτ Λουκμάν από το Πακιστάν.

Ο Σαχζάτ Λουκμάν ήταν ένας μεροκαματιάρης που εκείνο το ξημέρωμα πήγαινε με το ποδήλατό του από το Περιστέρι στα Πετράλωνα για να πιάσει δουλειά στη λαϊκή. Το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής τον εντόπισε στις 3 η ώρα τη νύχτα στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα. Η μέθοδος δολοφονίας του Σαχζάτ είχε τα ίδια χαραχτηριστικά με αυτά της δολοφονίας του Π. Φύσσα. Οι δύο χρυσαυγίτες βγήκαν παγανιά ως τάγμα εφόδου οπλισμένοι με πτυσσόμενο μαχαίρι «πεταλούδα». Τον άφησαν στον τόπο με ένα “επαγγελματικό χτύπημα”, όπως αυτό του Ρουπακιά.

Μόνο εξ αιτίας του γεγονότος ότι τη δολοφονία είδαν περίοικοι, οι οποίοι αμέσως ειδοποίησαν την αστυνομία, έφτασαν οι δύο δολοφόνοι να συλληφθούν κάπου στο Σύνταγμα. Χωρίς να νιώθουν ότι υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να συλληφθούν, είχαν ακόμα πάνω τους το ματωμένο μαχαίρι. Ο ένας ήταν 25 ετών ιδιωτικός υπάλληλος και ο άλλος 29 ετών πυροσβέστης. Στα σπίτια τους βρέθηκαν άλλες τρεις «πεταλούδες», ρόπαλα, σφαίρες πολεμικού όπλου, σφεντόνες και αεροβόλο, καθώς και μεταλλικά σφαιρίδια, αλλά και προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.

Οι δύο δράστες προφυλακίστηκαν και οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή, χωρίς όμως στο κατηγορητήριο να συμπεριληφθούν τα ρατσιστικά κίνητρα. Μάλιστα μέσα στο βούλευμα συμπεριλαμβάνεται ο γελοίος ισχυρισμός των δύο Χρυσαυγιτών ότι επιτέθηκαν στο Λουκμάν γιατί “τους έκοψε το δρόμο με το ποδήλατο”.

Η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν είναι ένα ακόμα ρατσιστικό έγκλημα της Χρυσής Αυγής μόνο που οι φωτογραφίες των δύο Χρυσαυγιτών δεν δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα για να αναγνωριστούν από πιθανόν άλλα θύματα άλλων επιθέσεων στο παρελθόν. Ενώ δεν έγινε άρση του τηλεφωνικού τους απορρήτου ώστε να διερευνηθεί από ποιον είχαν πάρει την εντολή να βγουν παγανιά εκείνη τη νύχτα οπλοφορώντας.

Η δίκη των δύο δολοφόνων νεοναζί είναι πολύ σημαντική, καθώς η υπόθεση της δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν συμπεριλαμβάνεται στο πόρισμα Βουρλιώτη που έχει σταλεί στον Αρειο Πάγο, βάσει του οποίου η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Η έκβαση αυτής της δίκης θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη δίκη της Χρυσής Αυγής όποτε και αν αυτή γίνει.

“Από την πλευρά της πολιτικής αγωγής ζητάμε να δικαστούν οι δολοφόνοι του Σαχζάτ για αυτό που είναι δηλαδή ως μέλη μιας εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης. Η δολοφονία του Σαχζάτ δεν έχει να κάνει ούτε με παρεξήγηση ούτε με ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην κουκουλωθεί η υπόθεση, απαιτώντας αυτό που απαιτεί η τεράστια πλειοψηφία του αντιφασιστικού κινήματος. Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και όλοι οι συνένοχοί τους”, μας είπε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος της πολιτικής αγωγής.

(Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη, 23/10/2013).

———————————————————–

Στοιχεία από τη δικογραφία της υπόθεσης Σαχζάτ Λουκμάν

Γύρω στις τις 3 τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα επί της οδού Τριών Ιεραρχών, o 29χρονος πυροσβέστης Χρήστος Στεργιόπουλος και ο 25χρονος Διονύσης Λιακόπουλος επιβαίνοντας σε μηχανάκι-σκούτερ και οπλισμένοι με πτυσσόμενα μαχαίρια «πεταλούδα», επιτέθηκαν στον 27χρονο Σαχζάτ Λουκμάν και τον δολοφόνησαν ενώ εκείνος πήγαινε με το ποδήλατό του στη δουλειά του στη Λαϊκή. Τον μαχαίρωσαν και οι δύο σε αρκετά σημεία (7 συνολικά μαχαιριές), ο Λιακόπουλος στην καρδιά και ο Στεργιόπουλος στην πλάτη και τα χέρια, και τον παράτησαν αιμόφυρτο στην άσφαλτο όπου άφησε την τελευταία του πνοή.

Οι δύο δράστες έχουν προφυλακιστεί και τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή, χωρίς όμως στο κατηγορητήριο να συμπεριληφθούν τα ρατσιστικά κίνητρα. Μάλιστα μέσα στο βούλευμα συμπεριλαμβάνεται ο ισχυρισμός τους ότι επιτέθηκαν στο Λουκμάν, «δια ασήμαντον αφορμήν», γιατί “τους έκοψε το δρόμο με το ποδήλατο”.

Όπως προκύπτει από τα γεγονότα και από την ίδια την δικογραφία οι δύο δράστες δεν ήταν παρά ένα από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. που είχε βγει παγανιά.

Καταρχήν, ο ισχυρισμός ότι τρεις τη νύχτα σε ένα άδειο δρόμο, ένας ποδηλάτης εμποδίζει συστηματικά ένα μηχανάκι να τον προσπεράσει, μόνο σε ηλίθιους μπορεί να απευθύνεται. Ένα ποδήλατο σε ένα στενό δρόμο θα μπορούσε ίσως να εμποδίσει ένα αυτοκίνητο. Oχι όμως ένα μηχανάκι που και μεγαλύτερη επιτάχυνση έχει και σαφώς στενότερο από αυτοκίνητο είναι.

Κατά δεύτερον, ο άτυχος Σαχζάτ Λουκμάν την ώρα που δέχθηκε την δολοφονική επίθεση μόνο όρεξη για παιχνίδια δεν είχε. Πήγαινε όπως κάθε πρωί να βγάλει το μεροκάματο στη λαϊκή – σε αντίθεση με τους δύο δράστες, που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα από το σπίτι του Στεργιόπουλου, με τι στόχο άραγε, τρεις τη νύχτα, αν όχι προς εύρεση ανυποψίαστων θυμάτων;

Τάγμα εφόδου

Η επίθεση είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας επίθεσης ενός μικρού ευέλικτου τάγματος εφόδου. Οι δράστες που εξηγούν το γεγονός ότι μαχαίρωσαν -και μάλιστα διαδοχικά- τον Λουκμάν, επειδή υποτίθεται θόλωσαν και φοβήθηκαν ότι θα τους επιτεθεί, κουβάλαγαν όλως τυχαίως και οι δύο τους μαχαίρια, τα οποία χρησιμοποίησαν με επαγγελματικό τρόπο. Όλως τυχαίως, επέβαιναν σε μηχανάκι από το οποίο είχαν αφαιρεθεί οι πινακίδες για να μην αναγνωρίζεται.

Όλως τυχαίως, αφού μαχαίρωσαν τον Λουκμάν, τον εγκατέλειψαν αιμόφυρτο, να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία και το έσκασαν από το σημείο του εγκλήματος (για να συλληφθούν λίγο αργότερα στο Σύνταγμα ο ένας με το ματωμένο μαχαίρι ακόμα στα χέρια και ο άλλος έχοντάς το κρυμμένο στο παπούτσι).

Όλως τυχαίως, στην έρευνα που ακολούθησε, στο σπίτι του Λιακόπουλου βρέθηκε το κλασικό χρυσαυγίτικο οπλοστάσιο: τρία ακόμα στιλέτα πεταλούδα, μια σιδηρογροθιά, ένας σουγιάς, ένα ξύλινο ρόπαλο, μια κυνηγετική σφεντόνα, φυσίγγια, 117 προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, αυτοκόλλητα και άλλα υλικά της οργάνωσης, ενώ στο σπίτι του Στεργιόπουλου βρέθηκαν ένα ξύλινο ρόπαλο, κάλυκες και μια μαύρη λεπίδα.

Στο σπίτι του Λιακόπουλου βρέθηκαν επίσης κάρτες παραμονής μεταναστών, γεγονός που μας οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που είχαν επιτεθεί σε μετανάστη. Ενώ τη διάρθρωση των ταγμάτων της Χ.Α. με εγκληματικά κυκλώματα επιβεβαιώνει το γεγονός ότι σπίτι του Στεργιόπουλου, βρέθηκε η ταυτότητα ενός Έλληνα υπηκόου που είχε δηλωθεί ως κλεμμένη στην αστυνομία ύστερα από κλοπή μοτοσυκλέτας.

Η επίθεση στον Σαχζάτ Λουκμάν έχει προφανή πολιτική σκοπιμότητα και κίνητρο: Γίνεται, επίσης όλως τυχαίως, στις 17 Γενάρη, δηλαδή δύο μέρες πριν το μεγάλο αντιρατσιστικό- αντιφασιστικό συλλαλητήριο και συναυλία στο Σύνταγμα στα πλαίσια της καμπάνιας «19 Γενάρη, Αθήνα πόλη Αντιφασιστική».

Με βάση τα παραπάνω και με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν ακολουθήσει τη δολοφονία του Φύσσα, όχι μόνο οι δύο δράστες θα πρέπει να καταδικαστούν σαν αυτό που είναι, δηλαδή δύο ψυχροί εκτελεστές της Χρυσής Αυγής, (όπως ο Ρουπακιάς που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα μερικούς μήνες αργότερα), αλλά θα πρέπει να εξεταστεί η συνολικότερη εμπλοκή της οργάνωσης στη συγκεκριμένη δολοφονία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση απόρριψης αποφυλάκισης της αίτησης Μιχαλολιάκου:

Το “επιχειρησιακό τμήμα της Χ.Α. έχει την ίδια όπως και το πολιτικό τμήμα αυτής ηγεσία και την υπό αυτήν κατά τόπους διοίκηση (βουλευτές, περιφερειάρχες, πυρηνάρχες) και στρατιωτική δομή, ενώ τις σχέσεις των μελών διέπει η απόλυτη πειθαρχία στις εντολές των ιεραρχικά ανωτέρων. Η επιχειρησιακή δράση της υλοποιείται εκτός των γραφείων αυτής, πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στελέχους, ενίοτε δε και βουλευτών με βάση καλά εκπονημένο σχέδιο και προκαθορισμένους κανόνες δράσης από επίλεκτες ομάδες μελών της (τάγματα εφόδου) …”

Ερωτήματα

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: Γιατί ένα ολόκληρο χρόνο μετά τη δολοφονία δεν δόθηκαν από την αστυνομία ποτέ στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες των δύο δραστών; Μήπως επειδή υπάρχει κίνδυνος να αναγνωριστούν, (όπως συνέβη με τον Ρουπακιά), σαν συμμετέχοντες σε κάποιες από τις εξορμήσεις και επιθέσεις της Χρυσής Αυγής – στη Νέα Σμύρνη, όπου και οι δύο διέμεναν – ή οπουδήποτε αλλού;

Δεν θα πρέπει να δοθεί, όπως στην περίπτωση Ρουπακιά για τη δολοφονία του Φύσσα, η άδεια να αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των δραστών; Να διερευνηθεί ο ρόλος του Παναγιώταρου, που κατά την κατάθεση ενός από τους προστατευόμενους μάρτυρες της Χ.Α, ήταν ο υπεύθυνος βουλευτής για τα Νότια Προάστια; Να διερευνηθεί ο ρόλος του Κασιδιάρη; Και σαν υπαρχηγού, ένα σκαλοπάτι μετά τον Μιχαλολιάκο, αλλά και σαν εκπαιδευτή συνολικά των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α, όπως προκύπτει πλέον και με φωτογραφίες που έχουν φτάσει στις δύο ανακρίτριες;

Οπως χαρακτηριστικά έχει γραφτεί στις εφημερίδες, σύμφωνα με την κατάθεση του προστατευόμενου «μάρτυρα Γ» για την δίκη της Χ.Α, “οι βουλευτές ήταν υπεύθυνοι για τους πυρήνες και τα τάγματα εφόδου”, “ο Λαγός είχε αναλάβει τον Πειραιά και τις γύρω περιοχές. Ο Παναγιώταρος με τον κατονομαζόμενο βουλευτή τη Β’ Αθήνας. Ο Παναγιώταρος είχε τα Νότια προάστια. Όλοι ήταν υπό την αρχηγία του Κασιδιάρη”.

Πως είναι δυνατόν, εν τέλει, σε αυτήν την ιεραρχική αλυσίδα των ναζιστικών εγκλημάτων, ο αρχηγός Μιχαλολιάκος και οι φυσικοί δράστες να είναι στην φυλακή, αλλά οι ενδιάμεσοι κρίκοι να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι με το σαθρό αιτιολογικό ότι δεν κρίθηκαν ύποπτοι φυγής, ούτε ύποπτοι διάπραξης νέων αδικημάτων;

Κείμενο: Γιώργος Πίττας

———————————————————–

Σούκραν Μπίμπι

Η οικογένεια του Σαχζάτ Λουκμάν ζει σε ένα ορεινό χωριό στο Πακιστάν. Η μητέρα του, η Σούκραν Μπίμπι, έζησε μια φτωχική ζωή. Την πάντρεψαν μικρή. Έκανε δέκα παιδιά, δύο αγόρια και οκτώ κορίτσια. Η ζωή της μοιράστηκε στο σπίτι και στο χωράφι. Οι καιροί ήταν δύσκολοι. Πολλά παιδιά φύγανε από το χωριό, μακριά από τη φτώχεια και τις φασαρίες, και πήγανε στη δύση. Για να πιάσουν δουλειά, να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, να στείλουν πίσω λεφτά. Ο μικρός της, ο Σαχζάτ, έφυγε κι αυτός. Τη μέρα που έφυγε, ήταν 21 χρόνων. “Για λίγο”, είπε. Τη φίλησε και της υποσχέθηκε ότι θα ξανάρθει.

Πίσω, στο χωριό, λίγα άλλαξαν. Η ζωή συνέχισε να είναι φτωχική, έστω και με τα λιγοστά χρήματα, “τα είκοσι ευρώ” που έλεγε και ο Σαχζάτ, που έφταναν πίσω στο σπίτι, μαζί με κανένα γράμμα. Οι καιροί συνέχισαν να είναι δύσκολοι. Η ζωή της Σούκραν Μπίμπι συνέχισε να μοιράζεται ανάμεσα στο σπίτι και το χωράφι. Τα χέρια της σκλήρυναν από τις δουλειές, το πρόσωπό της έσπασε. Τα δάκρυα της τρέχανε κάθε φορά που κοιτούσε τη φωτογραφία που της είχε στείλει ο γιος της από τη χώρα που ήτανε και που η Σούκραν δεν την είχε ξανακούσει.

Μια μέρα, ήρθε ο μεγάλος της γιος και της έφερε τα νέα. Πάει ο Σαχζάτ, τον σκότωσαν. Πήγαινε στο παζάρι για δουλειά, πούλαγε φρούτα, για να βγάλει το ψωμί του. Γι’ αυτά τα είκοσι ευρώ που έστελνε πίσω. Και δύο άντρες τού στήσανε καρτέρι και τον μαχαίρωσαν. Από κείνη τη χειμωνιάτικη μέρα, η Σούκραν δεν σταμάτησε να κλαίει. Γράμματα δεν ήξερε. Αλλά και πάλι δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κάνανε κακό στο παιδί της. Ρώτησε αν είχε κάνει αυτός κακό. Ή αν τον κλέψανε. Αλλά τίποτα από αυτά δεν είχε γίνει. Και η Σούκραν δεν καταλάβαινε. Δεν κάνουν έτσι οι άνθρωποι. Γράμματα βέβαια δεν ήξερε. Αλλά δεν καταλάβαινε πώς αφήνουν να κάνουν τέτοια πράματα. Μόνο κατηγορούσε τον εαυτό της που δεν τον κράτησε όταν έφευγε από το σπίτι. Δεν άξιζε ολόκληρη ζωή. Δεν άξιζαν τα είκοσι ευρώ. Κάθε φορά που τον σκεφτόταν, αισθανόταν πεθαμένη. Τον ένιωθε να σπαρταράει από τις μαχαιριές. Και ήταν σαν να μαχαίρωναν την ίδια.

Τώρα έμαθε τα νέα, από αυτή τη χώρα που δεν την είχε ξανακούσει, ότι θα γίνει δικαστήριο, θα δικάσουν λέει τους φονιάδες του γιου της. Δεν σκότωσαν μόνο το δικό της το παιδί, σκοτώσαν κι άλλα παιδιά. Πονάει και για τις δικές τους μάνες. Θέλει να πάει κι αυτή στο δικαστήριο. Να τους δει. Να αποδοθεί δικαιοσύνη. Καμία μητέρα να μη βρεθεί στη θέση της. Κι ίσως έτσι, τέτοιο πράγμα να μην ξανασυμβεί.

(Κάποιες από τις φράσεις αυτού του κειμένου είναι λόγια της Σούκραν Μπίμπι στο βίντεο που απεύθυνε η οικογένεια προς τους φίλους του Σαχζάτ στην Ελλάδα. Στις 18 Δεκέμβρη 2013, οι δολοφόνοι του Σαχζάτ δικάζονται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών. Με πρωτοβουλία της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας και της ΚΕΕΡΦΑ, γίνεται προσπάθεια οι γονείς του Σαχζάτ να είναι παρόντες στο δικαστήριο).

———————————————————–

Η δίκη Λουκμάν είναι η ώρα της αλήθειας για τη συγκάλυψη των ναζιστικών εγκλημάτων από τον Ν. Δένδια

Η ώρα της δικαιοσύνης φτάνει για την οικογένεια του Σαχζάτ Λουκμάν, του Πακιστανού εργάτη που δολοφονήθηκε στα Πετράλωνα από φασίστες της Χρυσής Αυγής το πρωί της 17ης Γενάρη του 2013 καθώς πήγαινε με το ποδήλατό του για δουλειά. Την Τετάρτη 18 Δεκέμβρη, οι δύο δολοφόνοι του Σαχζάτ δικάζονται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. Στο δικαστήριο θα είναι παρόντες και οι γονείς του αδικοχαμένου 27χρονου μετανάστη, ο Καντάμ Χουσεϊν και η Σούκραν Μπίμπι, μετά από πρωτοβουλία της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας και της ΚΕΕΡΦΑ.

Τα ρατσιστικά αίτια της δολοφονίας και η σύνδεση τής συγκεκριμένης υπόθεσης με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής ομολογούνται σήμερα από τα πιο υπεύθυνα χείλη. Οι δύο εφέτες ανακρίτριες κκ Κλάπα και Δημητροπούλου ενέταξαν τους δύο δολοφόνους Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο στους κατηγορούμενους για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Κι όμως, αξίζει να θυμηθούμε ότι τον Γεναρη του 2013, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι.

Η κυβέρνηση, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη έμειναν παγερά αδιάφοροι απέναντι στην ρατσιστική δολοφονία, γεγονός το οποίο προκύπτει από το ότι καμία ανακοίνωση δεν εξέδωσαν με δική τους πρωτοβουλία. Την δολοφονία καταδίκασαν ως ρατσιστική οι μικρότεροι εταίροι της συμπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ – μέσω της εκπροσώπου Τύπου του Φώφης Γεννηματά – και η ΔΗΜΑΡ, καθώς και ο Δήμαρχος Αθήνας Γιώργος Καμίνης. Για ρατσιστική δολοφονία μίλησαν καθαρά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Διαδηλώσεις γίνανε το ίδιο απόγευμα στα Πετράλωνα από κόμματα και φορείς, ενώ η δολοφονία σφράγισε την κινητοποίηση “Αθήνα Πόλη Αντιφασιστική” που ήταν προγραμματισμένη δύο μέρες αργότερα, με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ, στις 19 Γενάρη.

Αξίζει να επισημάνουμε εδώ ιδιαίτερα τον ρόλο και την αντίδραση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια. Η μοναδική ανακοίνωση του Υπουργείου για τη δολοφονία Λουκμάν εκδόθηκε ως απάντηση στη σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται για “μικροκομματική εκμετάλλευση” ενός “απεχθούς εγκλήματος”. Ο ίδιος ο Υπουργός ήταν εκείνη τη μέρα στο Δουβλίνο για τις ανάγκες της επίσημης παρουσίασης του Αναθεωρημένου Σχεδίου Δράσης για το Άσυλο και τη Διαχείριση της Μετανάστευσης, στο πλαίσιο των Εργασιών του Άτυπου Συμβουλίου των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Οι δηλώσεις του Υπουργού αφορούσαν το τέλος της εποχής που η Ελλάδα ήταν “ξέφραγο αμπέλι” και την έναρξη μαζικών επαναπατρισμών μεταναστών χωρίς χαρτιά στις χώρες τους, με τη συνεργασία της Ε.Ε..

Την επομένη, στις 18/01/2013, ο Νίκος Δένδιας επέστρεψε στην Αθήνα και παρευρέθηκε σε εκδήλωση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (Δ.Ο.Μ.), “για την ολοκλήρωση του Προγράμματος Εθελοντικής Επιστροφής υπηκόων τρίτων χωρών στις χώρες καταγωγής τους”. Σε δήλωσή του (η οποία υπάρχει αναρτημένη στον διαδικτυακό τόπο του Υπουργείου) δεν κάνει με δική του πρωτοβουλία καμία αναφορά στη ρατσιστική δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν. Μόνον όταν προκαλείται σχετικά από δημοσιογράφο λέει: «Για να είμαστε ξεκάθαροι: η ελληνική κοινωνία δεν διέπεται από ρατσισμό. Τα μεμονωμένα φαινόμενα θα παταχθούν αμείλικτα. Δεν υπάρχει χώρος για εκδηλώσεις ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία».

Η δήλωση της 18/01/2013 είναι από πολλές απόψεις ακόμα πιο βαρύνουσα από αυτή της 17/01/2013. Κι αυτό γιατί πλέον έχουν δημοσιοποιηθεί τα ευρήματα των ερευνών της ΕΛΑΣ στα σπίτια των δύο δραστών όπου έχουν βρεθεί 117 προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής (η ανακοίνωση της ΓΑΔΑ μιλάει για “πενήντα (50) προεκλογικά φυλλάδια πολιτικού κόμματος”). Ο Υπουργός πλέον λαμβάνει θέση: αφενός μιλάει για μεμονωμένο φαινόμενο, αφετέρου αποφεύγει να καταγγείλει την διασύνδεση των δραστών με το νεοναζιστικό μόρφωμα.

Είναι τόσο κραυγαλέα η συγκάλυψη που επιχειρείται ώστε οι αντιδράσεις θα προέλθουν από τις πιο θεσμικές φωνές. Σε ανακοίνωσή του, ο Μάρεκ Μαρκζίνσκι, διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία δηλώνει διαψεύδοντας απευθείας τον Έλληνα Υπουργό ότι: «Η επίθεση αυτή δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Τον τελευταίο έναν χρόνο έχουμε διαπιστώσει κλιμάκωση των επιθέσεων με ρατσιστικά κίνητρα». Παρομοίως, τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν παραθέτει ως εμβληματική περίπτωση ρατσιστικής βίας στην έκθεσή του ο Νίλς Μούιζνεκς, επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, κατόπιν επίσκεψής του στην Ελλάδα λίγες μέρες μετά τη δολοφονία το διάστημα 28/01/2013 μέχρι 01/02/2013. Οι δηλώσεις Μαρκζίνσκι και Μούιζνεκς εξέθεσαν την ελληνική κυβέρνηση, η οποία επιχείρησε να απαντήσει στις επικρίσεις με τη δημιουργία γραφείου αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας στα πλαίσια της ΕΛΑΣ.

Για καλή (;) μας τύχη, σε τρεις μέρες από τη δολοφονία του Λουκμάν έχουμε την ευκαιρία να διαθέτουμε ένα μέτρο σύγκρισης για το πώς θα μπορούσε η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα να αντιδράσουν απέναντι στην φασιστική απειλή και τη ρατσιστική βία. Πρόκειται για την έκρηξη χύτρας στο Mall στο Μαρούσι με δύο ελαφρά τραυματίες στις 20/01/2013. Η διαφορά στην αντίδραση ανάμεσα στα δύο περιστατικά δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη: το Υπουργείο ΠΡΟΠΟ εκδίδει κατευθείαν ανακοίνωση όπου δηλώνεται ότι “η ώρα αυτή είναι ώρα κρίσης για όλους. Δεν αρκεί η φραστική καταδίκη του συγκεκριμένου συμβάντος. Απαιτείται απόλυτη απομόνωση της βίας και της τρομοκρατίας από τον πολιτικό κόσμο, χωρίς αστερίσκους και χωρίς υποσημειώσεις”. Ο Υπουργός Νίκος Δένδιας κάνει τις επόμενες μέρες ένα μπαράζ τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εμφανίσεων με θέμα την “πάταξη της τρομοκρατίας”.

Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο Υπουργός της προβαίνουν σε μια άμεση συσχέτιση της έκρηξης στο Mall με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή για αυτή τη σύνδεση είναι μια δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Β. Διαμαντόπουλου ότι αισθάνεται ιδεολογικά “αναρχικός”. Το Υπουργείο προβαίνει σε δεύτερη δήλωση: “Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε η ώρα να επιλέξει: συντάσσεται με τη νομιμότητα ή συγκαλύπτει την ανομία;… Δικαιολογεί τη βία, ως αντίδραση ή όχι;”. Όλα δηλαδή τα ερωτήματα που θα έπρεπε να έχουν τεθεί στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής λίγες μέρες νωρίτερα και ο Υπουργός αρνήθηκε να θέσει, τίθενται μετά την έκρηξη στο Mall και τις δηλώσεις Διαμαντόπουλου.

Για να γίνει κατανοητή η στάση των κυβερνητικών ΜΜΕ, όταν σε εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, τη Δευτέρα 21/01/2013, αφιερωμένη φυσικά στην τρομοκρατία, ο συνταγματολόγος Γιώργος Κατρούγκαλος θέτει το ζήτημα της δολοφονίας του Λουκμάν (στη διάρκεια παρέμβασης του Υπουργού ΠΡΟΠΟ Ν. Δένδια), ο δημοσιογράφος παρεμβαίνει λέγοντας: “Εγώ θα δεχθώ να κάνουμε όποια συζήτηση θέλετε και δεν έχω καμία αντίρρηση να το κάνουμε αυτό το πράγμα, υπάρχει όμως αυτή η αντίληψη μια βόμβα στο Μall και η κουβέντα είναι «ναι αλλά και η Χρυσή Αυγή που χτυπάει τους Πακιστανούς»”. Μετά από αυτή την παρέμβαση, ο Υπουργός φυσικά δεν απάντησε στο ερώτημα που του τέθηκε.

Η κυβερνητική αυτή γραμμή είναι που καθόρισε τη συνέχεια των ερευνών για τη δολοφονία Λουκμάν: οι φωτογραφίες των δραστών δεν δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα για να ερευνηθούν τυχόν σχέσεις τους με άλλες ρατσιστικές επιθέσεις. Τα τηλέφωνά τους δεν ερευνήθηκαν, η διασύνδεσή τους με τη Χρυσή Αυγή επιμελώς θάφτηκε. Αποτέλεσμα ήταν το δικαστικό βούλευμα που παρέπεμψε την υπόθεση στο ακροατήριο να αποδέχεται τον ισχυρισμό για “διαπληκτισμό δι’ ασήμαντον αφορμή” που υποτίθεται αποτέλεσε τον λόγο της δολοφονίας Λουκμάν.

Η ώρα του δικαστηρίου είναι πλέον κοντά. Η ανθρωποκτονία με δόλο είναι πέρα από κάθε αμφιβολία και για τους δύο κατηγορουμένους. Αυτό που θα κριθεί στο δικαστήριο είναι η αναγνώριση των ρατσιστικών κινήτρων και της διασύνδεσης των δραστών με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.

Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα είναι δυσάρεστο. Αν, από τη μια, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δεν αναγνωρίσει το ρατσιστικό κίνητρο και τη φασιστική διασύνδεση στη δολοφονία Λουκμάν, θα πρόκειται για σκανδαλώδη συγκάλυψη της ρατσιστικής βίας, με διεθνές αντίκτυπο και άμεσα αποτελέσματα στην εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής και των ερευνών των δύο εφετών ανακριτριών. Αν, από την άλλη, το αναγνωρίσει, τότε η συγκάλυψη που επιχείρησαν η κυβέρνηση και ο Υπουργός Ν. Δένδιας τον Γενάρη του 2013 θα είναι πλέον αντιμέτωπη με την πιο επίσημη καταδίκη, αυτή μιας δικαστικής απόφασης. Η κρατική και κυβερνητική ανοχή και συγκάλυψη της φασιστικής βίας θα είναι σε κάθε περίπτωση αποδεδειγμένη.

(Κείμενο: Θανάσης Καμπαγιάννης)

———————————————————–

Έκθεση παράδοσης και κατάσχεσης, 17/01/2013

Στη Νίκαια σήμερα

17η του μήνα Ιανουαρίου

του έτους 2013

ημέρα της εβδομάδας Πέμπτη

και ώρα 13:30

οι υπογράφοντες αστυνομικοί

προβήκαμε στην κατάσχεση των παρακάτω:

ένα (1) φυλακτό

χρώματος χρυσαφί

με σχοινί μαύρο,

ένα (1) χαρτονόμισμα

των πέντε (5) ευρώ,

ένα κινητό ΝΟΚΙΑ

χρώματος μαύρο-γκρι-άσπρο,

μια (1) κάρτα VODAFONE

των πέντε (5) ευρώ,

τρεις (3) διαφημιστικές κάρτες

με την αναγραφή

“Τέντες ΑΥΖΩΤΗΣ”,

τα οποία βρέθηκαν

πάνω στον Shahzad Luqman,

του Khadam Hussain

και της Sughran Bibi.

Προς πίστωση συντάχθηκε η παρούσα,

η οποία αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα

υπογράφεται ως έπεται.

(Το κείμενο αυτό είναι η έκθεση παράδοσης και κατάσχεσης των αντικειμένων που βρέθηκαν πάνω στον Σαχζάτ Λουκμάν μετά τη δολοφονία του και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της Νίκαιας. Οι δολοφόνοι του Σαχζάτ Λουκμάν δικάζονται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στις 18/12/2013).

———————————————————–

Who was Shahzad Luqman

The young Pakistani Shahzad Luqman was born in 1986. He was living in Greece for six years. He was stabbed while he was on his way to his work. He was working in farmers’ markers. He was departing from Peristari, where he resided, at 2:30 to arrive, an hour later, to his employer in Petralona. And load the oranges.

“He had a ‘pink card’ in the last month working in the farmers’ market”, his friend Omar said. “He has not showed up today”, his employer replied to three Pakistani relatives, with whom he was sharing a room on 48 Lahana street, in Peristeri. The 25 year old roommate, Omar, says Shahzad was residing in the country legally “he had gotten pink card, temporary residence. In recent months he was working in the market. Before that as a keeper at a construction site in Aspropyrgos. The site was closed”.

He was maintaining 8 siblings

He says that “he was living a very difficult life He had eight siblings. He was taking 20 euros as daily wage and he was sending them to Pakistan to help his sisters get married. He was often saying that he would never manage to manage to have his own family and live like a human being”.

In the last two years there have been around 800 attacks against Pakistanis, as has been reported by Javed Aslam, president of the Pakistani community. Referring to the most recent event that took place in Maroussi two months ago, he emphasises that “Two Pakistanis were struggling to stay alive for days. This is the fifth dead Pakistani”.

SYRIZA – ministry

SYRIZA stated about the murder of the young Pakistani that this is a brutal racist murder of an immigrant by far-right criminals. They added that “Any attempt to conceal the character of this repulsive act with fake arguments, such as ‘affray’ will constitute not only a political mistake, but also a criminal act”.

The Minister of the Protection of the citizen followed with an announcement accusing SYRIZA of exploiting the event for their own party interests in a way that becomes “exploitation of the loss of a human life. They pretend not to know that it was the Greek Police that arrested the culprits after a long mobilisation”. Last, in the announcement it is also emphasised that “the constitutional obligation is only one: lawfulness everywhere”.

Being very upset, the residents of Ano Petralona that gathered yesterday afternoon talked about an undoubted racist crime. Expressing surprise and anger they said: “the area of Ano Petralona, very close to Filopappou, traditionally supports the parties of the Left”. “The residents participate in the movements. There have been no incidents of racist violence in the area”, says Maria Kontogiorgou, resident of the 3^rd district.

Anger in Petralona

In the rally that took place at 6 in the evening in Merkouri square there were more than 500 people participating: residents, members of antiracist and political organisations. Claiming that “we consider our participation in the rally to be essential because we do not trust the authorities”, they demand the punishment of the culprits as a way “to stop racist crimes”.

In the demonstration that took place afterwards they passed by the place of the murder, they stood there and distributed brochures about racism to passer-by and shop-keepers.

“The foreseeable attempt to cover up will not be accepted. The murderers must receive an exemplary punishment for the brutal racist crime”, said members of the ‘Deport Racism’ movement of the local district.

[Source: Eleftherotypia newspaper, 18/01/2013, found online at http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=336690]

Translation: icantrelaxingreece.wordpress.com

---

Λιακόπουλος (μπροστά) και Στεργιόπουλος (πίσω) προσάγονται στο δικαστήριο.

———————————————————–

Ενημέρωση για τη δίκη Λουκμάν – ημέρα 1η

———————————————————–

Ενημέρωση για τη δίκη Λουκμάν – ημέρα 2η