Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής

efsyn_Xrisi-Augi-Mixaloliakos(Κείμενο: Γιώργος Πίττας, Εργατική Αλληλεγγύη, 17/09/2014)

Ένας χρόνος πέρασε από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα την νύχτα 17 προς 18 Σεπτεμβρίου στην Αμφιάλη, στο Κερατσίνι.

Πρόκειται για μια δολοφονία της οποίας η έμπνευση πήγασε κατευθείαν από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής και η εκτέλεσή της αποτέλεσε την κορύφωση της δράσης του «καμαριού» της ναζιστικής οργάνωσης, του τάγματος εφόδου του πυρήνα Νίκαιας.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, στις 11.30 το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2013 με τηλεφωνικά μηνύματα, μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή της Τ.Ο. Νίκαιας, ενεργοποιήθηκαν, μέσα σε δεκαπέντε λεπτά της ώρας περίπου, σαράντα και πλέον μέλη της Χρυσής Αυγής, που σύμφωνα με την απολογία του Ρουπακιά συγκεντρώθηκαν κάτω από τα γραφεία της Χ.Α στην Νίκαια.

Πρόκειται για 15-20 λεπτά, όπου όπως προκύπτει από το άνοιγμα των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, τα κινητά των νεοναζί κυριολεκτικά ανάβουν με μηνύματα και κλήσεις, μέχρι περίπου τις 11.50. Τότε αποστέλλεται και το τελικό μήνυμα του υπεύθυνου Πειραιά και βουλευτή της Χ.Α Λαγού προς τον υπεύθυνο του πυρήνα Νίκαιας Πατέλη και ακολούθως η απάντηση του δεύτερου προς τον πρώτο.

Από τις 11.50 μέχρι τις 12.06 τα μεσάνυχτα, έχουμε αυτό που θα λέγαμε «σιγή ασυρμάτου». Η οποιαδήποτε τηλεφωνική δραστηριότητα σταματάει καθώς το τάγμα εφόδου της Χ.Α περνάει από την φάση της συγκέντρωσης στην φάση της δράσης. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι νεοναζί της Χ.Α, οπλισμένοι (εμφανώς με ρόπαλα και σιδερογροθιές, όπως έχει προκύψει από τις αναφορές στους ασυρμάτους της αστυνομίας) επιτίθενται στον Παύλο Φύσσα και την παρέα του.

Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Παύλος Φύσσας έχει ήδη δεχθεί τις δολοφονικές μαχαιριές: στις 12.04 καταγράφεται η πρώτη κλήση προς το ΕΚΑΒ, ο Παύλος είναι ήδη μαχαιρωμένος. Δύο λεπτά μετά, στις 12.06 οι τηλεφωνικές συνομιλίες των νεοναζί της Χ.Α αρχίζουν εκ νέου: ο Ρουπακιάς επικοινωνεί με τον Πατέλη, ο Πατέλης με τον Λαγό και ο Λαγός με τον αρχηγό της Χ.Α Μιχαλολιάκο. Οι συνομιλίες μετά τη δολοφονία μόνο “τυπικές” δεν είναι: του Ρουπακιά με τον Πατέλη κρατάνε περίπου 6 λεπτά, του Πατέλη με τον Λαγό περίπου 20 λεπτά.

Η σειρά των γεγονότων, όπως προκύπτει από τις καταθέσεις σειράς μαρτύρων και την παράθεση αποδεικτικών στοιχείων, καταρρίπτει όλες τις μεθοδεύσεις κάλυψης σύμφωνα με τις οποίες ο Ρουπακιάς ήταν ένας «φίλος» της Χ.Α που κλήθηκε στο περιστατικό και λίγο-πολύ έδρασε αυτόβουλα, μόνος του και «σε άμυνα» – ενώ βέβαια η ηγεσία της Χ.Α «δεν είχε ιδέα» για το έγκλημα και ότι οι συνδιαλέξεις αφορούσαν άλλα θέματα.

Όπως προκύπτει από έγγραφα που δόθηκαν πρόσφατα στην δημοσιότητα ο Ρουπακιάς, δεν ήταν ούτε απλά φίλος, ούτε καν απλό μέλος της Χ.Α. Ήταν, δίπλα στον Πατέλη, ο οικονομικός υπεύθυνος του πυρήνα Νίκαιας. Όπως επίσης προκύπτει από την κατάθεση ενός από τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν, ο Ρουπακιάς χρησιμοποίησε αμέσως μετά την δολοφονία αυτή του την ιδιότητα. Του ομολόγησε: «Εγώ το έχω κάνει, είμαι δικός σας» και όταν ρωτήθηκε τι εννοούσε «είμαι δικός σας», αυτός απάντησε ότι είναι της Χρυσής Αυγής, «αλλά μην το πείτε πουθενά».

Όμως ο Ρουπακιάς δεν έδρασε μόνος του. Το τάγμα εφόδου Νίκαιας της Χ.Α έδρασε οργανωμένα και μεθοδευμένα. Κινητοποιήθηκε με επείγοντα μηνύματα από την ηγεσία του. Πήγε στα γραφεία του στην Νίκαια εξοπλίστηκε και βγήκε για να εκτελέσει την αποστολή του – την αποστολή που από την εποχή του Χίτλερ επιτελούν τα ναζιστικά τάγματα εφόδου, να σπείρει τον τρόμο στον δρόμο και να δείξει ποιος κάνει κουμάντο στις γειτονιές.

Τα οπλισμένα μέλη του τάγματος εφόδου (με την ανοχή μάλιστα των αστυνομικών που παρακολουθούσαν άπραγοι τα γεγονότα μέχρι που έγινε η δολοφονία) εγκλώβισαν τον Φύσσα και την παρέα του. Έτσι μπόρεσαν να τον στριμώξουν μέχρι να έρθει ο Ρουπακιάς. Ο εκτελεστής μπόρεσε να κάνει πράξη το δολοφονικό του έργο μόνο με την κάλυψη που του παρείχε το τάγμα εφόδου που παρέμενε εκεί ακόμα και την ίδια την στιγμή του μαχαιρώματος.

Για να το πούμε απλά, η δολοφονία του Φύσσα δεν έγινε από ένα δράστη, τον Ρουπακιά. Έχει συναυτουργούς, συνεργούς και βέβαια ηθικούς αυτουργούς, την καθοδήγηση της Χρυσής Αυγής από τον Λαγό μέχρι τον Μιχαλολιάκο. Πρώτο, γιατί όπως προκύπτει από τις συνομιλίες, είχαν άμεση εικόνα του τι συνέβη στο Κερατσίνι. Αλλά και δεύτερο, γιατί αυτό που συνέβη στο Κερατσίνι το βράδυ της 17/9 προς 18/9 με θύμα τον Φύσσα, δεν συνέβαινε για πρώτη φορά.

Πέραμα

Λίγες μέρες νωρίτερα, το βράδυ της 12 Σεπτέμβρη, είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση στο Πέραμα, όπου ναζιστικό τάγμα εφόδου επιτέθηκε νύχτα με σιδερολοστούς σε μέλη του ΠΑΜΕ, θέλοντας να στείλει μήνυμα ποιος κάνει κουμάντο στην Ζώνη. Ακολουθώντας την γνωστή θρασύδειλη τακτική της, η Χ.Α αρνήθηκε στην ανακοίνωσή της, ότι συμμετείχε, καταγγέλλοντας το ΚΚΕ ότι λέει ψέματα και την συκοφαντεί.

Όμως, ο τηλεφωνικός διάλογος, που πρόσφατα αποκαλύφθηκε ανάμεσα στον υπεύθυνο της Χ.Α βουλευτή Λαγό και άλλο μέλος της Χ.Α, αμέσως μετά την επίθεση στο Πέραμα δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις:

«…τους πετύ́χανε φίλε… 10 αυτοκίνητα με 4 και με 5 ά́τομα, ισοπεδωθή́κανε και τα 45 ά́τομα που ήταν εκεί πέ́ρα…τους λιώ́σανε… ή́τανε κι ο πρό́εδρος της ζώ́νης κά́τω, τον λιώ́σανε κι αυτό́ν… αυτά́ που ξέρατε τελειώ́σανε, και στο Πέ́ραμα και παντού́, του λέ́ει, εδώ́ στον Πειραιά. Τους βαρά́γανε 10 λεπτά́… πρέ́πει να ‘χουνε πά́ει νοσοκομεί́α τώ́ρα, και χοντρά́… φά́γανε ξύ́λο, αφού́, λέει, σε μια φάση ήτανε κά́τω ανάσκελα και τέ́τοια να πού́με, εντάξει, χωρί́ς τί́ποτα κέ́ρατα βέ́βαια, κι ιστορίες… Από μας χτύ́πησε μό́νο ο Αντωνά́κης, που εί́ναι στο 5μελέ́ς… φαντά́σου τώ́ρα, τι τρομοκρατία επικρατεί…».

Από το Κερατσίνι στο Πέραμα, όλα γίνονταν κάτω από τον έλεγχο και την καθοδήγηση της ηγεσίας των νεοναζί και όχι του κάθε «Αντωνάκη από το 5μελές». Στο Πέραμα, δεν «βγήκαν κέρατα», δηλαδή μαχαίρια, αλλά οι νεοναζί χτύπησαν με γωνιασμένους λοστούς ώστε όχι μόνο να ανοίγουν, αλλά να τρυπάνε κεφάλια. Στο Κερατσίνι, λίγες μέρες αργότερα βγήκαν.

Όμως πριν φτάσουν τα τάγματα εφόδου στο Κερατσίνι και στο Πέραμα να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις σε αντιφασίστες και αριστερούς, είχαν προηγηθεί δύο χρόνια (2011-13) συνεχών ρατσιστικών επιθέσεων σε μετανάστες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Νίκαιας, όπου οι καταγγελίες ήταν καθημερινές. Μια από τις χειρότερες δολοφονικές ρατσιστικές επιθέσεις ήταν αυτή ενάντια στους ψαράδες του Περάματος, και αφορούσε τον έλεγχο της ιχθυαγοράς. Στις 12/06/12, είκοσι άτομα αφού έσπασαν τα παράθυρα του σπιτιού που έμεναν τέσσερις Αιγύπτιοι ψαράδες πέταξαν καπνογόνα και κρατώντας ρόπαλα και ξύλα τους επιτέθηκαν και τραυμάτισαν σχεδόν θανατηφόρα τον Αμπουζίντ Εμπάρακ, 28 ετών, πατέρα 3 παιδιών. Ξανά στόχος ήταν το κεφάλι με σοβαρότερους τραυματισμούς, διπλό κάταγμα στην κάτω γνάθο και στα ρινικά οστά.

Λίγες ώρες πριν γίνει η επίθεση (το προηγούμενο απόγευμα), ο Λαγός σε ομιλία του στο Πέραμα, είχε προαναγγείλει την επίθεση: “…Έχουμε γίνει δέκτες παραπόνων για κάποια θέματα που έχετε εδώ στην ιχθυόσκαλα, στο Κερατσίνι, με τους Αιγύπτιους που κάνουν ό, τι θέλουν, που πουλάν τα ψάρια όπως θέλουν, που τα παίρνουν από όπου θέλουν, γενικά δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ε, λοιπόν, εμείς τους λέμε ότι από δω και πέρα θα δίνουν λογαριασμό, θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή…».

Ιχθυόσκαλα

Να θυμίσουμε εδώ, ότι στην Ιχθυόσκαλα ήταν διορισμένος ο Νίκος Κούζηλος, ξάδελφος του συνονόματου βουλευτή Α’ Πειραιώς της Χ.Α., ο οποίος σύμφωνα με την Καθημερινή «με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών και Αλιείας αναβαθμίστηκε από φύλακα σε επόπτη (θέση του επόπτη μέχρι τότε απαιτούσε πτυχίο ΤΕΙ, ενώ ο Κούζηλος είναι απόφοιτος δημοτικού)» που από την θέση του Νο2 της Σκάλας «έστελνε δωρεάν ψάρια για τα γραφεία της ΧΑ στην Αθήνα».

Όσοι επιμένουν να παρουσιάζουν την Χ.Α σαν ένα «νόμιμο πολιτικό κόμμα», το μόνο που κάνουν είναι να καλύπτουν μια εγκληματική συμμορία νεοναζί. Τα γραφεία που άνοιξε τοπικά η Χρυσή Αυγή έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ήταν σφηκοφωλιές από όπου ξεχυνόταν καθημερινά στους δρόμους η χειρότερη ναζιστική βία – έχοντας στο κέντρο της το αθλιότερο εγκληματικό λούμπεν κατακάθι κάθε γειτονιάς που πλέον είχε αποκτήσει και πολιτική κάλυψη.

Το αντιφασιστικό ξέσπασμα του περσινού Σεπτέμβρη που ακολούθησε την δολοφονία του Παύλου Φύσσα οδήγησε στο κλείσιμο των γραφείων των νεοναζί στη Νίκαια και σε άλλες περιοχές της χώρας και στο σπάσιμο της τρομοκρατίας που προσπαθούσαν να επιβάλλουν. Εδώ κι ένα χρόνο από τις γειτονιές της Νίκαιας και του κέντρου της Αθήνας μέχρι το κοινοβούλιο και τα δικαστήρια οι φασίστες έχουν περάσει από την επίθεση στην άμυνα.

Στο συλλαλητήριο στο Κερατσίνι και στη συναυλία στο Σύνταγμα στις 18 και 19 Σεπτέμβρη, θα γίνει ξανά η αρχή για ένα δυνατό αντιφασιστικό κίνημα, την μόνη δύναμη που μπορεί τους επόμενους μήνες να επιβάλει ότι οι δολοφόνοι του Παύλου -από την κορφή μέχρι τον πάτο- θα βρουν την τιμωρία που τους αξίζει και ότι ο ναζισμός δεν θα καταφέρει να ξανασηκώσει κεφάλι, ούτε στην Νίκαια, ούτε στο Κερατσίνι, ούτε πουθενά.

Ναζιστική συμμορία με πλάτες

Το γεγονός ότι δεκάδες μέλη και η ηγεσία της εγκληματικής συμμορίας των νεοναζί της Χρυσής Αυγής έφτασαν πέρσι τον Σεπτέμβρη να πάνε κατηγορούμενοι ή να προφυλακιστούν, αποτελεί σεισμό για τα πολιτικά, δικαστικά και αστυνομικά δεδομένα των τελευταίων τριών δεκαετιών στην Ελλάδα.

Αποτελεί σεισμό, καθώς πρόκειται για το φαινόμενο μιας συμμορίας που στα σχεδόν 30 χρόνια της ύπαρξής της, στην σκιά αγκυλωτών σταυρών και ναζιστικών χαιρετισμών, έχει διαπράξει πλήθος εγκλημάτων και δολοφονικών επιθέσεων, με τον κεντρικό της πυρήνα να καταφέρνει πάντα να την βγάζει καθαρή.

Στις 16 Ιούνη του 1998, ο τότε φοιτητής Δημήτρης Κουσουρής δέχεται την δολοφονική επίθεση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής -έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, λίγα μόλις μέτρα από εκεί που βρισκόταν η αστυνομία- και γλυτώνει παρά τρίχα τον θάνατο. Πολύ σύντομα, θα προκύψει ότι ο δράστης και οργανωτής του τάγματος εφόδου που έκανε την επίθεση, είναι ο τότε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, «Περίανδρος» Ανδρουτσόπουλος.

Αλλά ούτε ένας εισαγγελέας δεν βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα να ασκήσει δίωξη εναντίον του αρχηγού Μιχαλολιάκου, ενώ οι υποσχέσεις των υπουργών Δημοσίας Τάξης (Ρωμαίου, Χρυσοχοΐδη και άλλων) ότι θα σταματήσουν την ασυλία των νεοναζί και την διείσδυσή τους στην ΕΛ.ΑΣ μένουν στα λόγια. Μέχρι το 2005 ο αμετανόητος ναζί Ανδρουτσόπουλος παραμένει «χαλαρά» ασύλληπτος από την ΕΛ.ΑΣ, μέχρι την στιγμή που ο ίδιος αποφασίζει να παραδοθεί, καταγγέλλοντας τον Μιχαλολιάκο.

Το δεύτερο πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, και ταμίας της Χ.Α αυτήν την περίοδο, ο Χ. Κουσουμβρής (καταδικασμένος για την επίθεση σε μέλη της ΟΣΕ το 1996 στην Κυψέλη που στη συνέχεια φυλακίστηκε για συμμετοχή σε ληστεία), γράφει το 2004 βιβλίο υπό τον τίτλο «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χ.Α», όπου περιγράφει με λεπτομέρειες την δράση των ταγμάτων εφόδου, τις δολοφονικές επιθέσεις, την συνεργασία και την κάλυψη από την ΕΛ.ΑΣ, την χρηματοδότηση και το τύπωμα υλικού από γραφεία “μεγάλου κόμματος”.

Δεν πρόκειται για καταγγελίες της Αριστεράς αλλά από τα μέσα, κι όμως ξανά, κανείς εισαγγελέας, αρχηγός αστυνομίας, υπουργός ή πρωθυπουργός δεν κουνάει ούτε ένα δαχτυλάκι. Τους ίδιους μήνες νέα «φυντάνια» όπως ο Παναγιώταρος κάνουν την εμφάνισή τους στρατολογώντας μέσα από την «Γαλάζια Στρατιά» που σε κάθε πανηγύρι για τις νίκες της Εθνικής οργανώνει μαχαιρώματα και επιθέσεις σε μετανάστες.

Με το ξέσπασμα της κρίσης δίπλα στην ανοχή ή την κάλυψη που αναλόγως παρείχαν η αστυνομία, τα δικαστήρια και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ήρθε και η ξεδιάντροπη στήριξη από επιχειρηματίες των ΜΜΕ -και όχι μόνο- που έτρεξαν να ξεπλύνουν την «κρατικοδίαιτη» συμμορία αποκρύπτοντας μαζί με την ΕΛ.ΑΣ τα καθημερινά μαχαιρώματα και ενισχύοντας το τάχα «αντισυστημικό» της προφίλ. Όλοι αυτοί βοήθησαν για να μετατραπεί η Χ.Α σε «νόμιμο πολιτικό κόμμα».

Για να φτάσει το αντιφασιστικό κίνημα να επιβάλει ότι ετούτη τη φορά η εξέλιξη θα είναι διαφορετική, έπρεπε να συγκρουστεί όχι μόνο με την Χ.Α και τα μαχαίρια της, αλλά και με όλες αυτές τις δυνάμεις που την κάλυπταν και εξακολουθούν να την καλύπτουν. Πρόκειται για μια μάχη που συνεχίζεται.

Η δίκη θα κριθεί στο πεζοδρόμιο

«Μπορεί ο φασισμός να σταματήσει με τα δικαστήρια»; είναι ένα ερώτημα που μπαίνει ενόψει της επερχόμενης δίκης της Χρυσής Αυγής. Και ο Χίτλερ, μετά το αποτυχημένο «πραξικόπημα της μπυραρίας» το 1923, κατέληξε για λιγότερο από ένα χρόνο στην φυλακή, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να πάρει την εξουσία, δέκα χρόνια αργότερα, υποστηρίζουν κάποιοι.

Όπως και στην δεκαετία του ’30 έτσι και σήμερα τα δικαστήρια δεν αποτελούν ένα θεσμό που στέκεται «αντικειμενικά» έξω από την κοινωνία και τις ταξικές διαιρέσεις. Τα δικαστήρια ή για να το πούμε ορθότερα η δικαστική εξουσία είναι δίπλα στον στρατό ή στην αστυνομία μια ακόμα από τις εξουσίες που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη τάξη, προκειμένου να προασπίζει τα συμφέροντά της – όπως εξάλλου αποδεικνύει σωρεία αποφάσεών δικαστηρίων τα τελευταία μνημονιακά χρόνια στην Ελλάδα.

Όπως ακριβώς, δεν είναι η δικαστική εξουσία που θα σώσει τις δουλειές, τους μισθούς, ή την δημόσια περιουσία από τα μνημόνια, αλλά το εργατικό κίνημα και οι εργατικοί αγώνες, αναλόγως δεν είναι τα δικαστήρια που πρόκειται να μας σώσουν από τον φασισμό. Και σε αυτό το μέτωπο η μάχη θα δοθεί στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς. Και για έναν επιπλέον ακόμα λόγο:

Δυνάμωμα του φασισμού δεν σημαίνει απλά κίνδυνο πραξικοπήματος, μια νέα χούντα των συνταγματαρχών, σημαίνει κάτι πιο επικίνδυνο, την γέννηση ενός αντιδραστικού κινήματος ριζωμένου στην κοινωνία. Η διαφορά του Χίτλερ ή του Μουσολίνι με οποιονδήποτε κοινό πραξικοπηματία είναι ότι η δύναμή τους δεν στηρίχθηκε μόνο στην υποστήριξη των από τα πάνω, υποστήριξη που τροφοδότησε ο τρόμος που δημιουργούσε στους καπιταλιστές ένας ενδεχόμενος νέος γύρος επαναστάσεων. Χτίστηκε και από τα κάτω, στην απογοήτευση που έσπερνε η κρίση του καπιταλισμού μέσα στην κοινωνία την δεκαετία του ’30.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα η δύναμη που μπορεί να σταματήσει τον φασισμό είναι το αντιφασιστικό και εργατικό κίνημα και ο κύριος χώρος που δίνεται αυτή η μάχη είναι οι δρόμοι και οι γειτονιές, είναι οι χώροι εργασίας και οι χώροι εκπαίδευσης. Αλλά υπάρχουν και άλλα πεδία σύγκρουσης.

Με τον ανάλογο τρόπο που το εργατικό κίνημα χρησιμοποιεί τα δικαστήρια προκειμένου να καταγγείλει τις αυθαιρεσίες των αφεντικών, να πληρωθεί δεδουλευμένα, να καθυστερήσει αποφάσεις ασκώντας ασφαλιστικά μέτρα κ.ο.κ, το αντιφασιστικό κίνημα χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για να καταδικαστούν και να μπούνε στην φυλακή οι φασίστες.

Για τον ίδιο λόγο που το εργατικό κίνημα και η Αριστερά έδωσαν σκληρούς αγώνες για να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του Λαμπράκη, να τιμωρηθούν οι χουντικοί πραξικοπηματίες, να πάνε στην φυλακή οι δολοφόνοι του Νίκου Τεμπονέρα, για τον ίδιο λόγο έπρεπε χθες να παλέψει για να μπουν φυλακή οι δολοφόνοι του Σαχζάτ Λουκμάν και σήμερα για να σαπίσουν στην φυλακή οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα.

Το να το πετύχει αυτό, δεν είναι κάτι που θα πάει πίσω τις διεκδικήσεις του κινήματος. Στην πραγματικότητα θα δώσει αυτοπεποίθηση και θα πάει μπροστά το κίνημα. Το πρόβλημα με την Δημοκρατία της Βαϊμάρης, δεν ήταν ότι φυλάκισε τον Χίτλερ, αλλά αντίθετα ότι τον έριξε στα μαλακά – την ίδια στιγμή που καταδίκαζε με τις πιο βαριές ποινές τους κομμουνιστές.

Αν μιλάμε για σήμερα στην Ελλάδα, το γεγονός ότι, έστω η μισή, ηγεσία των νεοναζί έχει προφυλακιστεί, τους δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα: λιποταξίες, εσωτερικά αλληλομαχαιρώματα, αδυναμία να συσπειρώσουν.

Αυτά δεν σημαίνουν εφησυχασμό. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην δικαστική εξουσία ότι η δίωξη αυτή θα φτάσει ως το τέλος, οι αργοί ρυθμοί με τους οποίους προχωράνε οι διαδικασίες αφήνει περιθώρια στους χρυσυαγίτες να αναδιοργανωθούν, όπως δείχνει και η επανεμφάνιση επιθέσεων μέσα στο καλοκαίρι. Ήδη υπάρχουν μεθοδεύσεις για νομοθετικές ρυθμίσεις που αν ψηφιστούν και εφαρμοστούν, μπορεί να σημάνουν και την άμεση αποφυλάκιση των νεοναζί.

Θα είναι μεγάλη μάχη το να παραμείνουν οι νεοναζί δολοφόνοι στην φυλακή. Και βέβαια τα πράγματα δεν θα κριθούν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, θα κριθούν έξω: ποιοι θα δίνουν τον τόνο έξω από τα δικαστήρια στους μήνες που θα κρατήσει η δίκη; Οι νεοναζί που υπό την προστασία των ΜΑΤατζήδων θα παριστάνουν τα θύματα φωνάζοντας «όχι φυλακές για τους εθνικιστές», ενώ θα τρομοκρατούν και θα τραμπουκίζουν; ‘Η οι μετανάστες, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, τα Άτομα με Αναπηρία, το εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα;

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.